20 yaş dedim çünkü altı bu anımı kaldıramayabilir.. Tek partta anlatmaya çalışacam.. 4 yıllık süren karşılıklı sevgi olan bir ilişkim vardı. Nişanla ilgi sözler aramızda geçer ne zaman evlensek diye fikirler kurardık. Ki anlaşıldığı üzere vardı dedim şimdi yok ayrılık sebebi ise alışkanlığın yanında getirdiği bıkkınlık tabi bu ayrılmaya sebep olamaz ancak başka olayları tetikliyebilir. 2 sene önce halen beraberken evime gelirdi otururduk muhabbet falan ederdik bu sıradan tarafı anacak bir süre sonra annemde nasıl bir etki braktıysa annem kızı çok sevdi kızda annemle hep ilgilenirdi derken yukardada yazdığım gibi kızdan ayrıldım annem buna çok ağlamıştı gözyaşları insanı kör edebilecek kadar etkiliydi annem dayanamadı bizi barıştırmaya çalışıyordu ancak sözler nafile aeadan günler gece annem kızın evine gider di onunla konuşur gel barış derdi. Ama kız onu kabul etmiyeceğimi biliyordu bu yüzden annemi hep laflarla geçiştirirdi üzmemek için. Annem birgün eve geldiğinde keşke sen gideydin de gelinim olacak kız yanımda kalaydı demesiyle gururum incildi annem beni kabul etmiyordu o zamanlar bende nasıl bir sinir öfke olduysa kızın evine gittim dışarı çağırdım öfkeme yenilip şiddet uyguladım ancak iz kalacağı hiç aklıma gelmezdi söylediğim sözleri dün gibi hatırlarım, hayatımı zehir ettin, mahvettin geleceğimi yıktın gibi sözlerdi. O gün eve gitmemiştim sonraki günün sabahı eve gittiğimde anne ağlıyarak eve gelme git burdan burası senin evin değil artık demesiyle ben yıkıldım çaresizliği ümitsizliği çok iyi anlıyordum eşyalarımı alıp gittim 2 senedir antalayada otellerde çalışıyorum maaşımı sigaraya alkole iddia ya veriyorum hayattan zevk almadığımdan hiçbişeyi umursamadığımdan yaşayan r ölüden farksızdım ailemi kaybettim sevdiğim doğru bildiğim kız arkadaşımı iz olasıya şiddet uyguladım sorarsanız pişmanım arada bi intihar edesim geliyor inanın bana ki ben inancımıda yitirdim ölümü hissedebiliyorum şimdi yine otellerden aldığım maaşla geçiniyorum bir ölü olarak ve pişmanım.. Not: babamı 17 yaşımda kaybettim.. Okuduysanız hayatınızın perdesin aralayıp dertlerinize bi daha bakınız belkide hiçte dert değildir..