1. 1.
    +32 -7
    Cuma günü sabah 07:00 de yatagında beyin kanaması geçirdigi tespit edildi telefon ile haberini aldıgımda yıkıldım, böyle acı yok

    19.05.1949 doğum
    20.05.2011 ölüm...

    1 gece önce doğum gününü kutlamak için yanına gittim onun evinde kaldım sabah uyuyordu işe gitmek için çıktım
    2 saat sonra haberi geldi işyerinden eve gidişim o yol bitmedi inanmıyordum öldügüne gittigimde iyileşmiş bulacaktım
    olmadı...

    ölmüştü

    ne yapacagımı bilemedim 29 yaşındayım bu yaşıma kadar büyüdügümü kabul etmezdim sanki bir günde büyüdüm

    bir günde yaşlandım, kimseyle dertleşemiyorum agzımdan iki cümle çıkınca aglamaya isyan etmeye başlıyorum,

    ailenizin kıymetini bilin...

    annenin-babanın iyisi kötüsü yoktur en kötü şey annesizlik babasızlıktır...

    29 yaşındayım bir çogunuzdan büyük olabilirim size tek bir nasihatım olcak

    anne ve babalarınız ile çok iyi zaman geçirin

    onu topraga koymak dünyanın sonu gibi...

    bunları ben buraya neden yazdım bilmiyorum belki sizle dertleşmek istedim bir çok arkadaşımdan daha çok sevdigim
    inci ailesi ile

    babama,

    yokluğuna değilde, acıya alışıyorsun.
    onsuzluğa değilde, onun olduğu hatıralara alışıyorsun...
    onunla daha geçirecek çok güzel yıllarımız vardı cümlesine değilde,
    onunla yaşadığın uzun yıllara şükretmeye alışıyorsun...
    kısacası alışmaya alışıyorsun...

    edit:
    tüm entryleri tek tek okudum herkese teşekkür ederim

    inanmayıp bunu şaka zannedenlerede keşke şaka olsaydı

    keşke bana hayatı ögreten o koca yürekli adam herzamanki yerinde olsaydı

    neyse herşeyin gırgır şamata olmadıgını anlayanların olması beni inci ailesine biraz daha bagladı

    dostlar sagolsun...
    ···
  2. 2.
    +3
    @41 ben dogdugumda babam yoktu. çok geceler anneme sordum babam ne zaman gelcek die o da uyudugunda gelir işte derdi. birgün hiç uyumadım annemin bunları soledikten sonra agladıgını gordum bidaha sormadım. okula gittim herkesin okulun 2. haftası herkesin kitapları kaplı olurdu benim ise... kıskanırdım cocuk aklı iste. ama ben onların babası var diye onlara hayatta kotuluk yapmadım. nede kendimi ezdirdim. okudum yolumu yordamımı kurdum ama içimdeki o baba sevgisi hiç bitmedi nasıl diye fotograflara baktım dıbına koyam yakısıklıymışta aneeme sordum ne iş yapardı diye tesadüf aynı işi yapıormuş ben ile. o da benim gibi avukatmış. 1-2 orrosbu onun bunun cocuu vurmus hapisten cıkaramadı diye. bende karar verdim elimden geldigi kadar o orusbular suclu bile olsa içerden cıakrmaya bakıcam babam gibi olup kızıma bua cıları yaşatmak istemiyorum

    Özet: baba kutsaldır damacanadır
    ···
  3. 3.
    +2
    başın sağolsun panpa
    ···
  4. 4.
    +2
    ne desek acını hafifletmez biliyorum ama başın sağolsun panpa
    ···
  5. 5.
    +2
    başın sağolsun panpam
    ···
  6. 6.
    +2
    başın sağolsun kardeşim. acını paylaşıyoruz. bir de panpa acını yaşa, yasını tut tabi ama asla ümitsizliğe kapılma. şüphesiz allah iyi insanlar için muhteşem güzellikte ve sonsuza kadar sürecek bir hayat hazırlamıştır.
    ···
  7. 7.
    +2
    başın sağolsun kardeşim.
    ···
  8. 8.
    +2
    allah sabır versin panpa, basın sag olsun..
    ···
  9. 9.
    +2
    @1 panpa başın sağolsun. ben de 29 yaşındayım. babamı 19 yıl önce kaybettim. bilirim nasıl bir şey olduğunu. hatta 1-2 yıldır annem giderse eğer bu dünyadan ben perişan olurum düşünceleri içerisindeyim...

    allah sabır versin panpa
    ···
  10. 10.
    +1
    mekanı cennet olsun panpa, başın sağolsun..
    ···
  11. 11.
    +1
    başın sağolsun panpa hep yanındayız
    ···
  12. 12.
    +1
    mekanı cennet olsun.
    ···
  13. 13.
    +1
    bizim söylicek bişeyimiz yok...
    allah sabır versin
    ···
  14. 14.
    +1
    başın sağolsun abi.ben de kaybettim baya önce.
    ···
  15. 15.
    +1
    başın sağolsun, allah sabır versin...
    ···
  16. 16.
    +1
    başın sağolsun :(
    ···
  17. 17.
    +1
    panpa :( dencek bişey bulamıyorum :(
    ···
  18. 18.
    +1
    başın sağolsun pampa,
    onun keyif aldığı işleri yap arada hayatı onun gözünden algılamaya bak

    hayat devam ediyor.
    ···
  19. 19.
    +1
    ><

    Sıkıntı

    Yağmur eritti elimi, yüzümü
    Bu dünyada bir yürek kaldım
    Acılar burdu düşlerimi
    Kanıksanır oldu ölüm denen şey
    Şaşırdım, ürktüm, ağladım.

    Bu iş de burada biter
    Yarın bir bilet almalıyım
    Nerede olursa olsun diyerek
    Geceyarısı kayıp giden trenler
    Uykularımda koca bir engerek
    Kendimi ölümün olmadığı
    Bir dünyada bulmalıyım
    Yorgunluğumu, tedirginliğimi
    Boynumdan bir kement gibi çıkarmalıyım.

    Yağmur eritti elimi, yüzümü
    Bu dünyada bir yürek kaldım

    a.erhan

    ><

    ne söylesem bi anlamı olur bilemedim.
    hayat tüm adaletsizliği ve acımasızlığıyla devam edicek biliyorum.
    en çok şimdi susmalı sanırım. buruk buruk.. ve sımsıkı sarılmalı dostlara.
    yardımcın olsun.
    ···
  20. 20.
    +1
    merak etme okuldan çıktımda geldim.
    annelerde babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama
    ali 'okula gitmezsem annem çok kızar, merak eder' demişti de
    onun için söylüyorum.
    geçen hafta öğretmen,
    sağ elimde sarımsak, sol elimde soğan dedirte dedirte
    öğretti sağımı solumu.
    ben biliyorum artık anne sağım neresi, solum neresi.
    ağrıyan yanımın neresi olduğunu şimdi iyi biliyorum anne.
    hani geçen geldiğimde “şuram acıyor işte şuram” demiştim de
    bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne
    bak şimdi söylüyorum
    şuram işte,

    sol yanım çok acıyor anne.
    hem de her gün acıyor anne her gün.
    dün sabah annesi ayşe'nin saçlarını örmüştü.
    elinden tutup okula getirdi.
    yakası da danteldi.
    zil çalınca öptü, “hadi yavrum sınıfa” dedi.
    bende ağladım,

    ağladım hiç de utanmadım.
    öğretmen ne oldu dedi.
    “düştüm dizim çok acıyor” dedim. yalan söyledim anne.
    dizim acımıyordu ama sol yanım çok acıyordu anne.
    bugün bende saçım örülsün istedim.
    babam ördü ama onunki gibi olmadı.
    dantel yaka istedim.
    babam 'ben bilmem ki kızım' dedi.
    “bari okula sen zütür” dedim.
    'kızım, iş' dedi.

    bende “banane dedim, ağladım.
    'kızım, ekmek' dedi babam.
    sustum ama okula giderken yine ağladım anne.
    ha bide sol yanım yine çok acıdı anne.
    herkesin çorapları bembeyaz, benimkiler gri gibi.
    zeynep 'annem beyazlara renkli çamaşır katmadan
    yıkıyormuş' dedi.

    babam hepsini birlikte yıkıyor.
    babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne?
    uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme.
    üzülmesin diye söylemiyorum ama
    arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor.
    biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne.
    hava kararıyor, ben gideyim anne.
    babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
    duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
    kim bozuyor toprağını,
    çiçeklerini kim koparıyor.
    i̇zin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
    eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne.
    bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım.
    biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını şu kavanozda biriktirdim.
    üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum.
    her sabah onu öpüyor kokluyorum.
    kimseye söyleme ama anne.
    bazen de konuşuyorum onunla.
    ne yapayım seni çok özlüyorum anne.
    ha unutmadan,

    öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi.
    ben babama yazdıracağım.
    öğretmen anlarsa çok kızar ama banane kızarsa kızsın.
    ben seni hiç görmedim ki neyi, nasıl anlatacağım anne.
    senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
    hiç bir şey yutamıyorum.
    bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
    kağıda da böyle yazamam ya anne.
    ben gidiyorum anne,
    toprağını öpeyim, sende rüyama gel beni öp.
    mutlaka gel anne,

    sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne.

    sol yanım acıyor anne.
    i̇şte tam şurası,

    sol yanım çok acıyor anne.
    seni çok özledim,

    anne çook.
    .
    Tümünü Göster
    ···