O zamana kadar saate bakmak aklımın ucuna bile gelmemişti. Korkarak ve ümitsiz bir şekilde saate baktım. -21:35- Vedalaşamamıştık bile. O an buna engel olan herkes geldi aklıma. Eren, serseri, polis, komiser… Sanki hayat vedalaşmamızı istemiyordu. Sonra kendime kızmaya başladım. Adamda bıçak olabileceğini neden düşünemedim. Belki fark etsem, Eren bıçaklanmasa Melisa’yla vedalaşmış hatta sevgime yenik düşüp babasıyla konuşmuş, tonlarca azar yiyeceğimi ve kovulacağımı ikimiz de bilmemize rağmen en azından denemiş olduğumu görmüş olacaktı. En azından vicdan azabı çekmezdim o an. Artık yapacak bir şey yoktu. Ailem beni hiçbir neden olmadan Antalya’ya yollamazdı beni. Ne kadar yalvarsam da “Yavrum 2-3 güne geleceklermiş bak” derlerdi.

Neyse indik karakola girdik. Komiser konuşuyordu bizle ama ben onu düşünmüyordum. Aklım Melisa’da ve kapıdan az da olsa sesi gelen annemdeydi. Bunu anlayan komiser konuştukça da konuştu. Uzun bir süre konuştuktan sonra dışarı çıktım. Koridorda annem, babam ve bir kaç tane mahalleli vardı. Koşmaya başladım. Yüzlerine bile bakmadan “Ben Melisa’nın yanına gidiyorum akşam gelince anlatırım her şeyi” dedim ve saniyeler içinde sokağa attım kendimi ve hızımı kesmeden de parka doğru koşmaya başladım. Yapacağım açıklamayı kafamda kuruyordum. Parka girdiğim anda kalbim duracak gibi oldu ama Melisa orda yoktu. Aramaya çalışıyordum fakat meşgule atıyordu hep. Evlerine doğru koşmaya başladım.

Yerdeki birden bıçağını çekti fırlattı uzağa. Başta istemeden attığını zannettim ama küçük olanın bıçağa koşmasıyla ikimiz de yerdekini bırakıp küçüğe koşmaya başladık. Fakat bu bıçağı yerden aldıktan sonra arkasına bile bakmadan kaçmaya başladı. Tekrar yerdekine dönmek için arkama baktığımda elindeki bıçağı Eren’e 2-3 kere soktuktan sonra bana yönelmek üzereydi.
O an hareket edemedim. Sadece bıçağı sokmasını izleyebildim ama bu insanlar ne kadar bencildir ki bana yöneldiği anda istemsizce üstüne atlayıp boğuşmaya başladık. Zeki bir çocuktum aslında. Arkada koşan mahalleliyi görmüştüm. Amacım elinde bıçak olan birisine karşı zaman kazanmaktı. Zaten en geç 10 saniyeye gelirlerdi. Düşündüğüm gibi oldu. Yaşlısı, genci bir çok kişi yardıma gelmişti. iki tanesi kolumdan tutup kaldırıyordu beni. Polis sireni yaklaştıkça da yaklaşıyordu.

Yolda yürürken biri bağırıyormuş “yardım edin” diye. Duymadım başta. 2.çığlığıyla birlikte toparladım kendimi. Bir baktım 2 tane serseri yakın arkadaşım Eren’i araya almış dövüyor. Yandan da sevgilisi bağırıyor. Basketbolla uğraşıyordum iri yarı bir şeydim, kolay kolay devrilmezdim. Koştum hemen oraya düşünmeden. Bir tanesi küçük bir şeydi, diğeri de abisiydi galiba. Belliydi büyüktü. Çektim boynundan yere düştü. 2-3 tane yumruk attım. Yumruk atarken de Eren’e bakıyordum. Kürtçe bir şeyler diyordu anlamıyordum yerdeki. Küçük olan da arkadan bana vurmaya çalışıyor ama etki etmiyordu pek. O ara Eren toparlandı ve ikimiz küfür ede ede tekme tokat dalıyoruz yerdeki serseriye. O an düşündüm içimden. Yerde yatan şerefsiz, Eren olmuş`, arkadan bize vurmaya çalışan salak da, Eren’in sevgilisi olmuştu.

“Evladım bak beni dinle, aradığın kişinin bulunduğu araç kaza yaptı. Arkadaşın ve ailesi hayatını kaybettik, Allah rahmet eylesin” dedi. Şurayı okurken göğsüme bişey çarptı böyle nefes alamadım. Başın saolsun kardeşim

Polis geldi ayırdı herkesi. Benle serseriyi arabaya attı. O an ambulans da geliyordu. Zaten başım ağrıyordu o ambulans sesiyle kafam patlayacak gibi oldu ama polisin sürgülü kapıyı çekiş sesi ilaç gibi gelmişti bana. ikimiz de arka taraftaydık. Aramızda polis vardı. Ben sağ, serseri sol taraftaydı. Yolda bakış attım bir-iki kere. Normalde şiddet yanlısı biri değilimdir ama onun yüzündeki şişliği ve kanı gördükçe mutlu oluyordum ama olmaması gereken bir biçimde de içim yanıyordu. Aklım hep Melisa’daydı. Polise ne kadar yalvarırsam da yalvarayım sevdiğimi aramama, durumumu anlatmama izin vermedi. Yüzündeki o soğukluk 1 saniye bile olsa gitmedi.

Uyaricilara son posta.

Böyle devam etmesini istiyordum. Pek karışmadım işleyişe. Kimseye de söyleyemezdim. Benim gibi olanlara böyle bir taktik vermek istemezdim.

oha amk bunu yasadinmi yoksa uyarliyormusun bilader

Öldürmeyen allah öldürmüyor

inşallah şakadır yoksa içim gitti şuan.

kardeşim allah rahmet eylesin, gerçekten çok üzüldüm. şu sözlükte o kadar derin yaralar almış inci gibi insanlar var gerçekten, burada olmaktan, sizinle dertleşip uzulmekten güzeli olamaz. iyi ki varsiniz

Helal olsun aşkınız sonsuza kadar daim olsun kardeşim ama bir emin ol Melisa da senim hayatına devam edip kendin ve sevginiz için birşeyler yapmanı isterdi ..

Üst edit: ilk önce bunu açın https://youtu.be/KTk1Z4z-WIw
5 senedir bu sözlükteyim (nick6 ma bakabilirsiniz) normalde sığır duygusuz herifin tekiyim amcanın telefonu açtığı kısımda hayatımı sorguladım kendi kendime resmen derdimi gibeyim dedim kendimden iğrendim resmen içimde yaşadıklarımın burukluğu ve bi an yaptığım empati ile şuanki halinin iyi bile olduğunu anladım ama kardeş ölme... Amirimin dediği gibi unutmak kelimesi un dan gelmiştir bildiğimiz un. Unutmak için un gibi um ufak etmek gerekiyormuş birini bütün olarak unutamazmışsın kaşı gözü bakışları yavaş yavaş gidermiş zihninden, unutamazsın ama mecbursun. Başka çaren yok.

Melisalar genelde huur oluyor mentalitesiyle başladım okumaya ucu nereye çıktık amk

Gerçek değil de lan dondum kaldım

Gözlerim doldu amk
Panpa intiharı aklından bile geçirme yapma etme bak

Beyler yolda worde yazdıklarımı atıyorum. Mola verdik şu an.

anasını gibeyim lan çok kötü oldum bu yazılanları okumadan önce mutluydum ama şuan yaşdıbını sorguluyorum mutsuzum mal gibi dona kaldım ben kolay kolay giriş yapmam ama bayağı etkilendim bunu yazmak istedim Allah yardımcın olsun panpa

birader gece gece sorgulattın be dıbına koyim.

Dik dur panpa sen hep buralardayız