2 yılda hayatımı nasıl siktim anlatıyorum lan

Rizörv

işe girdiğim zaman annemi evde bırakmıştım..
sevgilimi de başka bir şehirde bıraktığımda aslında çok zorlanmayacağımı düşünerek ve biraz olsun rahatlarım diyerek kısa bir çizgi çektim hayallerime. o zamanlar tek hayalim (isimler uydurmadır) ayşe ile evlenmek idi. çocuğumuz olsun okuyalım ve iyi bir hayat yaşayalım idi. yani pembe panjurlu bir ev teması ile hayat sürecektik. çocukluk işte, hayal kurup duruyorsun. bu ayşe denen kızı 17 yaşında bir arkadaşım vasıtası ile tanıştım. ilk defa sevdiğim bir kız olmuştu diyebiliriz. ayşeden önce çok kız arkadaşım oldu ancak laylaylomda sürdü herşey. ilk evlenme hayallerim, çocuğumuza koyacağımız isimler ayşenin hayatımda olmasıyla başlamıştı. ancak ayşe çölde görünen seraptan farksızmış onu ilerleyen yıllarda başka bir kıza gerçekten aşık olduğumda anlamıştım..

yarıda bırakırsan dıbına korum. devam et

çocukluğum pek iyi geçti diyemem. hep varoş şehirlerde varoş çocuklarla yaşadım. ben daima 'öteki' çocuktum onların arasında. ben 'kardeş' derken onlar 'gardaş' diyorlardı. biraz elim yüzüm düzgün inceden de efendi bir tipim. bu özellik nerden geldi ve neden o kadar çocuğun içinde bozulmadı bilemem. ancak ben hep farklı oldum 18 yaşıma kadar.
haketmediğim bir hayata sürgün edilmiş gibi hissediyorum esasen. bu his 7-8 yıldır hayatımın her köşesinde var.
ancak elden gelmeyen şeyler yüzünden bütün bunları sineye çekip hayatıma bakmaya çalışıyorum. tabii kolay mı? değil.
potansiyellerimin yüksek olduğunu düşünmesem beni hayatta tutacak ne annem ne de babam vardı oysa..

rezerved

devammmmm

inci ben senin ananı gibeyim 20 satır yazmıştım logout olmuş amk ya.

önce ayşe'den bahsetmek isterim..
ayşe benden 1 yaş küçük olan, okulun en inek kızları arasında bulunan biriydi.
dersleri gayet iyi, tek hedefi mühendis olmaktı. tabii olmaktı sadece..
ben kaşar tipli kızlardan haz almam. belkide şimdiye kadar en az 5-6 kere bu tarz bana gelen kızı reddetmişimdir.
kanımda değil, yapamıyorum amk. anca kafam güzelse belki..
neyse, benim okulum ayşenin okuluyla aynı değildi. ve ne hikmetse hayatımın her zamanında olan şey ayşe ile varkende olmuştu. sevgili olmamızın üstünden 1 hafta geçmiştiki biz taşınmıştık. şans mı desem kader mi bilemem..
hayatımın her köşesinde bu tür ayrılıklar yaşadım..
hayatımda biraz ileriye gittiğimizde anlayacaksınız dostlar..
asıl sorun şuydu. uzaktan aşk yaşamamıza başladık ve ben her hafta onun yanına ziyarete gidiyordum.
ancak her gidişimizde sadece sevişiyorduk.
bu hikayeyi ciks hikayesine döndürmek istemem ancak olay buydu.
içgüdülerimize yenik mi düşüyorduk yoksa hayalleriyle oynanan benmiydim bilemem.
ancak yanlış olan şeyler olduğu aşikar değil mi?
çok sevmiştim, hormonlarıma sahip olamadım diyebilirim ancak bu kız neden hiç sesini çıkartmıyordu?
hayalleriyle oynanan ben miydim yoksa?
yoksa 'evlenebileceğim kadın' dediğim aslında kaşarın tekimiydi?
neden bu tür duygulara sevk olmuştum?

evet rezervleri alalım bende çayımı alıp geliyorum.

annemle tek yaşadım bu yaşıma kadar. aynı evde olmamıza rağmen kaç saat beraber vakit geçirdiniz deseniz 24 saat bile diyemem. sevemedim bir türlü annemi.. mizacı bana terstir her zaman. ben anaç, şefkatli bir annem olmasını isterdim en nihayetinde. annem ise yalnızlığın ve kimsesizliğin verdiği etkiyle galiba sert ve temkinlidir. bana bile.
her neyse, annemle pek vakit geçirmem iletişimimiz sıfır anlayacağınız.
babam benden çok uzakta yaşıyor olmasına rağmen bu güne kadar bir olay hariç asla yaşadığını hissedemedim.
bu şekilde büyüyen bir çocuktum ben herşeyin öncesinde. ister garip deyin ister fakir ama gururlu..
kurnazlık bilmeyen, iyi gün dostundan ziyade kötü gün dostu oldum daima. etliye sütlüye karışmam asla. ancak damarıma basılırsa etini de sütünü de giberim böyle de pis bir huyum vardır. her neyse, dediğim gibi işe girdim. iş oldukça rahat sadece konuşmanla para kazanabileceğin iknaya bakan bir işti. günde 4 saat iş geriye kalan zamanlar eğlenmek idi sadece.
iş mesaiili bir iş değil. şirketin verdiği evde kalıyorsun yani gurbettesin ve yanında bi kaç iş arkadaşın var.
olmaz olsaydı..

--spoiler--

--spoiler--

rezörv

@5 ahahah aynen öyle oldu panpa. temelde de sağlam değildi hayatım. son yıllarda yaptıklarımla artık dönüşü olmayan şeyler yaşıyorum.

Reserved

öncelikle buraya yazacaklarımın hepsi tamamen gerçek hayatımdan alıntıdır.
amacım sizlerle paylaşarak birazda olsa rahatlamak. isimler uydurma şahıslar gerçektir.
toplam hayatımdan geçen 5-6 yılı anlatarak başlicam eğer talep olursa çocukluktan bu güne nasıl günler yaşadım ve bunların bana getirileri ne oldu onlardan bahsedicem. hani roman derler ya, yazsam çıkar amk.
toplanın.

öncelikle annesi babası ayrılmış annesiyle yaşayan ve hep para yüzünden ezilmiş bir birey olarak asla kendini ezdirmemeyi ilke edinmiş biriydim. asla kimseye ezdirmedim kendimi. 40 yaşındaki adamdan 10 yaşındaki çocuğa kadar. şükür inceden kafa da var zaten zorlanmıyorum. ancak başıma ne geldiyse bu dıbına koyduğumun parasızlığı, kimsesizliği yüzünden geldi.

anlat ulan dinliyorum

bundan 2 hadi bilemedin 3 yıl önce başladı herşey..
aslında hayatımın kırılma noktası diyeceğim herşey bundan 3 yıl önce başladı.
ben yalnızlığı seven dik başlı ve sadece düşündüğü şeylerin peşinde giden küçükte olsa hayalleri olan bir adamım.
tek hayalim daima emin adımlarla sağlam para kazanmaktır hayatta. hala öyle.
para bir amaç olmasa bile daima işlerini kolaylaştıran bir araçtır.
velhasıl kelam bundan 3 yıl önce bir işe girdim. o zamanlar iyi niyetli, alkol içmeyen sadece idealleri ve sevdiği kız peşinden koşan biriydim. taa ki bu işe girmeden önce..

devam bu arada yas kac suan

reserved