ÇAYLAK YEDiĞiM iÇiN DEVAM EDEMIYORUM. SEBEPSiZ YERE YEDiĞiM BU ÇAYLAK YÜZÜNDEN SiZDEN ÖZÜR DILIYORUM. HiKAYEMi YAZMAMI ENGELLEYEN MODLARI VE BENI SUSTURMAK iÇiN BUNU REVA GÖRENLERi KINIYORUM

Beyler buluşacağım kişiler son kalan dostlarım Ali ve Arif bu arada. Onları beklerken bir part daha atayım bekletti şerefsizler. Akşam da anlatırım hikayemizi buraya yazdığımı neyse devam.

Hastaneye geldiğimizde ucuz atlattigimizi düşünüyorduk. Fakat iç kanama riskine karşı geceyi müşahede altında geçirdik. Sabah taburcu edildik ve yurdumuza doğru usul usul gitmeye başladık. Bu olaylar da bu şekilde geçti. Yüzümüzü tır geçmiş gibi görenler telaşlanıp halimizi hatrımızı sordular. Güneş okula gelmemişti merak da etmiştim. Bütün gün Büşranın sorularıyla boğuştum ve günüm o şekilde bitti. Akşam olup da yurda döndüğüm zaman birbirimizin suratlarına bakıp gülüyorduk. Fatmayla Ali konuşmuş okulda olay halledilmiş biz de dayak yediğimizle kaldık. Ulan Ali konuşarak halledebiliyordun da niye sop yedik biz? Aklimda bu çılgın sorular dönüyorken Güneşe mesaj attım halini hatrini sordum iyiymiş yarın okula gelecekmiş falan konuştuk. O sırada Büşra beni aradı.(numarayı bilmiyodum sabah verdiğimi unutmuşum.) bilinmeyen numarayı görünce telaş oldum acaba bu dayak yediğimiz adamlar mı falan diye ama korkunun ecele faydası yok. Açtım telefonu Büşranın sesini duyunca rahatladım.

Bü: Eco yarın derse girme birşeyler yapalım.
B: Yok kızım olur mu öyle falan ağız yaptim biraz en sonunda kabul ettim 2 gibi bir kafe için anlaştık. Vurdum kafayı heyecandan uyuyamadım diyemeyeceğim davar gibi uyumuşum.

Devamı gelir gece hepsi bakar 2 şuku 1 reze

Yurda gittim 1 hafta boş boş kaldım pek bişey yapmamıştım bu arada yurt da dolmaya başlamış öğrenciler yavaş yavaş geliyordu. 3er kişilik odalarda kalıyorduk benim odamda Ali ve Arif adında iki kişi vardı klagib tanışma faslı şehirde tek üniversite olduğu için aynı üniversitenin farklı bölümlerinde okuyoduk klagib birbirimizi tanıtma faslı ama ben kendimi tamamen tanıtmış olsam arkadaşım olmaz diye düşünüyordum. Sorunlu bir geçmişim vardı üniversitenin açılmasına 3 gün kala dışarı çıkıp şehri tanıma kararı aldık ve bi kafe bulup oturduk kahvelerimizi içerken kafenin camından bana bakan o kızı gördüm. Bizimkilerden müsade isteyip yanına gittim.

B: Merhaba sanırım tanışmaya tam fırsatımız olmamıştı ben eco dedim.
K: Merhaba benim adım da Güneş dedi
Burda ne yaptığını sordum beni görmüş yanımda arkadaşlarım olduğunu gördüğü için yanıma gelmeye utanmış. Ben de utandırmamak için içeri davet etmedim. Biraz konuştuktan sonra Güneş gitti ben de bizimkilerin yanına gittim.
Ali: A1 Arif:A2 Ben:b

A1:kanka noldu niye gittin?
B:bi arkadaşla konuşuyordum.
A2:ne arkadaşı lan daha üniversite açılmadan
Başka konu açıp geçiştirdim. Biraz daha oturup bu akşam biraz içelim mi teklifini sunan Aliyi kırmayıp tekelin yolunu tuttuk.

Otobüsten indiğimde saat sabahın 5.30uydu bütün gece yolları izlediğim için bayılmak üzereydim. Firmanın otobüsüne atlayıp hayatımın 4 yılını geçireceğim üniversitenin yurduna doğru gitmeye başladık ailemle halletmistik bunları 15 dakikalık yolun ardından yurda varmıştım.

Odama doğru yürümeye başladım. Eşyalarımı yerleştirip aşağı sigara içmeye indim. Oda 4 kişilikti. Anlaşılan daha kimse gelmemişti. Herkes eco gibi şehrinden kaçmaya çalışmıyordu demekki 2 hafta önceden gelecek başka akıllı insan da yoktur zaten. Bunları düşünürken sigaram bitti ve yatmak üzere odaya geri çıktım. Kafayı vurduğum gibi uyumuşum uyandığımda saat 15.30a geliyordu...

Sigarayı söndürüp devam ettim anlatmaya

Gözümü açtığımda başımda bekleyen annem ve babamdan başka tanıdık kimse yoktu etrafı süzdüğümde buranın hastane olduğunu anlamıştım başımda da polis vardı olayları hatırlayıp hemen diğerleri nerde diye sordum. Başımda ağlayan annem daha çok ağlamaya başlamışt. Beynimden vurulmuşa döndüm beyler dünyam başıma yıkıldı. Evleneceğim kız kardeşi ve kardeşimi ölüme sürüklemiştim. Onlar bunu haketmemisti ben se sanki Allah tarafından cezamı çekmek üzere sağ bırakılmış hatta 2 3 çizikle atlatmıştım kafamın ağrısıyla bunları düşünürken koridordan Adnan Amca ve karısı Şerife Teyze geçiyordu. Beni gözüm açık görünce odaya saldırdı Adnan Amca. Polisler ve babam engel oldular aslında bırakmalarını ve ölene kadar dayak yemeyi istiyordum ve bunu söylemek istiyordum. Fakat ağzımdan çıkan tek ses hıçkırık sesimdi. Çaresizce ağlıyordum orda kaderime sovuyordum. 2 gün sonra taburcu olacaktım polis ifademi almıştı. Ehliyetsiz araba kullanmak alkollü araba kullanmak ve 18 yaşından küçük araba kullanmaktan 6 ay hapis yattım. Adnan Amcanın dava acmamasindaki en büyük etken bence babamin sakinleştirmeye çalışırken dediği "bir oğlumu kaybettim diğerini de sen alma Adnan nolursun" lafı olmuştu sanırım. 6 ay sonra çıktım ve aslında orda kalmayı çok istiyordum bu şehir bana zarar veriyordu. Bu şehirden kurtulmanın tek yolunun başka sehirde universite olduğunu düşünüp dışardan liseyi bitirdim ve hiç çalışmayarak tabiiki. Hayatım kararmıştı bütün gün evde sigara içip ağlıyordum. Hayatı sorguluyor lanetler ediyordum. burayı yazdım sadece dedim ve tuttu. Ben de o şehirden kaçar gibi ayrıldım arkamda mahvolmuş bi adam bırakarak...

Sözlerimi bitirdiğimde Arifin ve Alinin gözleri yasarmisti. Sessizliği bozan Ali oldu

A1: Hadi beyler geç oldu yurda dönelim dedi.

Bitik halde 2 yıl geçireceğim yurda doğru yürümeye başladım.

ÇAYLAK YEDiĞiM iÇiN DEVAM EDEMIYORUM. SEBEPSiZ YERE YEDiĞiM BU ÇAYLAK YÜZÜNDEN SiZDEN ÖZÜR DILIYORUM. HiKAYEMi YAZMAMI ENGELLEYEN MODLARI VE BENI SUSTURMAK iÇiN BUNU REVA GÖRENLERi KINIYORUM

Talep varsa devam ederim amacım size birşeyler katabilmek ve ders almanızı sağlamak.

Içkimden bir yudum daha alıp bir sigara daha yakmıştım beni dinlemeye devam ediyorlardı.

Kafe bar tarzı o yerde ben ardı ardına içkilerimi içerken onlar da soda içiyorlardı saat geç olmuş ve Tuğbanın babası Adnan Amca merak etmişti bizi kalkalım dedik daha ehliyetim yoktu ama babamın arabayla gelmiştik buraya. Tuğba aşkım otobüs veya taksiyle gidelim diye diretti bu saatte otobüs olmaz taksiye de o kadar para ödenmez diyerek onları ikna edip atladık arabaya. Çevre yoluna çıkmak üzereydik benim de alkolün etkisiyle gözüm bulanmıstı elimi gözüme atıp kaşıyordum ki bizimkilerin çığlığı ile elimi çektim ve karşı şerite geçtiğimi farkettim. Son bi hamleyle direksiyonu kırdım ama yoldan çıktım ve taklalar atmaya başlamıştık.

Ben anlattıkça yüzleri iyice düşmeye başlamıştı bizimkilerin.

Arif bile tamam kanka istemiyorsan anlatmayabilirsin demişti ama ben anlatmak istiyordum artık yaptığım gerizekalılığın nelere mal olduğunu. Aradan 2 yıl geçmesine rağmen kimseye anlatmamıştım. Anlattıkça ilk günkü gibi bi ağırlık çöküyordu üstüme...

Şuan pek talep yok galiba talep olunca devdıbını anlatırım...

Saatler birbirini günler birbirini kovaladı ve uninin yolunu tuttuk bizimkilerle. Biraz geç çıkmıştık herkes bölümlerine dağıldı sınıflara geçtik hoca falan daha girmemişti en arka 5 7 sıra boştu evet yoğunluk çok yoktu o yüzden arkalar boş oluyordu direk en arkaya gittim ve kafamı gömüp neler yapacağımı düşünmeye başladım. Sınıftakilere bırakmamıştım bile biraz zaman geçti dalmışım klagib tanışma faslı bitmiş. Yanımda tanıdık bir sesi duymamla uyandım Güneş yanıma oturmuş ve beni dürtüp fısıldayarak uykucu kalk artık ilk günden yapılmaz böyle diyodu. Onu görünce baya şaşırmıştım

B: Güneş sen de mi burda okuyosun dedim fısıldayarak daha sonra sorduğum sorunun salaklığıyla utandım.
G: Tabi burda okuyorum salak şey yoksa ne işim olacak tarzı birşeyler dedi.
B: Tamam haklısın napiyorsun nediyorsun tarzı sohbetin ardından hocanın sesiyle irkildim siz de anlatın kendinizi dedi anlattım kısaca.

Güneşe sormamıştı demek ki o daha önce sınıftaydı beni farkedip yanıma geldi diye düşünüyordum günlerim okulda Güneşle geçiyordu ama sınıftaki diğer kişiler bana hep garip bakıyordu. Nedeni ilk günkü suratsızlığım galiba diye düşünüp pek takmıyordum. Hem öyle ortamlarda çok rahat edemeyeceğimi biliyordum dışardan ve bana bakışlarından zaten anlaşamayacağım tipler olduğunu anlamıştım.

Düşünceli düşünceli içtiğim sigara telaştan elimden düşmüş bana merhaba diyen o tatlı kıza bakıyordum. Yüzündeki tebessümde gizlediği çok şey olduğunu ve benim yaşlarda olduğunu gözönüne alarak üniversiteye yeni veya 2. Sınıfa geçtiğini düşünüyordum.

Ben bunları düşünürken yere düşen sigaramı aldım ve merhaba diyebildim sadece

K: Sorun olmazsa oturabilir miyim?
B: Tabi buyur geç. Dedim ve sigaramdan bir duman daha aldım
K: Çok dertli duruyordun ve yalnızdın ben de yanına gelip gelmemek arasında kalmıştım. Dedi
Ne diyeceğimi bilemedim yanımda utangaç ama dünyalar tatlısı bi kız o ela gözlerini dikmiş bana bakıyordu.
B: Teşekkür ederim ama hangimizin derdi yoktur ki şu dünyada büyük küçük dertler sunar hayat herzaman. Dedim biraz saçmaladığımı düşünüp susmuştum ki sessizliği bozan yine o tatlı ses oldu.
K: Anlatmak istersen dinlerim ve herzaman yanında olmak isterim. Dedi
Teşekkür edip belki sonra diyerek yanından ayrılıp yurdun yolunu tutmuştum.

B: Beyler öncelikle bu anlatacaklarım aramızda kalırsa iyi olur insanların bana acımasını istemiyorum deyip anlatmaya başladım.
Benim bir erkek kardeşim vardı adı Selim annem babam Ankarada oturuyoruz. 7 yıllık bir ilişkim vardı orta okuldan beri birlikteydik kızla adı Tuğba ve komşumuzun da kızıydı aynı zamanda liseye geçince ilişkimizi ailelerimize söylemiştik. Iyi karşıladılar hatta sevindiler. Evlilik hayali kuruyoduk daha o yaşta beyler evet kendimiz küçük umutlarımız büyüktü. Bir akşam lise sona geçeceğimiz yazdı Tugbanın da benim de dersler çok iyiydi hayalimiz aynı yeri kazanmaktı. Seneye sağlam çalışacağız zaten deyip kafa dağıtmak için 3 5 birşeyler içmeye karar vermiştik. Kardeşim Selimi ve Tuğba da kardeşi Ilaydayı yanına almıştı uzun süre görmeyecektik çünkü canımızdan çok sevdiğimiz kardeşlerimizi. Aslında Tuğbanın amacı kafeye gitmekmiş ben itiraz edip içki içeceğimi söylemiştim. Biraz kızsa da sonunda dayanamayıp ısrarlarıma kabul etti. Kafe bar tarzı biyere girdik herşey çok güzeldi lan tabi hayatta neler olacağını bilemiyoruz...

Yurt müdürü Yusuf Bey'in yanına gittim ve güler yüzle karşılandım. Az sohbetin ardından kaçırdığım öğle yemeğini yemek üzere aşağı yemekhaneye indim Gülten Abla sağolsun beni aç bırakmadı ve artanlardan birkaç bişey atıştırıp kendimi sokağa attım. Yurtta toplamda şuan 4 5 öğrenci var galiba diye düşünüp yaktiğım sigaranın eşliğinde sahile doğru yürüdüm.

Çekirdek alıp denizi izleyip çıtlıyordum başta şahane olan ve son yıl hayatımı mahveden şehir Ankaradaki hayatımı düşünüp dertleniyordum. Zaten hep öyle olmaz mıydı hayat güzel gidiyor sanardık fakat her zaman hayallerimiz boşa çıkar paramparça olurduk.

Ben bunları düşünüp hayatıma lanet ederken bi yandan da bunları geride bırakmam gerektiğini düşünüyordum.

O sırada bir ses ile irkildim ve daldığım kabusumdan kurtuldum biranda.

ÇAYLAK YEDiĞiM iÇiN DEVAM EDEMIYORUM. SEBEPSiZ YERE YEDiĞiM BU ÇAYLAK YÜZÜNDEN SiZDEN ÖZÜR DILIYORUM. HiKAYEMi YAZMAMI ENGELLEYEN MODLARI VE BENI SUSTURMAK iÇiN BUNU REVA GÖRENLERi KINIYORUM

Dersler bitmiş Büşra ile birlikte kafenin yolunu tutmuştum yolda sürekli bana sorular soruyor niye yalnızsın bu kadar niye kimseyle konuşmuyorsun tarzı ben de geçiştiriyordum. Şehir küçük olduğu için kafeye varmamız uzun sürmedi henüz gelen çok kişi yoktu ben de hazırlıklara yardım ettim hatta. Daha sonra Buse gelip doğum günü kutlaninca ben de kalabalığa daha fazla dayanamayıp ayrıldım kafeden yurda doğru giderken Büşranın sesiyle durdum.

Bü: Eco niye böyle yapıyorsun? Bizden uzak tutuyorsun kendini ters bişey mi oldu noldu anlat lütfen.
B: Yo kalabalığa çok gelemiyorum o yüzden kusura bakma siz eğlencenize bakın dediysem de anlatamadım. Ah be Büşra ben de istemez miydim orda sana herşeyi anlatmayı ama bana acımandan korktum ve sustum. Ne kadar ısrar ettiyse de anlatmadim derdimi hep geçiştirdim. Bana kızmış olacak ki of Eco senin için yaptıklarımı göremiyorsun demi diyip gitti.

Öylece bakakaldım arkasından içim ezildi fakat bişey diyemedim. Bu arada Büşrayı anlatayım size. 168 boylarında 50 55 kilo kumral yeşil gözlü çok güzel bir kızdı Büşra. Belki de Tuğbadan sonra açılan yarayı o dolduracaktı... Kim bilir?

Beyler böyle uzun uzun mu yazayım yoksa atlaya atlaya mı söyleyin ona göre devam edeyim.

Odalara geçmiş yatmaya hazırlanıyorduk ki

A2: Kanka kusura bakma bilmiyordum böyle bişey olduğunu Allah rahmet eylesin başın sağolsun. Dedi
A1: Aynen kanka kusurumuza bakma Allah rahmet eylesin sen de topla kendini hayat herşeye rağmen devam ediyor. Dedi

Hepsine teşekkür edip yattım okulun açılacağı 3 gün boyunca tek yaptığım aktivite sigara içmek olacaktı. Sahi sigaraya ne ara başlamıştım? Tuğbam varken kullanmıyordum ve hatırladım ıslah evinden çıktığım gün tanışmıştım bu meretle. Babam beni almaya gelmiş ve arabayı eve değil bi tepeye doğru sürmeye başlamıştı. Paketinden çıkarıp sigara uzatmıştı bana tepki vermeden almıştım ve intihar etmememi sağlayan o sözleri söylemişti

-Bir oğlumu kaybettim belki evet bunun acısını bilemezsin umarım da bilmezsin ama diğer bir oğlumun gözümün önünde yavaş yavaş ölmesi daha acı buna emin ol evlat. Artık tek tutunacağım dal sensin bu yüzden asla beni bırakma hayata devam et. Ben senin herzaman arkandayim sakın unutma demişti.

Akşama kadar babamın omzunda ağlamıştım en sonunda bana bir tokat geçirmiş ve
-Artık ağlarsan kendimi öldürürüm demişti. Bu adam ilk defa bu kadar duygusallık yapıyordu ve o günden sonra artık babam yokken ağlamaya başlayacak ve sonunda akıtacak göz yaşım kalamayacaktı.

Güneş bu şehrin yerlisiymiş o yüzden beni kafelere falan o zütürürdü fakat toplum içindeyken asla konuşmazdık. Dışarda yalnızken veya üniversitede dersteyken konuşurduk sadece gözlerimiz ve bakışlarımız konuşkonuşmamıza gerek bırakmazdı. O altın sarısı saçları ela gözleriyle hayatıma biraz olsun neşe katıyordu. Ilk hafta bitmek üzereyken kafede oturuyoduk yine onu tanımamın çok güzel olduğunu ve o olmazsa zaten büyük ihtimal başka arkadaş bulamayacağımı söyledim ona. Aynı şekilde karşılık verdi ve dedi ki ama bizim kuralımız olsun toplum içinde konuşmayalım sadece bakışlarımız yeter bize dedi. Ben de ona katıldım çünkü ben de toplum içinde kendimi çok rahat hissedemezdim.

Biz bunları konuşurken birkaç masa da bize bakıyor ve gülüyordu. Dediklerimizi komik buldular sandım ve utandım bidaha asla kafedeyken Güneşle konuşmamaya karar verdim oysaki eskiden çok sosyal bir insandım...

ÇAYLAK YEDiĞiM iÇiN DEVAM EDEMIYORUM. SEBEPSiZ YERE YEDiĞiM BU ÇAYLAK YÜZÜNDEN SiZDEN ÖZÜR DILIYORUM. HiKAYEMi YAZMAMI ENGELLEYEN MODLARI VE BENI SUSTURMAK iÇiN BUNU REVA GÖRENLERi KINIYORUM

Geldim 2 3 part daha atıp çıkacam 12 1 arası devam

ÇAYLAK YEDiĞiM iÇiN DEVAM EDEMIYORUM. SEBEPSiZ YERE YEDiĞiM BU ÇAYLAK YÜZÜNDEN SiZDEN ÖZÜR DILIYORUM. HiKAYEMi YAZMAMI ENGELLEYEN MODLARI VE BENI SUSTURMAK iÇiN BUNU REVA GÖRENLERi KINIYORUM

Bu da şimdilik son part olsun 12 1 arası devam ederim

Zaman geçiyor ben Büşraya daha yakın davranmaya başlıyordum. Güneşin de hastalığı yakın zamanda geçmiş klagib olarak okula beraber gitme faslı başlamıştı. Ilk ay geride kalmıştı. Güneşden bulduğum vakiti Büşra ile geçiriyordum. Tabi bizim odadan Ali ve Arifi aksatmadan onlarla her akşam sigara eşliğinde sohbet eder batak piştirik falan oynardık hakikatli adamlardı kanım baya ısınmıştı. Bir akşam yine sigaraları yakmış sohbet ederken Alinin keyfinin olmadığını farkettim
B: Hayırdır kardeşim keyfin yok gibi?
A1: Boşver kanka iyiyim. Falan dese de benden kaçmaz derdi olduğunu anlayıp ısrar edince.
A1: Bizim bölümden Fatma diye bi kız Ali beni sıkıştırıyor diye tanıdıklarına söylemiş çıkışta sıkıştırdı beni 4 kişi falan diye anlattı.

Ben Aliyi az buz tanırdım gayet beyfendi ve düzgündü hani Arif dese ulan yapmışındır bişey derdim ama Alinin yapmayacağını biliyordum.

B: Hemen o elemanların adını cismini nerden bulacağımızı söyle. Diye atladım fakat ne bi çevrem vardı ne de ahım şahım dövüş yeteneğim.
A2: Aynen lan kimmiş bizim kardeşimize yamuk yapan. Diye atlayınca belki Arifta iş vardır deyip gaza geldim.

Aliye biraz ısrar ardından gittik çocukların yurtlarına özel yurtta kalıyormuş. Ali çocuğu arayıp aşağı indirecekti biz saklanacaz biraz konuştuklarında biz girecektik.

Ali aradı çocuğu in ulan aşağı diye. 10 dakka geçti geçmedi çocuk yanında 6 7 kişi indi ulan dedik aha sıçtık. Biraz konuştular baktık Aliyi itip kakmaya başladılar Ali kafayı gömdü bu bine. Adı da Kenanmış serefsizin. Neyse dedik olay sarpa sarıyor napacaz baktım Arif dingosu çıkmış koşuyor olaya doğru ulan dedim Eco bileğine kuvvet aslanım ben de koştum. O akşam yaklaşık 1 saat boyunca evire çevire dövdüler bizi sonunda yurt sahibi polisi aramış polis geldi de ayırdı bizi. Daha doğrusu üstümüzden adamları aldı. Bizi hastaneye bunları da karakola doğru zütürüyorlardı en son.

Bi 75lik yeni rakı ve birer bira alıp iskele tarzı (evet adı sadece iskeleymiş sonradan öğrendim.) yere gittik saat 18.30 civarıydı galiba hatırlamıyorum içtikçe konu konuyu açtı herkes geçmişini anlatıyor ben susup dinliyordum. Benim acılarımın yanında onların anlattıkları hiçbirşeydi.

A2: Ulan eco sen niye susuyon lan senin geçmişinde hiç mi birşey yok lan?
A1: Arif tamam kanka anlatmak istemiyordur çok zorlama çocuğu samimiyet arttıkça anlatır.
A2: Ulan ne zorlama biz burda biseyler anlatırken samimiyet var da o anlatınca mı yok?
B: Tamam beyler anlatayım ama benden çekinmenizden ve uzaklaşmanızdan korkuyorum
Hepsi bir ağızdan saçmalama lan yoksa muallak misin tarzı takıldılar ben de daha fazla dayanamayıp anlatmak zorunda kalacaktım...

ÇAYLAK YEDiĞiM iÇiN DEVAM EDEMIYORUM. SEBEPSiZ YERE YEDiĞiM BU ÇAYLAK YÜZÜNDEN SiZDEN ÖZÜR DILIYORUM. HiKAYEMi YAZMAMI ENGELLEYEN MODLARI VE BENI SUSTURMAK iÇiN BUNU REVA GÖRENLERi KINIYORUM

Günlerim sadece Güneş ve odadakilerle konuşmakla geçiyordu. Yaşadığım onca şeyden sonra yabancı insanlara karşı soğuk davranmaya ve sanki bana acır gibi baktıklarını hissediyordum. Aliyle Arif anlattıklarımı başkalarına mı anlattı lan acaba diye düşünüyor fakat o konuyu açmak istemediğim için ve utancımdan soramıyordum.

Günler geçti bir gün yine güneşle sahilde tak başımıza dolaşırken numarasını almadığımı hatırladım almaya da unatıyordum yanlış anlar benden uzaklaşır ve yalnız kalırım diye. Aslında korkuydu bu. Dolaştık uzandık sohbet muhabbet derken kalkarken akşam nolacaksa olsun artık diye numaranı verir misin Güneş? Diye sordum reddedemesi için de plan yapıp telefonun şifresini açıp ona uzatmıştım.

G: Ahahaha ben de hiç sormayacaksın sanmistim eco deyip numarasını kaydetti ve onu her zamanki gibi ilk gördüğüm sahilin orda bıraktım. Yerlisi olduğu için şehrin yabancılarla gözükmek istememesini normal karşılıyordum. Onu bıraktım ve yurdun yolunu tuttum ama içimde öyle bir mutluluk var ki anlatamam Tuğbadan sonra yine aşkı tadabilcek miydim acaba diye düşünürken bizim odaya vardım.

Odaya çıkıp Arif ve Aliye artislik atmaya başladım bizim sınıfta böyle böyle Güneş diye bi kız var takılıyorduk numarasını aldım bugün diye anlattım.

Helal olsun kardeşim biz de görebilecek miyiz yengeyi falan faslından sonra Güneşin utanacağını ve benim rahat edemeyeceğimi bildiğim için bakarız bakarız diye geçiştirdim ve yastığa kafamı koyup uyuyakalmışım.

Belki dinleyen kardeşlerim olur diye bir part daha attım eğer dinleyen olursa sonra devam edeceğim...