Dinliyoruz rez

Onlerden rez

Deli hastanesi değil mi la o

Otobüsten indiğimde saat sabahın 5.30uydu bütün gece yolları izlediğim için bayılmak üzereydim. Firmanın otobüsüne atlayıp hayatımın 4 yılını geçireceğim üniversitenin yurduna doğru gitmeye başladık ailemle halletmistik bunları 15 dakikalık yolun ardından yurda varmıştım.

Odama doğru yürümeye başladım. Eşyalarımı yerleştirip aşağı sigara içmeye indim. Oda 4 kişilikti. Anlaşılan daha kimse gelmemişti. Herkes eco gibi şehrinden kaçmaya çalışmıyordu demekki 2 hafta önceden gelecek başka akıllı insan da yoktur zaten. Bunları düşünürken sigaram bitti ve yatmak üzere odaya geri çıktım. Kafayı vurduğum gibi uyumuşum uyandığımda saat 15.30a geliyordu...

Yurt müdürü Yusuf Bey'in yanına gittim ve güler yüzle karşılandım. Az sohbetin ardından kaçırdığım öğle yemeğini yemek üzere aşağı yemekhaneye indim Gülten Abla sağolsun beni aç bırakmadı ve artanlardan birkaç bişey atıştırıp kendimi sokağa attım. Yurtta toplamda şuan 4 5 öğrenci var galiba diye düşünüp yaktiğım sigaranın eşliğinde sahile doğru yürüdüm.

Çekirdek alıp denizi izleyip çıtlıyordum başta şahane olan ve son yıl hayatımı mahveden şehir Ankaradaki hayatımı düşünüp dertleniyordum. Zaten hep öyle olmaz mıydı hayat güzel gidiyor sanardık fakat her zaman hayallerimiz boşa çıkar paramparça olurduk.

Ben bunları düşünüp hayatıma lanet ederken bi yandan da bunları geride bırakmam gerektiğini düşünüyordum.

O sırada bir ses ile irkildim ve daldığım kabusumdan kurtuldum biranda.

Düşünceli düşünceli içtiğim sigara telaştan elimden düşmüş bana merhaba diyen o tatlı kıza bakıyordum. Yüzündeki tebessümde gizlediği çok şey olduğunu ve benim yaşlarda olduğunu gözönüne alarak üniversiteye yeni veya 2. Sınıfa geçtiğini düşünüyordum.

Ben bunları düşünürken yere düşen sigaramı aldım ve merhaba diyebildim sadece

K: Sorun olmazsa oturabilir miyim?
B: Tabi buyur geç. Dedim ve sigaramdan bir duman daha aldım
K: Çok dertli duruyordun ve yalnızdın ben de yanına gelip gelmemek arasında kalmıştım. Dedi
Ne diyeceğimi bilemedim yanımda utangaç ama dünyalar tatlısı bi kız o ela gözlerini dikmiş bana bakıyordu.
B: Teşekkür ederim ama hangimizin derdi yoktur ki şu dünyada büyük küçük dertler sunar hayat herzaman. Dedim biraz saçmaladığımı düşünüp susmuştum ki sessizliği bozan yine o tatlı ses oldu.
K: Anlatmak istersen dinlerim ve herzaman yanında olmak isterim. Dedi
Teşekkür edip belki sonra diyerek yanından ayrılıp yurdun yolunu tutmuştum.

Yurda gittim 1 hafta boş boş kaldım pek bişey yapmamıştım bu arada yurt da dolmaya başlamış öğrenciler yavaş yavaş geliyordu. 3er kişilik odalarda kalıyorduk benim odamda Ali ve Arif adında iki kişi vardı klagib tanışma faslı şehirde tek üniversite olduğu için aynı üniversitenin farklı bölümlerinde okuyoduk klagib birbirimizi tanıtma faslı ama ben kendimi tamamen tanıtmış olsam arkadaşım olmaz diye düşünüyordum. Sorunlu bir geçmişim vardı üniversitenin açılmasına 3 gün kala dışarı çıkıp şehri tanıma kararı aldık ve bi kafe bulup oturduk kahvelerimizi içerken kafenin camından bana bakan o kızı gördüm. Bizimkilerden müsade isteyip yanına gittim.

B: Merhaba sanırım tanışmaya tam fırsatımız olmamıştı ben eco dedim.
K: Merhaba benim adım da Güneş dedi
Burda ne yaptığını sordum beni görmüş yanımda arkadaşlarım olduğunu gördüğü için yanıma gelmeye utanmış. Ben de utandırmamak için içeri davet etmedim. Biraz konuştuktan sonra Güneş gitti ben de bizimkilerin yanına gittim.
Ali: A1 Arif:A2 Ben:b

A1:kanka noldu niye gittin?
B:bi arkadaşla konuşuyordum.
A2:ne arkadaşı lan daha üniversite açılmadan
Başka konu açıp geçiştirdim. Biraz daha oturup bu akşam biraz içelim mi teklifini sunan Aliyi kırmayıp tekelin yolunu tuttuk.

Bi 75lik yeni rakı ve birer bira alıp iskele tarzı (evet adı sadece iskeleymiş sonradan öğrendim.) yere gittik saat 18.30 civarıydı galiba hatırlamıyorum içtikçe konu konuyu açtı herkes geçmişini anlatıyor ben susup dinliyordum. Benim acılarımın yanında onların anlattıkları hiçbirşeydi.

A2: Ulan eco sen niye susuyon lan senin geçmişinde hiç mi birşey yok lan?
A1: Arif tamam kanka anlatmak istemiyordur çok zorlama çocuğu samimiyet arttıkça anlatır.
A2: Ulan ne zorlama biz burda biseyler anlatırken samimiyet var da o anlatınca mı yok?
B: Tamam beyler anlatayım ama benden çekinmenizden ve uzaklaşmanızdan korkuyorum
Hepsi bir ağızdan saçmalama lan yoksa muallak misin tarzı takıldılar ben de daha fazla dayanamayıp anlatmak zorunda kalacaktım...

B: Beyler öncelikle bu anlatacaklarım aramızda kalırsa iyi olur insanların bana acımasını istemiyorum deyip anlatmaya başladım.
Benim bir erkek kardeşim vardı adı Selim annem babam Ankarada oturuyoruz. 7 yıllık bir ilişkim vardı orta okuldan beri birlikteydik kızla adı Tuğba ve komşumuzun da kızıydı aynı zamanda liseye geçince ilişkimizi ailelerimize söylemiştik. Iyi karşıladılar hatta sevindiler. Evlilik hayali kuruyoduk daha o yaşta beyler evet kendimiz küçük umutlarımız büyüktü. Bir akşam lise sona geçeceğimiz yazdı Tugbanın da benim de dersler çok iyiydi hayalimiz aynı yeri kazanmaktı. Seneye sağlam çalışacağız zaten deyip kafa dağıtmak için 3 5 birşeyler içmeye karar vermiştik. Kardeşim Selimi ve Tuğba da kardeşi Ilaydayı yanına almıştı uzun süre görmeyecektik çünkü canımızdan çok sevdiğimiz kardeşlerimizi. Aslında Tuğbanın amacı kafeye gitmekmiş ben itiraz edip içki içeceğimi söylemiştim. Biraz kızsa da sonunda dayanamayıp ısrarlarıma kabul etti. Kafe bar tarzı biyere girdik herşey çok güzeldi lan tabi hayatta neler olacağını bilemiyoruz...

Içkimden bir yudum daha alıp bir sigara daha yakmıştım beni dinlemeye devam ediyorlardı.

Kafe bar tarzı o yerde ben ardı ardına içkilerimi içerken onlar da soda içiyorlardı saat geç olmuş ve Tuğbanın babası Adnan Amca merak etmişti bizi kalkalım dedik daha ehliyetim yoktu ama babamın arabayla gelmiştik buraya. Tuğba aşkım otobüs veya taksiyle gidelim diye diretti bu saatte otobüs olmaz taksiye de o kadar para ödenmez diyerek onları ikna edip atladık arabaya. Çevre yoluna çıkmak üzereydik benim de alkolün etkisiyle gözüm bulanmıstı elimi gözüme atıp kaşıyordum ki bizimkilerin çığlığı ile elimi çektim ve karşı şerite geçtiğimi farkettim. Son bi hamleyle direksiyonu kırdım ama yoldan çıktım ve taklalar atmaya başlamıştık.

Ben anlattıkça yüzleri iyice düşmeye başlamıştı bizimkilerin.

Arif bile tamam kanka istemiyorsan anlatmayabilirsin demişti ama ben anlatmak istiyordum artık yaptığım gerizekalılığın nelere mal olduğunu. Aradan 2 yıl geçmesine rağmen kimseye anlatmamıştım. Anlattıkça ilk günkü gibi bi ağırlık çöküyordu üstüme...

Usta hızlı yazma be biraz vakit gecsin millet toplansın

Sigarayı söndürüp devam ettim anlatmaya

Gözümü açtığımda başımda bekleyen annem ve babamdan başka tanıdık kimse yoktu etrafı süzdüğümde buranın hastane olduğunu anlamıştım başımda da polis vardı olayları hatırlayıp hemen diğerleri nerde diye sordum. Başımda ağlayan annem daha çok ağlamaya başlamışt. Beynimden vurulmuşa döndüm beyler dünyam başıma yıkıldı. Evleneceğim kız kardeşi ve kardeşimi ölüme sürüklemiştim. Onlar bunu haketmemisti ben se sanki Allah tarafından cezamı çekmek üzere sağ bırakılmış hatta 2 3 çizikle atlatmıştım kafamın ağrısıyla bunları düşünürken koridordan Adnan Amca ve karısı Şerife Teyze geçiyordu. Beni gözüm açık görünce odaya saldırdı Adnan Amca. Polisler ve babam engel oldular aslında bırakmalarını ve ölene kadar dayak yemeyi istiyordum ve bunu söylemek istiyordum. Fakat ağzımdan çıkan tek ses hıçkırık sesimdi. Çaresizce ağlıyordum orda kaderime sovuyordum. 2 gün sonra taburcu olacaktım polis ifademi almıştı. Ehliyetsiz araba kullanmak alkollü araba kullanmak ve 18 yaşından küçük araba kullanmaktan 6 ay hapis yattım. Adnan Amcanın dava acmamasindaki en büyük etken bence babamin sakinleştirmeye çalışırken dediği "bir oğlumu kaybettim diğerini de sen alma Adnan nolursun" lafı olmuştu sanırım. 6 ay sonra çıktım ve aslında orda kalmayı çok istiyordum bu şehir bana zarar veriyordu. Bu şehirden kurtulmanın tek yolunun başka sehirde universite olduğunu düşünüp dışardan liseyi bitirdim ve hiç çalışmayarak tabiiki. Hayatım kararmıştı bütün gün evde sigara içip ağlıyordum. Hayatı sorguluyor lanetler ediyordum. burayı yazdım sadece dedim ve tuttu. Ben de o şehirden kaçar gibi ayrıldım arkamda mahvolmuş bi adam bırakarak...

Sözlerimi bitirdiğimde Arifin ve Alinin gözleri yasarmisti. Sessizliği bozan Ali oldu

A1: Hadi beyler geç oldu yurda dönelim dedi.

Bitik halde 2 yıl geçireceğim yurda doğru yürümeye başladım.

Odalara geçmiş yatmaya hazırlanıyorduk ki

A2: Kanka kusura bakma bilmiyordum böyle bişey olduğunu Allah rahmet eylesin başın sağolsun. Dedi
A1: Aynen kanka kusurumuza bakma Allah rahmet eylesin sen de topla kendini hayat herşeye rağmen devam ediyor. Dedi

Hepsine teşekkür edip yattım okulun açılacağı 3 gün boyunca tek yaptığım aktivite sigara içmek olacaktı. Sahi sigaraya ne ara başlamıştım? Tuğbam varken kullanmıyordum ve hatırladım ıslah evinden çıktığım gün tanışmıştım bu meretle. Babam beni almaya gelmiş ve arabayı eve değil bi tepeye doğru sürmeye başlamıştı. Paketinden çıkarıp sigara uzatmıştı bana tepki vermeden almıştım ve intihar etmememi sağlayan o sözleri söylemişti

-Bir oğlumu kaybettim belki evet bunun acısını bilemezsin umarım da bilmezsin ama diğer bir oğlumun gözümün önünde yavaş yavaş ölmesi daha acı buna emin ol evlat. Artık tek tutunacağım dal sensin bu yüzden asla beni bırakma hayata devam et. Ben senin herzaman arkandayim sakın unutma demişti.

Akşama kadar babamın omzunda ağlamıştım en sonunda bana bir tokat geçirmiş ve
-Artık ağlarsan kendimi öldürürüm demişti. Bu adam ilk defa bu kadar duygusallık yapıyordu ve o günden sonra artık babam yokken ağlamaya başlayacak ve sonunda akıtacak göz yaşım kalamayacaktı.

Saatler birbirini günler birbirini kovaladı ve uninin yolunu tuttuk bizimkilerle. Biraz geç çıkmıştık herkes bölümlerine dağıldı sınıflara geçtik hoca falan daha girmemişti en arka 5 7 sıra boştu evet yoğunluk çok yoktu o yüzden arkalar boş oluyordu direk en arkaya gittim ve kafamı gömüp neler yapacağımı düşünmeye başladım. Sınıftakilere bırakmamıştım bile biraz zaman geçti dalmışım klagib tanışma faslı bitmiş. Yanımda tanıdık bir sesi duymamla uyandım Güneş yanıma oturmuş ve beni dürtüp fısıldayarak uykucu kalk artık ilk günden yapılmaz böyle diyodu. Onu görünce baya şaşırmıştım

B: Güneş sen de mi burda okuyosun dedim fısıldayarak daha sonra sorduğum sorunun salaklığıyla utandım.
G: Tabi burda okuyorum salak şey yoksa ne işim olacak tarzı birşeyler dedi.
B: Tamam haklısın napiyorsun nediyorsun tarzı sohbetin ardından hocanın sesiyle irkildim siz de anlatın kendinizi dedi anlattım kısaca.

Güneşe sormamıştı demek ki o daha önce sınıftaydı beni farkedip yanıma geldi diye düşünüyordum günlerim okulda Güneşle geçiyordu ama sınıftaki diğer kişiler bana hep garip bakıyordu. Nedeni ilk günkü suratsızlığım galiba diye düşünüp pek takmıyordum. Hem öyle ortamlarda çok rahat edemeyeceğimi biliyordum dışardan ve bana bakışlarından zaten anlaşamayacağım tipler olduğunu anlamıştım.

Güneş bu şehrin yerlisiymiş o yüzden beni kafelere falan o zütürürdü fakat toplum içindeyken asla konuşmazdık. Dışarda yalnızken veya üniversitede dersteyken konuşurduk sadece gözlerimiz ve bakışlarımız konuşkonuşmamıza gerek bırakmazdı. O altın sarısı saçları ela gözleriyle hayatıma biraz olsun neşe katıyordu. Ilk hafta bitmek üzereyken kafede oturuyoduk yine onu tanımamın çok güzel olduğunu ve o olmazsa zaten büyük ihtimal başka arkadaş bulamayacağımı söyledim ona. Aynı şekilde karşılık verdi ve dedi ki ama bizim kuralımız olsun toplum içinde konuşmayalım sadece bakışlarımız yeter bize dedi. Ben de ona katıldım çünkü ben de toplum içinde kendimi çok rahat hissedemezdim.

Biz bunları konuşurken birkaç masa da bize bakıyor ve gülüyordu. Dediklerimizi komik buldular sandım ve utandım bidaha asla kafedeyken Güneşle konuşmamaya karar verdim oysaki eskiden çok sosyal bir insandım...

Günlerim sadece Güneş ve odadakilerle konuşmakla geçiyordu. Yaşadığım onca şeyden sonra yabancı insanlara karşı soğuk davranmaya ve sanki bana acır gibi baktıklarını hissediyordum. Aliyle Arif anlattıklarımı başkalarına mı anlattı lan acaba diye düşünüyor fakat o konuyu açmak istemediğim için ve utancımdan soramıyordum.

Günler geçti bir gün yine güneşle sahilde tak başımıza dolaşırken numarasını almadığımı hatırladım almaya da unatıyordum yanlış anlar benden uzaklaşır ve yalnız kalırım diye. Aslında korkuydu bu. Dolaştık uzandık sohbet muhabbet derken kalkarken akşam nolacaksa olsun artık diye numaranı verir misin Güneş? Diye sordum reddedemesi için de plan yapıp telefonun şifresini açıp ona uzatmıştım.

G: Ahahaha ben de hiç sormayacaksın sanmistim eco deyip numarasını kaydetti ve onu her zamanki gibi ilk gördüğüm sahilin orda bıraktım. Yerlisi olduğu için şehrin yabancılarla gözükmek istememesini normal karşılıyordum. Onu bıraktım ve yurdun yolunu tuttum ama içimde öyle bir mutluluk var ki anlatamam Tuğbadan sonra yine aşkı tadabilcek miydim acaba diye düşünürken bizim odaya vardım.

Odaya çıkıp Arif ve Aliye artislik atmaya başladım bizim sınıfta böyle böyle Güneş diye bi kız var takılıyorduk numarasını aldım bugün diye anlattım.

Helal olsun kardeşim biz de görebilecek miyiz yengeyi falan faslından sonra Güneşin utanacağını ve benim rahat edemeyeceğimi bildiğim için bakarız bakarız diye geçiştirdim ve yastığa kafamı koyup uyuyakalmışım.

Sabah uyandığımda Güneşim diye eklenmiş numaradan mesaj geldiğini gördüm günaydın herzamanki yerde buluşup gidelim mi bugün okula diye tamam dedim ve hemen hazırlanıp sahile koştum vardığımda Güneş orda bekliyordu.

B: Beklettiğim için özür dilerim
G: Sorun değil ya yeni gelmiştim zaten deyip en masum gülümsemesini takındı.
B:Iyi bari geçelim o zaman okula dedim ve yavaş yavaş yürümeye başladık sigaramı da telaşla odada unutmuşum içimden küfür ede ede giderken Güneş cebinden bi paket çıkardı sana aldım dedi ve gülümsedi. Benim de canıma minnet teşekkür ederim ne gerek vardı ya falan yapıp aldım ve bitane yaktım ona da uzattım kullanmıyorum dedi. Sırf benim için hayatında ilk kez sigara almış işte o an hayran oldum Güneşe ve sigaramı unuttuğum gün alması da beni şanslı hissettirdi. O gün okul daha bi keyifli geçecekti sanki.

Okulda klagib arkadaki yerimize geçmiştik sınıfta herzaman bana soğuk gelen insanlar bile daha yakınmış gibi geliyorlardı. 3 4 hafta olmasına rağmen daha kimsenin adını bilmiyordum Güneşle oturuyorduk ki yanıma 6 7 kişilik kız erkek karışık bir grup geldi tanışmak için. O sırada Güneş tuvalete gidiyorum deyip yanımdan ayrıldı. Aralarında cidden çok güzel olan bi kız ve sınıfın pür dikkat hocaları dinleyen 2 3 kız kankası ve 2 3 tane sıradan adam vardı merhaba dediler ve güzel olan kız (adı Büşraymış) lafa daldı.

Büşra:Bü Ben:B
Bü: Merhaba ecoydu demi ben Büşra diyerek lafa atladı.
B: Merhaba evet ben eco tanıştığıma memnun oldum.

Diğerleri de kendilerini tanıttılar ve sohbeti hocayla Güneşin yerlerine geçmesiyle bitirdik. Yerlerine geçtiler

G: Büşrayı sevdin galiba eco ahahaha
B: Saçmalama ama iyi insanlarmiş gibi geldi.
G: Öyle diyorsan öyledir dedi ve konuyu çok uzatmadık. Dersler bitti Güneşi klagib yerimizde bıraktım yurda doğru yürürken arkadan Büşra geldi

Bü: Eco biraz bakar mısın?
Arkamı döndüm ve devam etti
Yarın Busenin doğum günü bi kafede kutlayacaz gelmek ister misin?
B: Buse? Diye sorunca
Bü: Hahahaha hani sabah tanıştınız ya benim yanımda. Dedi
Çalışkan kızlardan biriydi galiba diyip
B: Ha hatırladım tamam gelirim dedim ve yoluma yürüdüm o da farklı yöne gitti.

Sigaramı yakıp bugün çok şey oldu be eco diye düşünüyordum bi yandan da aramı onlarla iyi tutarsam karlı çıkarım not derdim olmaz diye geçirirken yurda vardım.

Akşam Güneşe de haber vereyim belki gelir o da kutlamaya diyerek mesaj attım.

B:Güneş uyudun mu?
G: Hayır eco
B: Yarın sınıftan Busenin doğum günü kutlanacakmış gelmek ister misin benimle?
G: Çok isterdim ama biraz hasta gibiyim yarın dinlenirim biraz sağol Eco
B: Önemli değil ama iyi misin geleyim mi yanına?
G: Yok yok biraz nezle olmuşum dinlenirsem geçer sağol iyi geceler
B: Iyi geceler

Aklım Güneşte kalmıştı ama yapacak bişey yoktu evini dahi bilmiyordum yarın da ders sabahtandı çok beklemeden ben de uyudum.

Sabah Güneş okula gelmiyor diye direkt olarak okula geçtim yanımı boş gören Büşra da yanıma geldi.

Bü: Geliyorsun değil mi kafeye
B: Evet Büşra ama tam tanımıyorsunuz beni rahatsızlık vermiyim?
Bü: Olur mu öyle şey ben insanları görür görmez anlarım bence sen çok iyi ama ağır olaylar geçirmiş birisin.
Ne diyeceğimi bilemedim Allahtan hoca gelince kendi yerine doğru gitti. Ben yine herzamanki gibi kafayı gömüp düşüncelere daldım.

Dersler bitmiş Büşra ile birlikte kafenin yolunu tutmuştum yolda sürekli bana sorular soruyor niye yalnızsın bu kadar niye kimseyle konuşmuyorsun tarzı ben de geçiştiriyordum. Şehir küçük olduğu için kafeye varmamız uzun sürmedi henüz gelen çok kişi yoktu ben de hazırlıklara yardım ettim hatta. Daha sonra Buse gelip doğum günü kutlaninca ben de kalabalığa daha fazla dayanamayıp ayrıldım kafeden yurda doğru giderken Büşranın sesiyle durdum.

Bü: Eco niye böyle yapıyorsun? Bizden uzak tutuyorsun kendini ters bişey mi oldu noldu anlat lütfen.
B: Yo kalabalığa çok gelemiyorum o yüzden kusura bakma siz eğlencenize bakın dediysem de anlatamadım. Ah be Büşra ben de istemez miydim orda sana herşeyi anlatmayı ama bana acımandan korktum ve sustum. Ne kadar ısrar ettiyse de anlatmadim derdimi hep geçiştirdim. Bana kızmış olacak ki of Eco senin için yaptıklarımı göremiyorsun demi diyip gitti.

Öylece bakakaldım arkasından içim ezildi fakat bişey diyemedim. Bu arada Büşrayı anlatayım size. 168 boylarında 50 55 kilo kumral yeşil gözlü çok güzel bir kızdı Büşra. Belki de Tuğbadan sonra açılan yarayı o dolduracaktı... Kim bilir?