2 yılda hayatımı nasıl siktim anlatıyorum lan

gel zaman git zaman ilişkimiz her gün biraz daha alevlenerek gidiyordu. hayatımdan oldukça memnundum.
ayşe tütün içmeme dahi kızarken rüya esrar içmeme dahi bişey demiyordu ve kararlarıma saygı duyuyordu.
bu muhteşemdi! hem olgun hem anlayışlı hemde deliler gibi sevdiğim bir kızdı rüya. ancak kendimi çok boşlayıp çok esrar ve alkol almaya başlamıştım. esrarın ileride pgibolojimi bozacağını nerden bilebilirdim ki?

5 ay boyunca bu şekilde ilişkimiz devam etti. mutluydum, duygularımdan yaşamımdan ve herşeyden haz alıyordum.
gerçekten güldüğümü hissediyordum rüya ile. ilk galata kulesine çıkışım rüya ile olmuştu. fırsat olursa onu da anlatırım..
saatlerce o'nun masum bakışını hala düşündüğümde tebessüm ederim. şuan bile o'nunla geçirdiğim vakitleri hatırladığımda mutlu olabiliyorum. üstelik aradan 2 yıl geçmesine rağmen..

artık rüya ile evlenme hayalleri kuruyordum ancak çok fazla sorunum vardı..
benım ailem ile onun ailesi arasında dağlar kadar fark vardı.
yani kültürel olarak değil maddi olarak.
bu tür şeyleri pek giblemem isterse yahudi olsun eğer ben kabul ediyorsam herkes gibe gibe kabul edecek.
sonuçta ben yaşayacağım onunla o hayatı.
artık kafamda rüya'nın açıklarını aramanın yerini maddi durumlarımı aşıp nasıl evlenirim'e dönmüştü.
inanın bana çaresizlik çok kötü bir şey.
rüya'nın ailesi sadece kızlarının üniversitesi için 18bin lira yıllık ücret ödüyordu.
benim 1 yıllık çalışma param o kadar tutmazken evlilik gerçekten çıkılmaz bir yol gibiydi..

yok mu dıbına koyduğumun hikayesini dinleyen.

en başlarda belirttiğim gibi yorumlara açığım beyler bayanlar..

ve yine en başta belirttiğim gibi ben huzur adamıyım. rüya aradığım kadındı.
yani kültürden tutun sosyal statü zeka herşeyiyle tamamen benim çocuğumun annesi olmayı kaldırabilecek, beni taşıyabilecek kadar birikimliydi. ayrıca zütü başı oynamıyordu. ve en önemlisi eski sevgililerime nazaran bana ve düşüncelerime saygı duyuyordu. artık hayatımın her köşesinde rüya vardı. o'nunla geçirdiğim her an ama her an muhteşemdi.
ancak tek sorunum para idi. hiç unutmam ve daima üzer şu olay beni;
bir gün akşam üstü tekrar buluştuk ve bir yerde çay içtik. üstümde 8 lira (3tane 1 1 tane 5tl) vardı.
rüya bu tür şeyleri asla takan yada umursayan bir kız değildir tok nasıl olsa. ancak orada o hesabı o şekilde vermek hala düşündüğümde içimi acıtır..

evet tüm bunlar yaşanırken hayatım yavaş yavaş rayına oturma yolunda iken beni şuanki durumuma sürükleyen,
tüm olanların ve olacakların başlangıcı, kırılma noktasını yaşayacaktım.
işlerimiz pek iyi gitmiyordu. bunun anlamı rüya ile ayrı şehirlere düşmek demekti.
biliyordum, rüya yinede benı uzakta olsam bile sevebilecek kadar yürekli bir kızdı fakat benım bitmek tükenmek bilmeyen paranoyam ne olacaktı? nasıl dayanacaktım?

derken gitme vakti yaklaşıyordu. şirket ile işlerimiz iyice bozulmuş, aramız açılmıştı. tekrar eve dönme yoluna doğru yavaş yavaş ilerliyordum. ahh ahh.. o gece rüya'yı sevgili iken son görüşüm olacağını bilsem yemin ederim asla bırakmazdım o'nu.
şu kısacık ömrümde hayatıma o kadar pişmanlığı nasıl sığdırdım bilmiyorum.
ancak rüya'yı bile bile bırakmak, göremeyeceğini bilip deli gibi aşık olup hasret çekmek..
büyük bir azaptı.

o gün geldi çatmıştı işte. yaşadığım en azap dolu aslında en şehvetli o gün.
istanbuldan gitmeden hemen önceki gece. sabahında bile bile bırakacağım kocaman bir yürek olduğunu bildiğim gece.
ağlayarak seviştiğim, hayatımda ilk defa ecstasy kullandığım, o günün bir hatırası olarak aşırı üzüntüden dolayı gözümde olan tik ve daha fazlası o günden yadigar kaldı bana..

istanbul'dan ayrılacağımızı çok geç öğrenmiştim. bu bahsettiğim gecenin sabahında.
o sıralar en başlarda bahsettiğim can ciğer dostum ahmet 10-15 tane ecstasy almış içip duruyordu.
ben sadece esrar içtiğimden ve kimyasal karşıtı olmamdan ötürü pek ilgilenmiyordum.
zaten hayatım bu bahsedeceğim güne kadar rüya hayatımda iken gayet iyiydi.
ancak istanbuldan hemen yarın gideceğimizi bilmek..
yıkılmıştım. bir anda dünyam kararmıştı. hayallerimi yazılmış bir kağıdın buruşturulmasında buluyordum.
yazılmış ancak okunamayan bir kağıt..
hayatımda bu kadar üzüldüğüm, ağladığım ve kahrolduğum bir gün daha bilmiyorum.
çok acılar çekmişimdir çok ağır bir hayatım oldu ancak hala bedenımde izlerini taşıdığım o gün asla zihnimden silinecekmiş gibi durmuyor.

o günü buraya her detayı ile yazmayı çok isterim ancak kelimeler derdimi anlatırlar mı bilemem..
o gün benim miladım,
o gün benim öldüğüm, yaşayan zombiye döndüğüm gündü.
ben küçük yaşta babasız kalmış ve buna bile dayanmışken rüya ile ayrı şehirlere düşmeyi bir türlü kabullenemiyordum.
yanlış anlaşılmasın, ayrılmıyorduk rüya ile. onun da böyle bir düşüncesi yoktu ancak ben olacakları adeta önceden görüyor gibiydim..

evet o gecenın sabahından başlamak istiyorum herşeyin başlangıcına ve bazı şeylerin bitişine.
aslında şimdiye kadar yaptığım tüm şeylerden büyük bir vicdan azabı çekmiyorum desem yalan olur.
ağrıma giden konulardan tutunda yapamadıklarıma kadar geniş bir yelpazede bulunun tüm yarıda kalmışlıklar.
anlatıyorum herşeyiyle o geceyı ve sabahını..

o günün sabahında uyandığımda her zamanki olan günlerden biraz huzursuz uyandığımı farketmiştim..
ve uyandıktan 15 dakika sonra artık istanbul'da işimizin bittiğini ve yarın sabah derhal gitmemiz gerektiğini öğrenmiştim.
beynimden vurulmuşa dönmüştüm. sanki herşey yazılı çizili bir kurgu ve bende bu oyuna dahil edilen figuran gibiydim.
hani insanlar kötü şeyler yaşadıklarında lütfen bu rüya olsun derler ya, ben o rüyaya hiç girmemeyi temenni ediyordum.
ancak olan olmuş kararlar verilmiş ve artık biletler bile alınmıştı. valizleri toplayıp o gece kalıp ertesi gününde gibtir olup tekrar evlere dağılacaktık. zor bir gündü vesselam. ahmetten ilk önce 1 tane ecstasy aldım.
ve gittiğimizin haberini aldıktan sonra ilk işim esrar içmek olmuştu daha kahvaltı bile etmeden.
rüya'ya bu durumu nasıl anlatacağımı yada bu konuyu nasıl kendime kabul ettireceğim hakkında en ufak bi fikrim yoktu.
maddi imkanım olsa hemen orada bir ev tutar hayatıma bakardım ailemde imkan olsa zorlar onları istanbul'a taşırdım.
denedim, olmadı. yapamadım. neyse, esrarı içtikten sonra dışarıya sahile indim. cebimde bir adet ecstasy kafam hafif dumanlı ve harıl harıl ne yapabileceğimi düşünüyordum.

ahmette yanıma gelmişti. önceden ecstasy deneyimim olmamıştı pek merakta etmiyordum doğrusu.
ben keyifçiydim çünkü. otumu çeker kafa dinlerdim. alkol alıp muhabbet ederdim.
ancak o günün sabahında o kadar gerilimin arasında ecstasy içince herşey düzelecek sanrısına düşmüştüm.
keşke sabahtan rüya'yı yanıma çağırsaydımda olmasaydı tüm bunlar.
ancak oldu, başıma kötü şeyler geldi ve hala gelmeye devam ediyor..

ecstasy'i aranızda kullananınız var mı bilemem ama size ufak bir ruh halini anlatayım;
içtiğinizde vücudunuzda ne kadar mutluluk hormonu varsa suni bir şekilde salgılanır ve bu miktar çok fazladır.
pgibolojinize göre etki edebilir ve ne isterseniz o şekilde yaşarsınız.
herşey bir o kadar kolay ve bir o kadar imkanı olan birşeydir.

ecstasy'i içtikten sonra tekrar sahilden eve geçmek istedik.
yolda hapın etkileri başlamıştı. bu arada rüya'ya ne diyeceğimi hala düşünüyordum..

artık kafam oldukça güzel ve birşey düşünemez haldeydi. bi kaç saat evde ahmet ve diğer arkadaşlarımla oturup içtik.
ancak hala aklım rüyada idi. ne yapacağım konusunda pek bir karara varamamıştım.
gündüz olduğunda acilen bana gelmesini ve çok önemli olduğunu söylemiştim.
evdekileri gönderdim ve beklemeye başladım. bu sırada hala ot çekiyordum.
bilenler bilir ecstasy ile asla alkol almamak gerekiyor ancak ben o gün ne varsa içtim ve geçen entrylerde de bahsettiğim gibi sağ gözümde o günden kalan bir tik vardır hala. doktorlar üzüntüye bağlıyor ancak bence içtiğim uyuşturucularında bir katkısı olabilir.
her neyse rüya'yı çağırmıştım ve eve geliyordu..

rüya sonradan eve gelmeyeceğini ve beni meydanda beklediğini söylemişti.
artık hapın etkisi pek kalmamıştı hafif alkollüydüm o kadar. çakırkeyf.
gittim meydana çok terlemiştim hap yüzünden hiç dikkat etmemişim.
gördüm sevdiğim hatunu onca yalan suret arasında ve sokuldum yanına.
gündüz saat 5-6 gibiydi. omzundan sarılıp ona usturuplu bir şekilde istanbul'dan gittiğimi ve imkanım olmadığı için kalamayacağımı anlatmaya çalıştım. hayretle dinliyor ve birazda korkuyordu. benı o zamana kadar o kadar çökmüş ve mutsuz görmemişti haklı. ağladım zırladım içimde ne varsa döktüm. biraz deli yürek misali oldu ancak çok etkili konuşmuştum.
ve eve gelmesinin daha sağlıklı olacağını söylemiştim. eve gidiyorduk saat 7-8..

eve geldiğimizde biraz daha ot almıştım. kafam düşüyordu çünkü.
o'na o kadar fazla bağlanmıştım ki sürekli o'nu son kez öptüğümü ve son kez dokunduğumu söylüyordu içimden bir ses.
ağrıma gidiyordu sırılsıklam aşık olduğum ve beni gerçekten seven bir kızı geride bırakacak olmak..
evet, ayrılmıyor olabilirdik ancak beni hayata sımsıkı bağlayan o'nun ufak bedeninin ardında saklanan kocaman yürekti.
o küçük ellerin sımcıcak tutmasıydı.
evet, o narin bedeninin bitmek tükenmek bilmeyen dehşet çekim kuvvetiydi beni ayakta tutan..

@126 dinleyen olursa sabaha kadar devam. daha yenı başladı herşey.

artık rüya'ya bahsetme zamanı gelmişti. zor bir durumdu ancak bahsetmeye başlamıştım.
hıçkırıyordum ve bunun farkındaydı..
son kez rüya ile sevişeceğimi bildiğim o gecenin başlangıcını asla unutmayacağımı iyi biliyorum.
bana sürekli telkinlerde bulunuyordu ben gitsem bile ayrılmayacakmışız falan filan..
ancak ben çok iyi biliyordum ki olacaklar gayet netti. bitmişti artık herşey. yok olmuştu.
erken pes mi ettim diye sorarsanız, hayır. olacaklar kendisini belli ediyordu..

@132 baştan okumadığın için önyargılı davranıyorsun.