hayattaki amacımı kaybettim resmen, kurslara gidiyorum. 2 dil biliyorum(türkçeyi öğrenmek çalışımyorum) . yemek kurslarına gidiyorum. 2 ay sonra dans kursum başlayacak, bunların çoğu ücretsiz tabii arayan bulur bunları. her gün olmasada 3-4 günde bir kez kitap bitiriyorum. ama gel görelim veya ben tek başıma göreyim. sadece muhabbetten zevk alıyorum. her şeyle taşşak geçiyorum, 60 yaşında trollük yapan bilge dedeler gibiyim. bu yaşta tolstoy oldum amk. yaşım 19.

Bacında sorun yok yani

1. her gün sporunu yapan, beni zayıflatan kas yapmama vesile olan kız beni çok seven. 2. üniversitede okuyan anneme kadar tanışan kız, benim haberim olmadan bilinmeyen numaralar gibsoklarından bulmuş galiba. bu da beni çok seviyor. ama ben napıyorum, gidiyorum otobüste yolculuk yaparken etrafa bakıp güzel kız var mı direkt yanına zıplayayım, bunun numarasını öncekinden daha kısa sürede alayım peşindeyim. cidden beyler amaçsızlık çok iğrenç bir olay. tek amacınız kız gibmekse bunu değiştirin. örneğin bütün dünyadaki kızları gibmek yapın. (bkz: anan hariç)