2. Mimârî, sevgisizlik ve kediler üzerine.
2.1. Sokaklara; kuşlar, kediler, taşlar ve ağaçlarla birlikte, orada yaşayan insânların da rûhu siner.
2.2. Bir mahallenin kedileri sizden korkuyorsa, o mahallenin insânları erdemli kimseler değildir.
2.3. Bir mahallenin evlerinin renkleri soluk ve birbirleri ile alâkasız ise, o mahallenin insânları birbirlerini sevmiyordur.
2.4 Sevgi olmayan yerde diplomasi, şefkât olmayan yerde hukûk olabilir. Ama sevgi olmayan yerde gerçek iletişim ya'nî hayât yoktur.
2.5. Evlerin renklerinin birbirlerinden farklı olması, iletişim bozukluğunun; soluk olması ise bu kimselerin yalnız birbirlerini değil, hayâtı ve kendilerini de sevmediğinin göstergesidir.
2.6. Evlerin çirkin olduğu bir yer sevgisizdir. Fakât evlerin güzel göründüğü her yer sevgi doludur denemez.
2.7. Evlerine aşırı şekilde ilgi gösteren kimseler için, bu da bir kaçıştır.
2.8. Varoluşun verili bir ma'nâsı olmadığı fakât ma'nâ inşâsının bizim üzerimize yüklenmiş olduğu hakîkati ile, her kişioğlu baş edemez.
2.9. Kâinâtın büyüklüğü karşısında duyulan endîşeler, deve kuşu gibi başı kuma gömüp, kaçışlara sığınmayı gerektirir.
(Bir kardeşimizin isteği üzerine, şuradakileri taşıyorum:
http://hataylicoban.blogspot.com.tr/ )
