2 ay önce sevgilim öldü

devam etsende okusak panpa

işim var sonra okurum kanka

devam etsen diyorum

memlekete geldiğimizi anlamasın diye onu ailesinin evine ya da başka bir yere zütürmeyecektim ilk etapta. bu yüzden deniz kenarına çekmiştim arabayı. sadece denizi görecekti. uyanır da arabadan inmek ister sonra nerede olduğunu anlar diye yol bitmeye yakınken abisini aramıştım. abi az kaldı x sahilinde buluşalım. y aracı z rengi şöyle böyle tarif vermiştim. dediğim gibi sevgilim uyandı. tam da kendine gelemeden aynadan abisinin yaklaştığını gördüm. sevgilim mutlaka kızacak ve olay çıkaracaktı.

@105 he biz insan nesline çok uzağız marsta.. de gibtir git çocuk mu kandırıyorsun...

sesli güldüm lan

hikayeni de seni de gibeyim. defol amk

arkadaşlar bugün sabah acile kaldırıldım. çok bitkin düştüm sanırım. o yüzden yazamadım. devam edicem.

abimiz yaklaştı yaklaştı ve kapıyı açtı. sevgilim birden korktu. zaten bağımlılığı yüzünden iyice asosyal, endişeli, korkak olmuştu. şişş dedim sakinleştirdim. abisi eğildi ve hoşgeldiniz dedi. hoşbulduk abi dedim. sevgilimin tepki vermesini bekliyordum. ama öyle olmadı. algılayamadı mı yoksa artık kaçmaktan yoruldu mu diye düşünürken biz nerdeyiz memlekette miyiz dedi. evet dedik. abisine ve bana sarıldı.

baba ocağına dönmüştük. hem kendimi güvende hissediyordum hem de yabancı. babası sevgilimi bi odaya çekti. birkaç aile ferdi de kahvaltı masasında oturmuş herkesin sırayla nereye kaybolduğunu anlamaya çalışıyordu. ailelerin ortak kararıyla yazı orada geçirecektik. en zor süreç burada başlayacaktı.

arkadaşlar pm leriniz için teşekkür ederim. burdan yazanlar da sağolun.

herkes tedirgin ve ilgi dolu bakışlarıyla bizi süzüyordu ve neşelendirmeye çalışıyordu bizi. kahvaltıdan sonra annemler beni içeri çekip neler olduğunu sordu fakat tek başıma söylemek ağır gelecekti. abisini çağırdım içeri ve olanları birlikte anlattık. annemler şoka girdi. annem bana pis pis bakarken sevgilimin annesi fenalaşmaya başlıyordu. annem de siz tek başınıza ne diye bunlarla baş ediyorsunuz salaklar dedi. sonuna kadar haklıydı.

okuyan var mı?

şu yazdıkların seni rahatlatmıyosa yazma lan bizim ağzımıza sıçıosun gözlerim doldu bin

hadi be amk

bezelye mi yazıyoduk lan

okuyom ben ya

o zaman eve gidelim mi babamlar seni çok merak ediyor dedi abi. suçunu bilen çocuk gibi gözlerini kaçırarak evet dedi. o an yazı orada geçireceğimizi anladım. bizi hiç bir yere bırakmayacaklardı haklı olarak. sevinmiştim ama görmek istediği yerleri göremeyecek diye üzülmesinden korkuyordum. eğer böyle birşey söylerse ailesinin daha önemli olduğunu ve uzun zamandır onlarla görüşemediğimizi söyleyecektim. eve gittik. benim ailem de oradaydı. hepsi biz geliyoruz diye mutlu olmalıydı. sevgilimin abisi ve babası biliyordu durumu ama diğerleri bilmiyordu. bu yüzden biz içeri girdiğimizde dumura uğradılar. zayıflamış, çökmüş ve hastalıklı görüntümüzün onlara ne kadar ağır geldiğini düşündüm. herkesin gözleri dolu kolları ve bedenleri öne doğru uzanmıştı. uzun bir sarılma-sitem etme merasiminden sonra bize hazırladıkları mükemmel kahvaltı için masaya oturduk.

@104 yani sürekli uyuyup uyanıyorum ama kendimde olmuyorum. çünkü biraz okuduysan son aylarda çok yorgun bitkin üzgün olduğumu görür ve anlarsın. bunun üstüne bir de ölüm üzüntüsü eklenirse böyle olabilir.

her gün yanına gidiyordum. on gün geçti geçmedi doktor artık burda kalamaz, hem tedaviyi istemiyor hem de işimizi zorlaştırıyor dedi. lütfen tedavi edin onu dedim çok zyıf olduğunu görmüş olmalısınız ama yapabileceğiniz birşeyler olmalı dedim. vicdanımı rahatlatmak ister gibiydim. doktor mümkün olmadığını organlarının iflas ettiğini, zaten isteksiz ve huysuz olduğunu söyledi. kabullenmek istemiyordum oysa bal gibi kabullenmeliydim. hata yapmıştım onu başta zorla kliniğe yatırmadığım için.