2 ay önce sevgilim öldü

http://www.incicaps.com/resimler/kobra-taklidi.jpg

içim parçalandı lan.

şakaysa senin içini parçalarım ama.

çaresizce bekliyordum sakinleşmesini. biraz geç sakinleşti. yol pek kalabalık değildi. mola vermiş gibi görünüyorduk saat 2 civarıydı. arka koltuğa yatırdım onu. sonra biraz daha sürmeye devam ettim. üç saatlik yol vardı sanırım ama çok yorulmuştum çektim kenara ve ben de uyudum. sabah olduğunda hemen sürmeye koyuldum çünkü ailesi merak içindeydi. saat 11 gibi yolumuz bitmişti yarım saat sonra kadar da sevgilim uyanmıştı.

okuom ben anlat devam uyuma sakin

anlamıyorum bu karıları ya.karşılarına dünyanın en düzgün adamları çıkar taşşak geçerek reddederler. gibtimin eroinmanına aşık olurlar.siz anadan kıza nesilmisiniz tü huur çocukları.

ben okuyorum bekliyorum yazmanı

var mı okuyan beyler?

artık son aylardaydık. geçen mayıstı sanırım. ben cafeyi senin üstüne yaptım bu da tapusu dedi. napıyosun sen dedim. benden sana hayır gelmedi hiç değilse sıkıştığında paraya çevirebileceğin bir mülkün olur dedi. öyleydi böyleydi derken onu prag'a zütürmeye karar verdim. haziran başıydı. izin alma problemim de kalmamıştı bu süre içinde ayrılmak zorunda kalmıştım çünkü. biletleri aldım ve sürpriz yapmaya hazırlanırken sevgilimin annesinden telefon aldım. babası sevgilimin durumunu öğrenmişti ve annesine söylememişti ama onu buraya getirmeni istiyor. tutturdu başka bişey demiyor dedi. tamam dedim getiricem.

okucam bi ara

oho işin zor yatırın abi hastahaneye

uyuyamadım devam ediyorum. isteyen okur. neyse. abi dedim güçlü olmalıyız. sonraki birkaç ay tekrar kabullendi ve kurtulmak için çaba gösterdi ama son 5-6 ayda ailesiyle ilişkilerini kopardı. arada kalıyordum. benden başka kimseyle görüşmek istemiyordu. cafeye de çok uğramaz olmuştu. ben daha çok ilgileniyordum işlerle. alt tarafı 24 yaşındaydım. şimdi de 25. ama sanki bir yıl değildi o süreç. tanımsızdı benim için. tedaviyi reddetmeye başladı.

@58 giberttin beni bin ama güzel olmuş

sabah dinlemeye devam ederiz..
başın sağolsun

neyse o gün abisini aradım. biz lisedeyken o üniversitede olduğundan çok görüşememiştik ama tatillerde biz giderdik ya da o gelirdi. bazen ailelerimiz birlikte gelirlerdi. neyse. aradım abi dedim. böyle böyle bir durum var. ne yapacağımı şaşırdım. bana yardım et. korkuyorum dedim. adamcağız yıkıldı, ben zaten enkaz gibiyim.

ailesine söylemeye karar verdim. elbette onu çocuk gibi şikayet etmeye hakkın yok diyebilirsiniz ama bu işin şakası yoktu. önce abisine söylemeyi uygun buldum. anne-baba çok kötü duruma düşebilirdi bunu öğrendiğinde. abisi beni severdi, çok düzgün bir adamdı. sevgilim ve ben izmirde yaşıyorduk ama ailelerimiz başka şehirdelerdi. fakat birbirlerini tanıyorlardı. zaten liseden arkadaştık biz. öğretmenlerimiz, komşularımız herkes bilirdi. bana evlenme teklifi de etmişti ama bence erkendi. aslında evlenmek çocuk demekti ve hayatımızı düzene sokana kadar bunu yapamazdım ikimize.

yaz kızım

devam lan

kendi işimi aksatır olmuştum. evde onunla kalmamı istiyordu. bazen ölmek üzere olan bir bitki gibiydi, bazense abartılı coşkulu bir aşık. ona göre hareket eder oldum. ben de çöküyordum ama onun kadar çökemezdim. bir keresinde gözümün önünde kendini zehirlemesini izledim hiç bişey yapmadan. yorulmuştum. mücadele edemiyordum. zor kaldırıyordum olanları. cafeye hiç gitmiyordu. iki günde bir gidiyordum ben de kontrol etmek için. bir gün cafeden dönerken beni aradı. mum bitti mum alır mısın ama kaliteli olsun dedi. sinirim tepeme çıktı. bu saatte senin işlerine koşturuyorum bir de utanmadan mum mu istiyorsun benden kendini zehirlemene yardım etmem için dedim. bebeğim saçmalama elektrikler kesildi dedi. inanmadım ama yine de aldım. sonra aradı. kırmızı olsun dedi. gittim ve değiştirdim. kırmızı mumları almıştım.

@63 kabul etmedi hiç. bir kere denedik ama olay çıkardı. sonra ben de mutsuz sonuma hazırladım kendimi.

eve gittim. zile bastım. bekledim bekledim kapı açılmadı. telaşla ama olabildiğince kendimi hazırlamış halde kapıyı açtım. anahtarım elimdeyken havadaki elimi kavradı sımsıcak eliyle. sonra kapının arkasından çıktı yavaşça. çok güzel kokuyordu. eskisi gibiydi o gün. neşeli sevgi ve aşk doluydu. gözlerim doldu ama gülmeye başladım ve güldükçe o da güldü, böylece gözlerimin dolması gülmemle ilgili gibi göründü. beni içeri çekti. güçsüz kollarıyla sarıldı ve mükemmel kokusuyla benliğimi sardı. ışığı açalım artık dedim. olmaz dedi. unuttun mu elektrikler kegib dedi. unutmamış değil inanmamıştım. ama gerçekten elektrikler kegib değildi. buzdolabının sesini duyuyordum. mumları ver de yakalım dedi. yaktık.