2 ay önce sevgilim öldü

şu yazdıkların seni rahatlatmıyosa yazma lan bizim ağzımıza sıçıosun gözlerim doldu bin

herkes tedirgin ve ilgi dolu bakışlarıyla bizi süzüyordu ve neşelendirmeye çalışıyordu bizi. kahvaltıdan sonra annemler beni içeri çekip neler olduğunu sordu fakat tek başıma söylemek ağır gelecekti. abisini çağırdım içeri ve olanları birlikte anlattık. annemler şoka girdi. annem bana pis pis bakarken sevgilimin annesi fenalaşmaya başlıyordu. annem de siz tek başınıza ne diye bunlarla baş ediyorsunuz salaklar dedi. sonuna kadar haklıydı.

arkadaşlar pm leriniz için teşekkür ederim. burdan yazanlar da sağolun.

baba ocağına dönmüştük. hem kendimi güvende hissediyordum hem de yabancı. babası sevgilimi bi odaya çekti. birkaç aile ferdi de kahvaltı masasında oturmuş herkesin sırayla nereye kaybolduğunu anlamaya çalışıyordu. ailelerin ortak kararıyla yazı orada geçirecektik. en zor süreç burada başlayacaktı.

ailelerimiz tarafından birbirimizden uzaklaştırılmıştık. onlara hak veriyordum. iyileşmesini ve güzel bir şekilde birlikte olmamızı istiyorlardı. ama bunun mümkün olmadığını düşünüyordum. her gün görüşüyorduk ama çok fazla baş başa kalamıyorduk. tedavi için ailesi seferber olmuştu ve beni onu iyi tedavi ettiremediğim için içten içe suçluyorlardı ama beni çok sevdikleri için kızamıyorlardı.

bir gece sevgilim aradı. çok kötüyüm ben lütfen yanıma gel diyordu. geleyim ama annenlere ayıp olur dedim. mutlaka gel lütfen derin bi kuyu gibi hayatım kazılıyo şu an dedi. tam olarak böyle olmasa bile anlamı böyle bişey. tamam dedim geliyorum. kapının önüne vardığımda aradım kapıyı aç dedim. beni kucağına aldı. zayıf ve güçsüz kollarıyla beni taşımasına izin vermek istemiyordum ama bırakmıyordu. odasının önüne gelince aralık kapıyı ayağıyla ittirdi ve odaya girdiğimizde bıraktı beni. kısacık saçlarını sevdim. çim adamın çimden saçları gibiydi. öpmeye yeltendim ama beni durdurdu. bozuldum biraz. önce sana bi hediyem var dedi ve çok sade ama çok güzel bir yüzüğü taktı parmağıma. biliyorum artık ben iyi olamam ama eğer istersen bu yüzüğü taşırsın dedi.

okuyor musunuz millet?

okuyoz amk hadi

ohuyoz yea

bize ne yarraaam

o an çok şiddetli bir nefret duygusu kapladı içimi ve sinirden gözlerim doldu yine. hem mücadele etmiyor hem de beni seviyordu. yüzük veriyordu. ben ölücem ama sen hep benimle olacaksın der gibi. sonra düşündüm haklıydı. hiç bişey değiştiremezdi bunu. dişiliğimin verdiği içgüdüyle anne olmak istedim. keşke olabilseydim dedim kendi kendime. sonra ona bu fikrimi söylemeden hadi yatağa girelim dedim. uyumayalım dedi. uyumak mı onu kastetmedim zaten dedim ve işte uzatmadan geçeyim seviştik. sonra bir ritüel gibi olan birleşme gerçekleşti. ağlayarak ona sıkı sıkı sarılarak korunuyorum ben dedim sorun değil. sonra neden ağladığımı sordu. bilmiyorum dedim bilmiyorum.

sabah erkenden gelmişim gibi rol yapmayı düşünüyordum ama gerek kalmadı sevgilimin annesi uyandırdı beni. günaydın kızım hoşgeldin, gel seninle biraz konuşalım dedi. kalktım. saçlarımı okşadı. tedaviye cevap verecek gibi görünmüyor bu yüzden her an korkuyla yaşıyoruz dedi. hiç bişey diyemedim. senden ricam eğer buradan kaçmak gitmek isterse lütfen ona engel ol, gitmeyin dedi. sarıldı bana ağladı. herkesi teselli eden ben iken beni kimse teselli etmiyordu. çünkü ben bile alışamamışken onlar hiç anlam veremiyorlardı.

neyse hep atlayarak anlatıyorum sizi sıkmamak için. ve gerçekten meraklandırmak istemiyorum.

adam ölmüş işte. neyi nereye bağlayacaksın. hastalıklı karı. nefret ediyorum senin gibi hastalıklı karılardan.

@1 esrar extacy den sonrasını okumadım beter olun amk

evet beyler başka biri 9 sayfayı özet geçsin
üşendim şimd okuyamam

zaman geçtikçe az görüşmeye başlamıştık. bazen film izliyorduk bazen inciye takılıyorduk. çok eğlenceli muhabbetler dönüyordu o zamanlar ama üye değildik ikimiz de. sadece okuyorduk. annemler sürekli ensemizdeydi ve sesimi çıkarmıyordum haklı oldukları için. haftasonları pikniğe gidiyorduk ara sıra. bir gün piknikte yoksunluk krizine girdi ve ben bayıldım korkudan. sonra ikimizi birden hastaneye zütürmüşler. uyandığımda annem ve onun annesi başımdaydı. merak etme şimdi iyi dediler. yaz sonlarına doğruydu. o günden sonra klinikte yatmaya başladı.

devam hadi okuyoz ikide birde kontrol etme okuyoz mu diye

serum bittikten sonra ciddi bişeyim olmadığı için taburcu oluyordum. bir hemşire geldi yanıma. konuşmak istediğini söyledi. tabii dedim. haberiniz var mı bilmiyorum ama 4 haftalık bir gebeliğiniz var dedi. şaşırmadım. ağlayarak seviştiğim gece korunmadığım halde korundum demiştim. ne hissedeceğimi bilmemekle birlikte mutluluk ve hüznü yaşadım aynı anda. annemlere söylemedim. sadece sevgilime söyleyecektim.

@141 pmlere de cevap yazıyorum