2 ay önce sevgilim öldü

burda mısınız beyler? okuyan var mı?

neyse ben devam ediyorum.

o an hatırladım sevgilimin öldüğünü. 2.5 hafta olmuştu ben kendimi kaybedeli

bunu açıkla da oyle devam et lan ibiş... 2.5 hafta insan bilinç kaybı yaşar mı bi gibtir git..

@104 yani sürekli uyuyup uyanıyorum ama kendimde olmuyorum. çünkü biraz okuduysan son aylarda çok yorgun bitkin üzgün olduğumu görür ve anlarsın. bunun üstüne bir de ölüm üzüntüsü eklenirse böyle olabilir.

hikayeni de seni de gibeyim. defol amk

sesli güldüm lan

@105 he biz insan nesline çok uzağız marsta.. de gibtir git çocuk mu kandırıyorsun...

memlekete geldiğimizi anlamasın diye onu ailesinin evine ya da başka bir yere zütürmeyecektim ilk etapta. bu yüzden deniz kenarına çekmiştim arabayı. sadece denizi görecekti. uyanır da arabadan inmek ister sonra nerede olduğunu anlar diye yol bitmeye yakınken abisini aramıştım. abi az kaldı x sahilinde buluşalım. y aracı z rengi şöyle böyle tarif vermiştim. dediğim gibi sevgilim uyandı. tam da kendine gelemeden aynadan abisinin yaklaştığını gördüm. sevgilim mutlaka kızacak ve olay çıkaracaktı.

devam etsen diyorum

işim var sonra okurum kanka

devam etsende okusak panpa

ben bu hikayenin sonunu biliyorum panpalar. adam ölüyor. kızda torbacılara kalıyor. sonrası malum. hade yatın

abisi 35 cmlik babakondasini birden cikarip sevgilimin agzina verdi, ne akdar sinirlensemde tahrik oldum. ardindan ilik gotume almak istedim babakondayi ama gibtir yedim. sevgilimi abisi gozumun onunde hunharca gibiyordu..

arkadaşlar bugün sabah acile kaldırıldım. çok bitkin düştüm sanırım. o yüzden yazamadım. devam edicem.

abimiz yaklaştı yaklaştı ve kapıyı açtı. sevgilim birden korktu. zaten bağımlılığı yüzünden iyice asosyal, endişeli, korkak olmuştu. şişş dedim sakinleştirdim. abisi eğildi ve hoşgeldiniz dedi. hoşbulduk abi dedim. sevgilimin tepki vermesini bekliyordum. ama öyle olmadı. algılayamadı mı yoksa artık kaçmaktan yoruldu mu diye düşünürken biz nerdeyiz memlekette miyiz dedi. evet dedik. abisine ve bana sarıldı.

o zaman eve gidelim mi babamlar seni çok merak ediyor dedi abi. suçunu bilen çocuk gibi gözlerini kaçırarak evet dedi. o an yazı orada geçireceğimizi anladım. bizi hiç bir yere bırakmayacaklardı haklı olarak. sevinmiştim ama görmek istediği yerleri göremeyecek diye üzülmesinden korkuyordum. eğer böyle birşey söylerse ailesinin daha önemli olduğunu ve uzun zamandır onlarla görüşemediğimizi söyleyecektim. eve gittik. benim ailem de oradaydı. hepsi biz geliyoruz diye mutlu olmalıydı. sevgilimin abisi ve babası biliyordu durumu ama diğerleri bilmiyordu. bu yüzden biz içeri girdiğimizde dumura uğradılar. zayıflamış, çökmüş ve hastalıklı görüntümüzün onlara ne kadar ağır geldiğini düşündüm. herkesin gözleri dolu kolları ve bedenleri öne doğru uzanmıştı. uzun bir sarılma-sitem etme merasiminden sonra bize hazırladıkları mükemmel kahvaltı için masaya oturduk.

okuyan var mı?

okuyom ben ya

bezelye mi yazıyoduk lan

hadi be amk