1999 depreminde tam olarak neredeydiniz

ananlaydım ;)

şimdi depremin neden olduğunu anladın mı balböceem

ben zonguldak ereğlideydim amk ne korkmuştum be bizim binaya bişey olmamıştı dışarı bi çıktık balkonlardan atlıyanlar yarısı yıkılmış bi ereğli mahşer günü gibiydi öff diyorum allah bi daha yaşatmasın

istanbul acıbadem amk babam olucak muallak korkudan beni evde unutmuşlar.

istanbuldaydım. donla sokağa çıkmıştım.

17 ağustos 1999, 7 yaşındayım. yer istanbul bahçelievler. binanın 7. katındayız. ranzadaydım, o gece uyumamak için kendimi zor tutuyodum, sarsıntı başlayınca allah uyumam için ranzayı sallıyo sanıyodum ahaha çocuk aklı işte, neyse siren sesi mi alarm sesi mi ne çalmaya başladı, o an birşeyler olduğunu anlamıştım. sonra koridordan annemle babamın duvarlara tutunarak odaya geldiğini gördüm. babam beni kucağına aldı, indirirken altta yatan küçük kız kardeşimi gördüm, uyanmış kollarını açmış gözleri faltaşı gibi açılmış put gibi kalmış garibim korkudan öylece bekliyodu. annem de onu aldı binadan çıktık sağ salim. o gece sokakta uyumuştuk bütün mahalle.

edit : o ksileyen bine sesleniyorum, iflahını giberim neyini eksiledin bu entrynin

duzcedeydim 12 kasım depreminde ...

edit:göçük altından çıktım lan ben cıktığımda etrafta bina kalmamıstı amk yanıodu her taraf...

eskişehirdeydim. anne baba kavgalı dedemin evinde kalıyoruz annemle. küçüğüm o mahallede hiç arkadaşım olmadığından sıkılırdım. sıkıntım geçsin diye dedemde benle ilgilenir şakalaşırdı.
gece vakti muhabbet kuşunun deli deli ötmesiyle uyandım. sarsıntı falan yoktu. sonra yattığım yatak sallanmaya başladı bende dedem sallıyo benimle yine şakalaşıyo sanmıştım gülümsedim başta çocuk aklı. ama kuş daha da çıldırdı. sarsıntı geçmedi çok uzun sürdü. sonra duvar sıvaları ensemden tişörtümün içine girmeye başladı. sonra parmaklarımı sımsıkı birbirine kenetledim korkudan. anneannemin uyanıp la ilahe illallah diye bağırdığını hatırlıyorum. daha sonra elektrikler kesildiği için mum ışında oturduklarını. sonra ben uyumuşum o korkuya rağmen.
televizyonda sürekli enkaz çalışmaları sürekli 'sesimi duyan var mı?' diye seslenen adamlar. ölümler. o gece o kadar korkmamıştım ama o televizyonda gördüklerim çok kötü korkutmuştu.
sobalı evde büyüdüm ben sobanın kurutma tellerine asılan havlular sıcaktan sallandığında ısıdan olduğunu bilmez hep korkardım. öğrendikten sonra da devam etti ya neyse. deprem sallıyo sanıp lambalara bakıp sallanmadığını göresiye kadar korkum geçmezdi. bildiğim kadarıyla eskişehirde iki apartman yıkıldı. çok şükür büyük kayıplar vermedik. ama o korku bile yetiyor.

tam olarak çengelkoy ata-2 sitesindeydim panpa. gece kaldırdılar fln bende çay bahcesine gidiyoz sandım o zmnlar moda tabi. havada yaz. meger oluyomusuz amk

urfadaydım amk yatağımda osurarak yatıyordum

şu @2 yi çüküleyin amk

kayserideydim panpa

istanbul sefaköy

ben atari oynuyordum hacu sonra bir baktım binadan acayip sesler geliyor dedim kesin üst komşu skişiyordur ama vazo yere düşünce anladım olayı ve 0. kattan atladım kolum kırıldı

düzcedeydim bu entryide mezardan giriyorum.

yatak odasında senin tohumunu fırına veriyordum

destan yazdım buraya ama vazgeçtim içim ürperdi amk. açacağın başlığı da gibeyim seni de.

soracağın soruyu da gibeyim. bursadaydım amk.

istanbul'daydım. o zaman 5 yaşındaydım ve kardeşimin, benim ve annemin horlayan babamı uyandırmak için sarfettiği çabayı hatırlıyorum. sonra uyandırıp evden çıkmıştık. o gece hastahanenin bahçesinde yatmıştık. o büyük bahçedeki yüzlerce insanın suratlarındaki panik ve korku ifadelerini unutamam...

ayrıca o deprem bana en iyi arkadaşımı getirdi, fakat ailesini bir çırpıda zütürdü. nedensiz. neden onun ailesiydi ki ? neden bütün ailesini kaybetmek zorundaydı lan benim biricik dostum ha ?! dıbına koyayım hayat, kader...

oç bende ereylideydim toplam 2 bina yıkıldı onlarda tarihi kerbin bina amk

kayseri incesu panpa

bursadaydım da gece gece niye hatırlatıyorsun ki bunu amk bini

lan şöyle mal mal başlıklar açmayın o depremde sevdiklerini kaybedenler vardır aramızda sanane nerdeysem nerdeydim ebenin amındaydım hoşuna gittimi şimdi!?

kırıkkaledeydim apartmandan ilk çıkan ben oldum amk. 6 yaşındaydım.