1999 depreminde tam olarak neredeydiniz

balıkesirdeydim küçüktüm amk arabada yatmıştık ama gibimde değildi tabi pek anlam veremiyodum.o güne ithafen "sesimi duyan var mı?"

bursa'daydım uyuyordum. rüyamda bizim oradaki tek katlı yazlığın üzerinde bir dağ olduğunu gördüm (normalde yoktur). orada yer sarsılıyordu fakat sebebi deprem değil heyelandı. bizi son anda oradan kurtarıp çıkartmışlardı heyelan gelmeden önce.

o sırada uyandım. deprem olduğunu söylediler. ondan birkaç gün evvel güneş tutulması olmuştu hatırlayanlar bilir, deprem olabilir diye laflar çıkmıştı hatta. o güneş tutulmasını da izlediğimi bilirim. oradan aklıma geldi deprem. sonrasında işte haberler, telaş...

taşşaklarımdan meyve çıkarıyodum

şu @2 yi çüküleyin amk

kayserideydim panpa

istanbuldaydım amk tatılden dondugumuz gece oldu sansımızı sıkem.

eskişehirde emek mahallesindeydik bütün mahalle parkta yatmıştık 1 hafta.

edit: hey yavrum hey 6 yaşındaydık ama dün gibi hatırlıyom be.

kırıkkalede balkonda uyuyodum deprem oldu diye don atlet dısarı cıkarttı babam bütün gece külot atlet parkta bekledim amk

@44 hatırlıyorum o söylentileri. saroz korfezinde olmuştu ufak çaplı bir deprem. ardından gölcük depremi olmuştu.

tekirdağ çorlu. babamın kardeşimin saçından tutup da kaldırdığını, binadan kendimizi don paça attığımızı hatırlıyorum hala mk :/

istanbul. bahçeye çarşaftan çadır kurup onda uyumuştuk lan.

tam olarak çengelkoy ata-2 sitesindeydim panpa. gece kaldırdılar fln bende çay bahcesine gidiyoz sandım o zmnlar moda tabi. havada yaz. meger oluyomusuz amk

17 ağustos 1999, 7 yaşındayım. yer istanbul bahçelievler. binanın 7. katındayız. ranzadaydım, o gece uyumamak için kendimi zor tutuyodum, sarsıntı başlayınca allah uyumam için ranzayı sallıyo sanıyodum ahaha çocuk aklı işte, neyse siren sesi mi alarm sesi mi ne çalmaya başladı, o an birşeyler olduğunu anlamıştım. sonra koridordan annemle babamın duvarlara tutunarak odaya geldiğini gördüm. babam beni kucağına aldı, indirirken altta yatan küçük kız kardeşimi gördüm, uyanmış kollarını açmış gözleri faltaşı gibi açılmış put gibi kalmış garibim korkudan öylece bekliyodu. annem de onu aldı binadan çıktık sağ salim. o gece sokakta uyumuştuk bütün mahalle.

edit : o ksileyen bine sesleniyorum, iflahını giberim neyini eksiledin bu entrynin

ankara keçiören hacıkadın. bilen bilir.

o zamanlar 9 yasındaydım beyler. ayvalıkta dedemın yazlıgındaydık. dubleks ev 6 7 metre saga sola yatıp duruyordu. neysekı esneme payı dalgasına kurtulmustuk. ertesı gun hatırlıyorum telefonlar kıtlenmıs elektrık dahı yoktu taaa balıkesırde

izmirdeydim uyandıgımda bizimkiler bişeyler giydirmeye çalışıyolardı sonrasını hatırlamıyorum

destan yazdım buraya ama vazgeçtim içim ürperdi amk. açacağın başlığı da gibeyim seni de.

soracağın soruyu da gibeyim. bursadaydım amk.

istanbul'daydım. o zaman 5 yaşındaydım ve kardeşimin, benim ve annemin horlayan babamı uyandırmak için sarfettiği çabayı hatırlıyorum. sonra uyandırıp evden çıkmıştık. o gece hastahanenin bahçesinde yatmıştık. o büyük bahçedeki yüzlerce insanın suratlarındaki panik ve korku ifadelerini unutamam...

ayrıca o deprem bana en iyi arkadaşımı getirdi, fakat ailesini bir çırpıda zütürdü. nedensiz. neden onun ailesiydi ki ? neden bütün ailesini kaybetmek zorundaydı lan benim biricik dostum ha ?! dıbına koyayım hayat, kader...

Izmirdeyim.

ilk kez istanbula 16 ağustosta adımımı attım.. gece deprem oldu.. 10 yasındaydım bayrampasada teyzemlerde kalıoyduk o gece.. bizim tarafa pek bişey olmamıstı..

rizedeydim gökyüzü çok garipti hatırladığım kadarıyla