1999 depreminde nerdeydiniz lan beyler

yalova/merkez mk EN ŞiDETTi VE EN COK ZARAR GÖREN YER :(

istanbul/arnavutköy fena sallandık amk 1-2 gece dışarda sabahladık yazdı zaten çadır kurmuştuk.

KoCAELi gölcük

adapazarı. saat 03.02.daha çocuktum o dakikaya kadar.45 saniye sonra büyüdük hepimiz. deprem,ölüm vs. bilmezken uyandım.biz o gece deprem oluyor diye değil kıyamet kopuyor diye uyandık. bizimkiler kalkmıştı. tuttular koşmaya başladık. portmanto vardı kapımızın önünde kapıya doğru devrilmişti açılmadı kapı. babam can havliyle ittirdi zor çıktık.alt kattakilerle karşılaştık merdivenlerde beraber kaçmaya başladık. apartmanın kapısı elektrikle açılıyodu sadece kapı kolu yoktu.can havliyle bodrum kapısına yöneldik. bodrumun koridorunda bigibletlerimizi ezerek, düşenin kolundan tutarak koşturduk. çok şükür dışarı atabildik kendimizi. gecenin karanlığı ölümün ağırlığı.o yaşta anlamadım ama şimdi öyle acıtıyor ki insanın içini. yaşamayan bilmez beyler umarım hiçbiriniz bunun milyarda birini yaşamazsınız. hala 2 şey aklımdan çıkmaz biri yıldızların parlaklığı diğeri yerle bir olmuş binadan oğlunu ağlayarak geri isteyen komşu teyze. adalet diye bir şey yok bu dünyada, varsa onun anasını gibeyim

evde yataktaydım amk.

annemin karnında xdxd

şaka lan antalyadaydım

allah korusun bidaha öyle bi kazadan

Gölcükteydım.

EDiT: DOĞMA BÜYÜME GÖLCÜKLUYUM

antalyada tatildeydim panpa

düzcedeydim. köy evinde yaşıyoduk. fındık işini bilenler bilir harman yapmıştık o gün. ben 7 yaşındayım o zaman. annemle beraber yatıyodum yatak odasında. gardrop üstümüze devrilmişti. yatağın başlığı olmasa allah korusun orda ölebilirdik. altında kaldık çok uzun süre gardrobun üzerindeki hurçlar nefes almamı engelliyodu annem can havliyle benim üstümdeki hurçları almaya çalışıyodu sıkışmıştık. abimler babam geldi sonra kurtardılar onun altından bizi. çıktık evden dışarda sabahladık. 7 yaşındaydım pek anlamıyodum ne olduğunu kıyameti duymuştum ama kıyamet kopuyo sanmıştım. hatırlayınca daha kötü oldum yine.

ananemin karşı komşusundaydım. kapı sıkışmıştı açamadık, 64 yaşındaki ananem kapıya omuz atarak kırmaya çalışıyodu :(

izmitteydık panpa depremden 1 gun once kıbrısa taşındık amk cok sanslıydık oturdugumuz yer hep catlamıs oturulamaz raporu vermısler

gölcükteydim ailemi arkadaşlarımı kaybetmiştim

bursadaydım

açtığın başlığa bak panpa ya o tarihte daha anasının amında olanlar vardır burda

6 yaşında falandım, küçükçekmecedeyik.nedense o gün sanki deprem olacağını hissetmiş gibi annemin yanında yatmıştım.en son gardolapın üstümüze üstümüze geldiğini hatırlıyorum. dayımın büyük bir fedakarlık göstererek bizi evden çıkartmasını hatırlıyorum. sonra mahalleye halı sermişlerdi. zengin birsi televizyon indirmişti onu hatırlıyorum hayal meyal tabi. aslında ölümler olmasaydı tabi. benim için bir çocuk için güzeldi

evde

marmaris içmeler

pheenn dhhaa dgoohhmamasstiim zhaamqqii

ozamanlar daha küçük bir pekekenttim camların vazoların sallanışını hatırlıyorum hızlıca evden çıkmıştık.

gitgide babama benziyorum amk nasıl oalbailir böyle bir şey

elmha aqacındha protehindhimm xDDd