1999 -2000 de üniversitedeydim.ve erkek arkadaşlarımız olduğu gibi kız arkadaşlarımız da vardı. Birbirimizin evlerine doluşur yemek yer ders çalışır sabahlara kadar şarkı türkü söylerdik. kızlar zütlerini erkek çüklerini gösterme meraklısı değildi. kimse kimsenin sevgilisine yazılmazdı. zaten kimseye de cinsiyetine göre muamele yapmazdık. kız arkadaşlarımız bizler için dengeydi. ortamı dengeleyen bi toparlanmamızı insan gibi konuşmamızı, kaliteli düşünmemizi sağlayan dengeydi. erkekler ise arkadaşlarına, çevresine sorumluluk sahibi imajı veren kişilerdi. kızlar ortamın neşesi cıvıltısı şen kahkahasıydı. yenecek bi sey bulunulamazsa çok rahatlıkla "çat kapı gidilip arkadaşım benim karnım çok aç" denilecek kızlardı. Fakat eşya taşınırken de o kanepeler buzdolapları havalarda giderdi kızların sırtında. Sıva da yaparlardı sökük de dikerlerdi.ve hic birimize "hadi lan tittir git anana yaptır" ya da "kime vuruyosan ona git demezlerdi"
erkekler sığınılacak limandı, koruma kalkanıydı, dostu,arkadaştı."benim bir çüküm var göstereyim mi?" diye ortalıkta dolanmazlardı.
içimizde birbirine aşık, platonik takılanlar vardı elbette.ama yine de asla ve asla seviye düşmez sırt çevrilmezdi. evet kırgınlıklar vardı, olurdu.fakat asla ve asla kine çevrilmez, zamana bırakılır ve unutulurdu. üstüne sünger çekmeyi bilirdik hepimiz de...
bir tanemizin cebinde kalan son parayla ekmek alınır, ısıtılır, yağlanıp yenirdi.
alış-veriş listelerimiz yoktu. makarna fixti. fakat şikayetçi olmazdık. daha fazlasını istemezdik. eğer güzel bi şey yenecekse gizli gizli tek başına değil, hep birlikte yenirdi. herkes cebindekine göre alır getirirdi.ve kimse ekmek 50 krş. Salça 2 TL soğan 1 TL diye insanların gözüne sokarak bi yerlere kocaman kocaman yazmazdı.

Edit: am,züt, meme yoktu yani bi tek...