1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

birazda içimi dökmeye başladım beyler. kusura bakmayın. bunlardan bahsetmek zor. bir yandan bunları anlatırken kendim içinde terapi oluyor diyebilirim.

neyse, oturduk anlattım durumu. ama ıspartaya düştüm oradan sonrası kötü başıma şunlar gelebilir falan demiyorum tabii ki, zaten kızın binbir türlü derdi var beni düşünmesin.

düşünmesin düşünmesinde de, o günde biraz değişikti bu. yani ne bileyim üzülsün istemezdim tabii ki ama hiç üzülmemiş gibi durması da biraz koydu bana. açıkcası sinir bastı içimden. garip bir tiptim o sıralar. aslında tam garip bir tip demeyelimde standart bir türk genci. sevgilisinden daima ilgi bekleyen bir tip işte. bilirsiniz. ama ne ilgisi, ilginin i sini göremeyince orada biraz sıkıntı bastı beni açıkcası. megaloman falanda değilim ayrıca. baştan belirtmek isterim. masum bir ilgi isteyen bir adamım. o esnada tabii.

diyorum bende;
lan biz cehennemin dibine gidiyoruz kızda tık yok, lan 2 gün var gitmeme biri mi var hayatında falan diye daha gitmeden şizofreniye bağlamaya başladım. sonra eve bırakacam, sarıldık falan ama bunda bir soğukluk var. lan tamam, arada bu tarz triplere girerdide şimdi sırası mı amk ya? diye düşünüyorum neyse tuttum bunu kolundan;

kızım gidiyorum ya neyin var hiç üzülmüyosun galiba dedim bu başladı ağlamaya,

dedim lan buda mı biliyor ısparta mevzuunu? bir ben mi bilmiyorum amk? diye düşünürken dedi ki;

bak gözün arkada kalmasın benelimden geldiğinceseni her zaman bekliyor olacağım, ama olur da bir daha nasipte görüşmek yoksa üzülme ne olur sen orada kendine dikkat et dedi.

ben bir kıllandım aga bir kıllandım ama bir kıllandım yani. iki cümeyli çektim aradan;

1.seni bekleyecem elimden geldiğince

2.bir daha görüşemezsek

dedim ne diyosun ya niye görüşemeyelim, ne demek elimden geldiğince beklerim. beklemeye niyetin yok galiba falan dedim bir hiddetlendim. bu dedi ben gelmeyeceğim seni uğurlamaya hareme. bak yanlış anlama ben dayanamıyorum falan dedi. ben iyice delledim ama bişey diyemiyorum apartıman kapısının önündeyiz bağıramam rezillik olur. sinirlendim çektim gittim bu kaldı öyle. dıbına koyayım kendimin beyler beynimi gibeyim tam bir puştmuşum lan.

ulan nerden bileyim. meğersem kız 2 gün öncesinde kanser olduğunu öğrenmiş. ondan diyormuş bekleyecem elimden geldiğince görüşemezsek üzülme diye laflar etmiş. bende zütümden neler uyduruyorum. küçük kardeşlere söylüyorum. bir işin aslını öğrenmeden yargılmayın oğlum insanları.

söyleyememiş o yüzden. o orada onu düşünmiyim diye, aklım onda kalmasın diye bunca derdinin arasında ızdırap çekmiş, bende hey heylere gelmişim delikanlı erkek kafalarında restler çekiyorum.

gençlik, insan o zamanlar çok atakan çok cevval oluyor. ani ve beklenmedik durumlarda mantıklı kararlar alamıyor o vakitler. bu tip beklenmedik durumlarda mantıklı karar vermeyi o günden 4 5 ay sonra değilde o zaman biliyor olsaydım. işler çok farklı olabilirdi.