1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

nerdesin başkan

---astegmen mode on---
neredesin reis
---astegmen mode off---

reserved

reserved

bu akşam çok dinamiğim başlıyorum hikayeye

http://www.youtube.com/watch?v=D_ZfxSohrNY

bi arkadaş pmden attı çok beğendim.

o gece hiç uyumamıştım aklım sürekli yağmurdaydı yıldızlara bakıp yağmuru düşünüyordum. kafamı sola doğru bi çevirdim bahadırın zütü gözüme çarpmıştı ulan 3 aydır 31 bile çekmemişim o kuru züt o kadar ciksi geldiki anlatamam size gençler .yatağımın yanında duran g3'ü alıp bordo bereli sessizliğinde bahadıra doğru yaklıştım. g3'ün dipçiği ile bahadırın kafaya bi tane vurup bayılttım. sese uyanan erler "gomtanım napıyonuz gomtanım" felan demeye başladılar "susun lan yatın zıbarın" dedim hepsi korkutan kafalarını gömdüler yastığa. bahadırın pantolonuna indirip bi zütünden gibmeye başladım. zevkin doruklarına ulaşmışım o sırada birden üstteğmen ibrahim içeri girdi "napıyon lan orda" dedi."ıııı şey komutanım" , "suslan ne yaptığın belli çık birazda ben gibecem zaten gıcığım huur çocuğuna" dedi. bahırı bi güzel zütünden gibti. sabahleyin baharıda baktığımda yan yan yürüyodu. noldu bahadır dedim. "ya dün gece beni zütten gibtiler heralde sen gördünmü birini", "ıııııı üstteğmen gibmiş olabilir zaten gıcıktı sana" dedim. ondan sonra ben yağmuru düşünmek için ıssız bi yere gidiyorum kardeşim dedim çektim gittim. sonra noldu bilmiyorum

beyler geldim, bir üstümü başımı değiştireyim, kahve yapayım. sigara ayarlıyayım gelip başlıyorum.

hoşgeldin reyiz şükürler olsun

http://www.youtube.com/watch?v=x9HH5aFy9Ew

@roadrunnergibenjackal bu kadar sizi anlatan bi şarkı daha olamaz heralde asteğmenim

roadruuner abi anlattığın şeyler üstüne şu kan uykusu belgeselini tekrar izleyeyim dedim.lan yok böyle bişey öldüm resmen ya.3-4 defa ağladım sanırım daha önce izlediğimde hiç böyle olmamıştım. senin hikayen hernekadar zorlu bir askerlik anısı niteliğinde olsa da ordaki insani durumu daha iyi anlamamızı sağladı. yani mermiler roketler falan okurken heyecanlanıyoruz bazen. sizlerle fln gurur duyuyoruz ama olayın insani boyutu çok daha önemli. yani askerlerin pgibolojileri geride bıraktıkları ailelerin durumu fln. pgibolojik durumlar dağdaki gavatların attığı roketlerden çok daha etkili. Allah ordakilere sabır versin.

bide müsadenle bi soru sorucam bu yaz yine çok şehit verdik biliyosun ve bu kış ben yine geçen seneki gibi bi operasyon bekliyodum tsk dan ama olmadı. sence neden olmamamış olabilir?

beyler saat 9 buçuğa doğru başlayacağım. ilginizden dolayı çok teşekkür ediyorum. özelden attığınız hikayeyi beyendiğinize dair sözleri duymak gerçekten çok güzel. yanlız bazı arkadaşlar yeter ulan huur çocuğu ağlaya ağlaya helak oldum yeter bitirdin beni tarzı yazılar yazıyor allah razı olsun ne güzel iltifatlar. gerçek inci sözlükte olduğunu hatırlatıyorlar bu inciye özgü iltifat şekillerinden dolayı=) sağolun varolun=)

@4801 hükümet amerikadan izin alamamıştır kardeşim ondan. birde insiyatif alıp k.ırak a askeri sokacak komutanlar içiride ondan olduğunu düşünüyorum.

bazı arkadaşlar hikayeyi devam ettirmişler. gerçekten yere düştüm. özellikle bahadır konusunda ki fantezilerim müthişmiş. ne yalan söyliyim zütü güzel geliyordu bazen=)

@4804 o yokluktan güzel geliyordur amk :D

abicim benim 11 e kadar işim var bitiriyim gelicem okuyacam yazdıklarını yok yazma yani beni

beyler 9.30 da başlıyorum.

bekliyoz gomtanım

abi sınava çalışmayı bıraktım seni bekliyorum hadi başla ya

reserved

bu gece burdayız hadi bakalım

http://www.youtube.com/watch?v=ZGulrzcyGEc

1 gece 1 gündüz pusu operasyonundan döndükten sonra, hepimizin sinirleri ayyuka çıkmıştı. bütün gece delicesine yürümemize rağmen bir tek terörist ile karşılaşmamıştık. çıkmamışlardı karşımıza. bulamamıştık. üstüne, sabahın ilk saatlerinde ateş yemiştik. ateş yediğimiz yer ise gabay aynası mevzuundan gözümüze çarpan yansımadan yer tespiti yapamamış ve sadece dağa taşa ateş etmekle yetinmiştik.

bunlarda yetmiyormuş gibi feyzullah asteğmenin timinden bir çocuk yere yattığı halde ensesinden bir mermi yemiş, ama allahtan mermi deri içinden organlara temas etmeden sırtından çıkıp gitmişti. sırtında ki yanmadan bilincini kaybedip bayılmıştı oğlan. tabi biz o panikle (en azından ben) çocuğun şehit olmak üzere olduğunu düşündük.

hala anlam veremiyorum amk, o çocuk orada nasıl ölmedi, o mermi deri altından organlara değmeden nasıl çıkıp gitti. şansmıdır nedir anlayamıyorum. kadere inanan bir insan değilim aslında ama, bu nasıl açıklanabilinirki başka?

o moral bozukluğuyla tugaya geri döndük. bahadırlarda geri dönmüşlerdi, onlarda çok sinirliydiler. örgütten bir kaç kişi bulmak için k.ırak a bile 1 2 km kadar girmişlerdi. ama tek buldukları şey sadece biraz konserve ve poşet o kadar.

o derece yürüdükten sonra bir tak bulamadan dönmek insanı feci sinirlendiriyor beyler.

çelik harekatının acısını çıkartmak için ve kendi yandaşlarına bakın tc bize istediği kadar operasyon yapsın bize bişey olmaz demesi için büyük eylemler, şuursuzca eylem yani eylem yapmış olmak için eylem yapacağını tahmin ediyorduk.

özellikle hakkari ve şırnak ta ki sınır karakollarını vuracakları hakkında tehditler alıyorduk. yanlız asıl sıkıntı bu tehditler her yere yapılıyordu. bir tek yere yapılsa güvenliğini alacağız fakat bütün üs ve karakollar tehtid altındaydı.

bizde çıkıp deli gibi bunları aramaya başladık yol üstünde falan yakalarız diye.