1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

(millet 2013 yılına girmiş 2014 e doğru yolculuk etmeye başlamışken, ısrarla benimle 1995 senesine gelen ve bundan zevk duyan
arkadaşlara teşekkürü bir borç biliriz, yürüyün dostlar gelin peşimden)

yıl 1995 şafak pek karanlık, en zor zamanlar başlıyor...

http://www.youtube.com/watch?v=zQ4f6lsPOOQ

mektubun teğmen hakan ın eline geçtiğini öğrendiğimde yaşadığım tarifsiz heyecan ve mutluluğu size kelimelere dökerek anlatabilmem imkansız arkadaşlar.

öyle bir beklenti içerisindeydim ki, anlatamam sizlere.

mektubun içeriği bir tarafa evlenme teklifime ne cevap vereceğini merak ediyordum.

gerçi az çok tahmin ediyorum,

yani bir düşünsenize,

annemle birlikte onun annesi ve kendisi dolaşıyorsa,

e özellikle bu benim mektubumdan sonraysa,

bu ne anlama gelir sizce?

demek ki kabul etmiş.

ama sonra her nedense içime bir kurt düştü.

sordum kendi kendim,

e tamamda aga geziyorlar iyi hoşta, niye?

annem nerden biliyor ki benim evlenme teklifi ettiğimi?

ben söylemedim ki mektubla evlenme teklifi yaptığımı.

e yağmurların söylemeside çok saçma değil mi?

kız tarafı evlenme teklifi aldım hadi gidip organizasyon yapalım der mi erkek tarafına?

ki erkek tarafının ailesine haber verir mi?

allah allah..

belki de ben buradayım diyedir,

belkide birbirlerini teselli ediyorlardır.

aman ne farkeden amk, aralarının iyi olması her şekilde benim işime yarar.

o yüzden koy züte dedim.

zaman bir türlü akıp geçmiyordu beyler.

bir türlü gelmiyordu o dıbına kodumunun zalım mektubu.

aylardır bekliyordum.

orada askerin yakınları delicesine bir merak içinde çok küçük bir haber almayı bekler ya askerinde durumu aynıdır,

bir an önce bitsin şu işlerde haber alıp haber vereyim der.

o yüzden askerlik çok uzun gelir belkide adama.

devamlı bir beklenti olduğu için.

bense zamanımı arada gelen geçmiş günlerin gazetelerine göz gezdirerek yiyordum.

özellikle galatasaray ın son durumuna,

bakıyorum bizim takıma sıçmış,

beşiktaşla trabzon almış başını yürümüş.

zaten kalede stauce yle olacak iş değil bu amk diye içimden geçiriyorum.

fener de ne kadar kötü olsada bizi eziyor gene.

abi stauce denilan andavala bir alışamadım adama;

(merak edenlere dönemin gs kalecisi stauce)
http://www.balsas.lt/02/20/gintaras_stauce_px600.jpg

diyorum devamlı o sıralar,

ahh ahh keşke bir baba yiğit çıksada şöle ulubatlı gibi bir kaç ay içinde alsa bayrağımızı dikse kadıköyün ortasına diye iç geçirmiyorum değil hani=))=))=))

bir kaç hafta sonra;

http://2.bp.blogspot.com/...batli-souness-226x300.jpg

çelik harekatından sonra günlerimiz bir nebzede olsa rahat geçmeye başladı.

zaten askerin yaz hazırlıkları vardı uzun bir süredir.

harekata katılan bir birlik olduğumuz için o sırada pek göreve gönderilmiyorduk, e eğitimede pek girmiyorduk, yerine yeni gelen asker devalı eğitimdeydi.

tabi üsteğmen dallamasına raslamaz gözüne çarpıp aklına girmezsek.

akıp geçiyordu öyle zaman, daha doğrusu akmıyordu aslında zaman.

hiç olmadığı kadar sakin saatlerdi,

saatlerdi diyorum çünkü sakin geçen 1 saatin ardından her an bir tak olabilir diye tetiktesiniz.

arkası büyük fırtınalara gebe yani çok açık ve net.

zor bir yaz olacak belli.

http://www.youtube.com/watch?v=Mlj5IQvZgyU

uzmanımdan özellikle istemiştim,

malatya dan birlikler döner dönmez,

hatta amk şırnak il sınırı içerisine girdiği anda bana haber ver diye.

o haber akşam üstü gibi masamda metal tasta çay içerken geldi,

asteğmenim geliyorlar,

yemin ederim öyle bir yüklenmişim ki çaya dilim ağzım zütüm başım yandı sıcak çaydan.

hemen kapıya doğru çıktım,

askerler araçlarla içeriye doğru geliyor,

gözlerim hemen teğmen hakanı aradı.

yanımdan çıkan subayların farkında bile değildim içimdeki coşku patlamalarından dolayı.

deli gibi teğmen hakanı arıyordum.

hani daha okula yeni başlamış bir çocuk ilk tenefüste bahçede annesini arar ya o hesap amk.

o telaşla işte, uzmanıma döndüm

teğmen hakanı görebiliyor musun?

göremedim daha,

bir kaç saniye geçti ki bana saat gibi geliyor o saniyeler bir an önce mektubumu almak istiyorum elime,

uzmanım;

orda orda gördüm bak,

abi nerede göremedim amk nerede?

orda işte baksana,

göremedim abi yaa,

(amk gözlerimde ya hakikaten sorun var o dönem ya da ben hakikaten malım)

orda işte asteğmenim baksana şu tarafa lan,

aha gördüm valla.. valla gördüm,

teğmen hakana doğru koşturdum hemen,

sırtı dönüktü,

yanına geldim, sırtından tuttum,

abi hoşgeldiniz..

abi dememden dolayı biraz duraksadı, tamam abi de muhabbet ederkende, asker var lan orada ama işte heyecan,

hoşbulduk dedi biraz şaşkın bir ifade var yüzünde abi dememden kaynaklanan,

nasısın? gözlerim yollarda kaldı,

iyi iyi dur veriyim sana mektubu da çok işim var,

zaten amk ver mektubu gibtir olup gidiyim sonra ne yaparsan yap,

tamam çok sağol valla allah senden razı olsun,

almıştım lan mektubu, öyle bir kavradım ki zarfı anlatamam,

o kadar kısa mesafede kaybedeceğim yada birisinin elimden alacağı korkusu kapladı içimi,

uzmana dedim,

beni soran olursa tuvallette çok işi var de oyala bir süre idare et beni

tamam dedi bu,

ben koşarak tuvalete gittim, baktım kimse yok,

daldım hemen sonlarda ki bir kabine,

hemen zarfın açtım içini,

açmadım lan resmen yırtıp parçaladım elim ayağım titriyor aylardır bekledim an gelip çatmış,

ve mektupta ki ilk cümle beyler (heyecan dorukta);

askım...

dam damara girdi böyle mermi gibi !!güm!! diye vurdu kafamdan,

askım...

allah o askm yazan parmaklarını yerim senin..

http://www.youtube.com/watch?v=SEtc-D3xs-4

sonunda gelen mektup;

askım...

mektubunu aldım.

o mektubundan sonra sana nasıl diyeceğimi bilmiyorum ama bunu bilmen gerek.

bu mektubu yazarken ne kadar zorlandığımı bilemezsin.

dur, bu cümleleri okurken sakın korkma içine bir endişe kaplamasın ne olur.

seni çok seviyorum.

evlenme teklifin beni o kadar mutlu etti ki, anlatamam.

zaten neden bu kadar bekledin anlamıyorum.

eğer sana anlatacaklarım olmasaydı bu kağıda sadece koca bir evet yazarak gönderirdim, bundan şüphen olmasın askım.

ancak, ne yazık ki bunu yapamam.

dur aşkım ne olur sakin ol.

korkma.

seni her zaman çok sevdim.

her zaman da seveceğim.

ama bunu kabul edemem.

en azından şimdilik askım.

kızma bana hemen ne olur.

önce sana anlatacaklarımı bir dinle.

yazdıklarımı okurken sakin olmaya çalış.

kendimi çok suçluyorum aslında,

sana bunu söylemeyecektim, nasıl söyleyebilirdim ki? sen oralardayken.

ama o evlenme teklifinden sonra sana açıklamam gerektiğini düşündüm.

aşkım ne olur korkma,

seni çok seviyorum.

ancak teklifini kabul edemem.

ben hastayım askım..

(kafama bu sözler mermi gibi çarpmaya başladı beyler)

babam gibi kan kanserine yakalandım.

dur hemen koyverme kendini asteğmenim.

öyle kolay yılmayacağım elbette.

sen orada nasıl savaşıyorsan bende burada savaşacağım.

ağlama sakın asteğmenim, merak etme vazgeçmeyeceğim.

senin için vazgeçmeyeceğim tıpkı senin gibi. benimle olmak için asla vazgeçmediğin gibi bende vazgeçmeyeceğim o kadar kolay.

sende ne olur vazgeçme emi asteğmenim.

telefonlarına çıkamıyorum artık,

tedavim hastanede devam ediyor.

annende yanımda biliyormusun artık iki tane annem var.

askım...

bu hastalığım olduğu sürece sana evet diyemem.

sana resmimi gödermemi istemiştin, resmim zarfın içinde,

eh saçlarım biraz döküldü ama beni bu halimlede severmisin?

hele bi sevme çökerim tepene asteğmen.

(saçlarını tamamen kesmişler beyler, masmavi gözleri çıkmış ortaya, yeni doğmuş bir bebek gibi olmuş)

askım,

ne olur kendine hakim ol, eğer sana birşey olursa ben burada ölürüm bunu bil.

bana birşey olmasını istemezsin değil mi?

bir an önce askerliğini yapıp geri dön.

sana çok ihtiyacım var.

hani demiştim ya o gece sana elimden geldiği kadar bekleyeceğim.

sende elinden geldiği kadar dayanmaya çalış askım.

ayakta kal asteğmenim,

bize burada komandolar çok güçlü onlara bir şey olmaz diyorlar.

sende dayan asteğmenim, bir an önce geri dönmeye bak.

askım.

ağlama sakın.

ben ağlamıyorum.

hep seni düşünüyorum.

burada seninle ayakta kalıyorum,

her gece uykuya seninle dalıyorum,

sende uyuyorsun değil mi?

her gece uyuduğunu söyledi annen, dışarıya çıkmıyormuşsunuz. gerçekten öyle mi askım?

eğer öyleyse, ben gece saat en fazla 2 de uyuyorum,

sende o saatte uyuyabilirmisin?

çok geçirme o saati.

hani birlikte yaşasak hep aynı anda uykuya gideriz demiştik ya.

o güne kadar da hep saatte uyuyacaktık.

söz vermiştim.

ben tam 12 uyuymak için yatağa giriyorum, askım sende uyu o saatlerde ne olur.

askım seni çok seviyorum.

kendini bırakma.

sen kendini bırakırsan ben burada ölürüm.

ikimizin için ayakta kal askım.

son olarak asteğmenim, bana birşey olursa kardeşim ata ve annem sana emanet.

ama merak etme asteğmenim, biz komando kadar olamazsakta direneceğiz lazım ben inatçıyımdır.

e biliyorsun işte askım bu inadımdan en çok sen çekmedim mi?

seni bekleyeceğim askım.

off şu anda içimi bir garip his kapladı.

seni tekrar göreceğim biliyorum.

hep benimle kal olur mu askım?

sen gelene kadar dayanacağım, sen geldikten sonra zaten ayağa bile kalkarım.

sen yardımcı olursun değil mi ayağa kalkmama?

elimden tutarsın.

ağlama sakın asteğmenim,

ben ağlamıyorum seni düşünüyorum.

senden bir şey istiyorum askım.

oradan bana bir kavanoza toprak koyup gönderirmisin,

senin olduğun yerleri koklamak istiyorum.

askım ne olur üzülme.

sana yalan söyleyemeyecek duruma geldim.

kendine hakim ol askım ne olur.

bana geri dön,

bak vallahi ölürüm geri dönmezsen asteğmenim.

ölmeyeceksin tamam mı?

bu bir emirdir asteğmenim.

seni bekleyeceğim askım.

geldiğinde kırmızı elbisemi giyeceğim, tekrar boğaza gideceğiz. söz bende galatasaraylı olacağım.

üzülme askım.

seni çok ama çok seviyorum.

yağmur..