https://www.youtube.com/w...aFcY1_U&nohtml5=False

Kulaklarımın çınlaması ve gözlerimin
tamamen beni çatışmaya zütürmesi
kendimden şüphe etmeme neden oldu.

Pgibolojik olarak çöküyormuydum yoksa ? dedim kendime.
Ardından içimden umutlu bir ses ile "ALLAH KORUSUN"

Gözümü kapatıp yolculuğun geçtiği zamanı
ileri atlatıp,varmak istiyordum KAYSERi'ye

Tatlı bir kestirme yapma amacıma ulaştım
ve gözlerimi açtığımda hemen hemen Kayseri'nin
Pınarbaşı ilçesine 20 km falan vardı galiba.

Tabeleda "PINARBAŞI" yazıyordu.
Yazıyı gördükten sonra sevindim yoluluk bitti bitecek diye.
Pınarbaşı ile Talas arasında en fazla bir buçuk saat vardı
fakat ben tam bir saat diye hatırlıyorum.

Ardından ZiNCiRDERE'ye vardık paşalar.
Kalbimde mazileri özlem duygusu yeşerdi.
Buraya gelmişti Murat,burada eğitim yapmıştık Yağız ile
ve nice şehitler ile...

Tugay sanki sessiz gibiydi...
Tugay'da ki çoğu tabur doğu veya Güneydoğu'daydı.
Çakırsöğütte aldığımız belgeyi,Kayseri'de
tugaya giriş yaptığımızı onaylattık ardından
bizi tabur binasında indirmek için
otobüs içeriye girdi.

Bizim için henüz bitmemişti
en az 2 hafta en fazlada 4 hafta içerisinde
başka bir yere gidecektik.

Benim beklentim 2 hafta sonra başka bir tabur ile değişim
yapmaktı.

Bu arada tugayda indikten sonra ilk önce
tabur binasının orda 15 dkya toparlanmamızı istendi.
Tabur içtiması ve tebrik mesajları iletilecekti.

Ardından 1 hafta boyunca hem subay,astsubaylar hem de askerler
tam 1 haftalık izin verilecekti.

Askerler için yine tugayda olacaklar fakat eğitim nöbet gibi
işleri yapmayacaklardı.

Kayseri Türküsü'yle başlayalım bu bölüme;

https://www.youtube.com/watch?v=2aoRw_h_8es

içtima alındıktan sonra herkes dağıldı.
Askerler kantine akın etti biz ise
izinli olduğumuz için
Kayseri-Merkez'e gitmek için askeri
servis bekledik.

Servis beklerken ise bir çay içelim diyerek
oturduk.Oturduğum kişilerin çoğu
bizim taburdandı...

Ayriyetten tugayda bir kaç tanıdığımız
subaylar ile oturup muhabbet ediyoruz.

tabi tugayda olan subaylar;
-Ne ypatınız orada?
-Kaç tane çatışmaya girdiniz?
-Hangi durumlara müdahale ettiniz?
gibi sorular sorup merakını gidermeye çalışıyorlar.

Muhabbet ile geçen zamanı bir de çay ile tatlandırınca
muazzam bir vakit oluyor.

Tabi akşam tugayda ki subay veya astsubayların
eve gittiği belli bir vakitten önce gelen
askeri fakat sivil görünümlü servis
tugaya giriş yapınca herkes ayaklandı.

Bizim aklımız Cumhuriyet Meydanı'na varmakta.
Orada güzel bir dolaşmak ve keyfini çıkarmak.
Birde akşam yemeğini yedikten sonra külahta dondurma
varya ben kendim için söylüyorum ççok güzel bir şey : )

https://www.youtube.com/watch?v=JvgThaKmkk8

Lan yemin ediyorum servise bindim
orduevine yakın bir noktada indim
kafamı 360 derece çevirmeyi ve doya doya
bakmayı istedim fakat bu saçma düşüncenin
boş olduğunu bildiğim için ilk önce akşam
yemeğini yemek için Ordu Evine girdim.

Etrafta ki araç seslerini,insan seslerini ve akşam güneş
daha batmamışken hani kuşlar vardır ya akşam öterler
işte o sesleri dinledim.

Ardından orduevinin binasına girerek
akşam yemeği için lokantaya çıktım
ve fazla kalabalık olmayan sıraya girip
bekledim.

Yemekleri alıp masaya oturdukten hemen sonra
tanıdığım bir doktor olan Hasan ve tugayda ki tanıdığım
Yılmaz ile karşılaştım.Yılmaz tugayda daha çok evrak işlerini
yürütürken,Hasan ise doktordu.Her ikiside Asteğmen bu arada.

Komutanım nasılsınız iyimisiniz? dedi Gökhan
ardından iyiyim ya siz nasılsınız dedikten sonra
yemeklerinizi alıp benim masaya gelin dedim.

5-6 dk sonra masamda tek olan ben toplam ben dahil
üç kişi olduk.

Gökhan Karadenizli bir Asteğmenimizdi.
Hasan ise Elazığ'lı bir Asteğmenimizdi.

Sohbet ve muhabbetten sonra kendilerinide
benimle dolaşmaları için davet ettim fakat
başki birilerine sözleri olup müsade isteyince
cevabımı almış oldum.

Müslüm Baba'dan gelsin bugün ki efkar parçamız;

https://www.youtube.com/watch?v=4KASIwvtvY8

Orduevinden çıkmış ve Cumhuriyet Meydanın'da
yürümeye başlamıştım...

Alışmıştım artık hem dağda hem de şehir olmaya.
Kim bilir şuan dağlarda ne oluyor? dedim kendimce.
Beyler bu arada yarın eğer otobüs bulursam
memlekete gideyim diye düşündüm

Hem annem ve babamı özlemiştim hem de memleketi.
hem Hatice'ye bakarım dedim kendimce.

Aklıma kurşun gibi saplandı birden HATiCE.
Bilmiyorum beyler belki ilk girip okuyacak olan
arkadaşlar biraz saçam bulabilir ama
gerçekten yazdıklarımda hiç bir yalan yoktur ki
zaten kendimi iyi bir şekilde ifade ettiğimi düşünüyorum
zaten arada bir fotoğraf atıyorum.

Konuyu dağıtmadan nerde kalmıştım... Hııı Hatice
Hatice'ye büyük ihtimal aşık olduğumu kabullenmiştim.
Hatta eğer beni beklemeyi kabul ederse ciddi ciddi
söyleyecektim.

Bu düşüncelerle dolaştım ve arada sırada
bir kaç oturma yerlerinde 15-30 dk arası oturdum...

Peşimi bırakmıyordu Murat ve Yağız... Tanıdığım iki
isimdi bu yiğitler ki ne mutlu bana böyle tanıdıklarım oldu
belki şuan olmasalarda,bazen yanı başımda hissediyorum.

inanın yazarken duygularım ön plana çıktı,gözlerim sulandı.
Dönüp bakıyorum da Murat'ı nerde kaybetmişsek orda kalmış,
Yağız'ı,Mehmet'i,Ali'yi ve diğer yiğitleri nerede kaybetmişsek
oradalar.

Hepsi yavaştan unutuluyor-UNUTTURULUYOR...
Beyler mesela ben hiç anlamadım şehit cenazesinde
"HAKLARINIZI HELAL EDiYORMUSUNUZ?"sorusunu.
Biz mi helal etmeliyiz yoksa BU YiĞiTLER mi?

https://www.youtube.com/watch?v=hITKpuVmeps

Beyler bilmem hatırlarmısınız çarşı izinlerinde
şehit edilen yiğitlerimizin hesabını şimdi kimler soruyor.

Beyler bunları yazıyorum belki kızacak belki bu adam
hikayesini kullanarak bir şeyler demeye çalışıyor diyebilirsiniz
fakat şehitlerimiz unutuldu,unutuluyor ve unutulacak.

Evet herkes ŞEHiTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ
lafını söyler durur fakat bir bakın Türkiye'ye,
1990'da şehit olan askerin ismin soyismini bilin
demiyorum ama ne uğruna canını feda ettiğini bilin istiyorum.

Çocuklarınıza Hz.muhafazid,Timur,Atlilla,Metehan,Padişahları,Atatürk'ü
ve şehitlerimizi öğretin...
Değerlerimizi örğetin çocuklarınıza ki Vatan Evladı giderken sessiz kalmasın
en azından ne uğruna gittiğini kavrasın beyler.

Bunlar geçti aklımdan bir bir.Beyler gerçekten bilmeniz lazım
yaşamanız lazım.

Düşünün beyler ALLAH RIZASI için düşünün,
kardeşinizi bi düşünün...

işte askerde kardeşiniz gibi sevdiğiniz
birisinin kör kurşuna gitmesini düşünün.

Beyler kendinizi düşünün,
küçükken babanıza yük olmamak için çok şey istemez
diğer çocuların oyuncaklarına bakarsınız ya hani.

Arkadaşlarınızla dışarıya çıkarsınız,fakat paranız yoktur
baba veya anneden isteyemezsiniz bu sebeble yok kardeşim
benim canım bir şey istemiyor dersiniz.

Bazen yanınızdan araba geçer veya zengin bir vatandaşımız geçer
ona bakıp keşke bendede olsa dersiniz.

Yeni aldığınız ayakkabıya basan,olursa hesabı ödemek için can atan
ve daha bir çok bize ait hareketleri yapan gençler lan bu ŞEHiTLER.

Hani çok severler fakat cepte para yoktur,elde meslek yoktur
onlar işte bu şehitler.
Hepsi apayrı bir güzel bu yiğitlerin beyler.

Aklınıza geldikçe onlara bir fatiha okuyun be kardeşlerim,
onlar sizin için sizin güvenliğiniz için,bu vatanın bölünmezliğini korumak için
namus için canlarını vermiş bu kişilere çok mu?

Beyler benden bugünlük bu kadar olsun. Yemin ediyorum gözlerim doldu ve kendimi kötü hissettim. Yarın daha fazla ve seri bir şekilde bölüm atıp telafi etmeye çalışırım arslanlarım fakat şuan buradayım sorularınızı özelden veya buradan iletebilirsiniz.

TERÖRLE MÜCADELE, KIBRIS BARIŞ HAREKATI, KORE SAVAŞI,1.DÜNYA HARBi, OSMANLI ŞEHiTLERiNE VE KURTULUŞ MÜCADELESi ŞEHiTLERiNiN ruhlarına;

Bismillahirrahmânirrahîm.
Elhamdü lillâhi rabbil'alemin
Errahmânir'rahim
Mâliki yevmiddin
iyyâke na'budü ve iyyâke neste'în
ihdinessırâtel müstakîm
Sırâtellezine en'amte aleyhim ğayrilmağdûbi aleyhim ve leddâllîn

AMiN

Paşalar şuan müsait olmadığım için yazamayacağım kusuruma bakmayın hayırlı akşamlar.

Saat 22.00'da başlamak üzere EDiP AKRABYAM'dan şöyle bir parça bırakayım;

https://www.youtube.com/watch?v=pp16Y9k9cP8

Dün yoktum paşalar bu sebeple özür dilerim... Herkese selam olsun...
https://www.youtube.com/watch?v=qrj46DDae4E

Paşalar direk orduevinden başlayayım.
Önceki bölümde kendi düşüncelerimi yazdım.
Bugün fazla dağıtmadan direk
başlayayım diyorum.

Akşam kalacağım odayı alıp,aylık paramı ödeyip
güzel br uyku için odama geçtim.

Oda iki kişilikte fakat ben tek kişi kalıyordum şimdilik.
Eğer oda kalmazsa bu sefer bir odada tek kişi kalan
odalar verilir.

Sabah 8-9 gibi başlardı kahvaltı öyle hatırlıyorum
11 gibi biter saat tam 12.30 ya da 13.00 gibi
öğle yemeği başlar ve saat 15.00 da biterdi.
3-4 saat sonrada akşam yemeği başlardı.

Sabah kaçta uyandığımı hatırlamam imkansız
ama izinli olduğum günler boyunca
genellikle sabah kahvaltısından 30-45 dk sonra
kalkardım.

Karnım pek aç değil fakat yine kahvaltı ihtiyacı
hissediyordum
Burda mı yapsam yoksa sivilde mi? yapsam dedim.

Lan dedim kendi kendime.
Gençlik çağımda hep askeri ortamlarda
yedim,içtim ve sohbet ettim.

Birazda sivil olsun... Belki bir anımız olur dedim.
Zaten en erken 2 en geç 4 hafta sonra tekrar
gidecektik bölgeye bari burada biraz
değişiklik olsun hem dağlarda bugünü hatırlar dedim.

Bu sebeple fazla acele etmeden
ilk önce soğuk bir duş aldım ardından
giyinip ya Allah! dedim ve odadan çıktım.

Tekrar MÜSLÜM BABA;
https://www.youtube.com/watch?v=ogYrAxakWRU

ilk önce orduevinden çıktım ve meydana doğru yürüdüm.
Kayseri'de olan kardeşlerim bilir hatırladığım kadarıyla
Orduevinin olduğu bölge en işlek yerlerdin biridir.

Zaten yol boyunca orduevinin karşısından başlar
lokantalar vardır.(Hala var diye biliyorum)

15-20 dk yürüdüm ve hemen orduevininde
bulunduğu bir meydan olan Cumhuriyet Meyda'nında
bir lokantaya geçtim.

Lokantada ki garsona kahvaltı türü bir şeyler yapması için rica ettim.
Güzel bir pastırma destesi,Kayseri bazlaması ve sucuklu yumurta
yanına da en güzelinden olan ÇAY... (ağzım sulandı bak şimdi)

Yemeği yerken çok değişik oldum beyler.
Kendimi toplumdan çıkmış bir kişi hissettim.
Herkes bana mı yabancı yoksa ben mi herkese yabancıydım?

Gerçekten duygulandım beyler... Sanki ilk defa
sivilmişim gibiydi.
Sanki halktan koparılmış gibi hissettim.
(Asıl koparılanlar ŞEHiT lerdir bu arada.)

Kahvaltıdan sonra Tugay'a geçip orada
arkadaşları ziyaret etdip öğle yemeğini yemek için
plan kurdum.

Saat 11 gibi bindim askeri servise ve
Tugay'a doğru gitmeye başladım.

Öğle yemeğini yiyip,çayımı içip geri dönecektim
çünkü herkesin bir işi vardı benim ayak altına dolaşmam
hem ayıp hem de yasakdı.

https://www.youtube.com/watch?v=TTAV3dnxeaw

Askeri servsin,nizamiyeden geçip,
ilk binada durmasıyla bende indim.

Hava indirmeye taburunun binasına doğru yürümeye başladım.
Etrafı tekrardan izliyordum.

Demek tugayda sessizlik böyleymiş diye söylendim kendimce.
Ardında hava indirme taburu binasına girdim.

ilk önce odama girdimeyi denedim
fakat oda kilitliydi.

Odadan sorumlu askeri çağırdım ve kapıyı açtırdım.
Biraz baktım bir kaç eşyam vardı onları aldım(kitaplarım vardı)

Ardından odadan çıkıp,yemek saatinin yaklaşmasından dolayı
kendi taburumun yemekhanesine gittim.

Yemekhanede tugayda bulunan bir kaç
arkadaşları görüm ve yanlarına gittim.
Bu arada yemek servisi daha başlamamıştı.

Arkadaşların bulunduğu masaya oturdum.
Tabi arkadaşların çoğu "özlettin kendini","durumlar nasıl?"
gibi sorular sormaya başladı.

Tam muhabbet güzelleşiyor yemek servisi
başladı.
Bu sebeple masadan kalkıp yemek almaya gittik.

O gün ne yemek vardı hatırlamam fakat Kayseri Komando Tugayın'da
asteğmenlik ya da askerlik yapmış kardeşlerim (buradalarsa kendilerini belli etsinler)
çok iyi bilir TUGAY'ın yemekleri muhteşemdir.

Yemeklerten sonra arkadaşlarla geri kalan
dinlenme zamanını çay içip muhabbet etmekle
bulduk.

ESAT KABALI'dan;
https://www.youtube.com/watch?v=BKJo5QbVoBw

Tugaydan çıkıp başka bir araç ile
orduevine dönüyordum...

Aklımda Elaziz'e gitmek vardı.
bu akşam mı yarın mı? diye düşündüm.

Korkuyordum,Hatice'yle karşılaşmaktan...
Utanıyordum...

Sırf bu değildi,annem ve babama karşı utanıyordum
çünkü neredeyse hiç aramamıştım onları.

Annem kim bilir nasıl merak etmiştir beni?
Fakat gitmeye kararlıydım,hatta bu akşam gitsem iyi olur dedim
araçtayken.

Orduevinde indim ve odama doğru gittim.
Hazırlandım ve Kayseri'den bir kaç hediyelik eşya aldım.

MANTI,PASTIRMA VE KAYSERi SUCUĞUNU unutmadım
bunlarıda aldım.

Annemin ellinden yemek başka bir keyifti benim için.

Akşam yaklaşıyordu... Güneşin batması yakındı,
terminale gittim...

Fakat Elazı'ya gidecek otobüs 2 saat sonra gelecek
ve 3 saat sonra falan çıkacaktı.

Yani gece yola çıkacaktım... ilk önce tereddüt ettim
fakat sonra aklıma ANNEM,BABAM VE ÖZLEM
gelince bileti aldım.

Bileti kesen adamdan rica ettim ve kendimi
tanıttım.
Valizim burada kalabilir mi? diye sordum.
ADAM "tabi komutanım ne demek" dedi.
bende "sağolasın abi" diyerek cevap verdim.

Ardından Orduevine akşam yemeğini yemek
için tekrar döndüm.
Sonra orduevi bahçesinde biraz takılır son 1 saat kala
tekrar terminale geçerim diye düşündüm.

https://www.youtube.com/watch?v=wP4sWyOdYcQ

Orduevinden geç çıksamda yetişmiştim terminale.
Heyecanlıydım olacaklar için.

Memleket özlemi,ana özlemi,peder özlemi
ve emin olmasamda Yâr özlemiyle yaşayan
benim için heyecan normaldi.

Otobüs çalışmış ve yava yavaş geriye gidiyordu.
saat gece 12 gibiydi.

Kayseri ve Elazığ arası o zaman 445 daha fazlada olabilir
mesafe vardı. 7 saat gibiydi.

Kaba bir hesaplamayla sabah 7-7.30 gibi orada olacaktım.
Otobüs terminalden çıktıktan yaklaşık iki buçuk saat sonra
Sivas'ın Gürün ilçesine girmiştik.

Oradanda 1 saat gibi bir süre sonra Malatya'nın Akçadağ
ilçesine bağlı bir yerde 30 dakikalık mola verdik.

Mola'da sıcak bir çorba içtiğimi hatırlıyorum...
Ardından tekrar yola çıkarak direk Elazığ'a gidecektik.

Gözümü kapatmış ve bir an önce eve varmak için
zamanın geçmesini bekliyordum.
15 dk sonra uyumuştum galiba.

Gözümü açtığımda Elazığ Merkezdeydik...
Güneş açmış ve saat 8'e varıyordu hatırladığım kadar.

https://www.youtube.com/watch?v=Beo00O6ugyM

Otobüsün terminalde durmasıyla beni
tarifi yapılamaycak bir duygu kapladı...

Anneme ve babamı yıllar sonra bir süpriz yapacaktım.
Sırf anneme ve babama değil akrabalarıma ve arkadaşlarıma yapacaktım
bu süprizi.

Otobüsten iner inmez sabah erken saatlerde kalkıp ekmek peşinde
koşturan takcisi ve dolmuşcuların sesiyle kendimi daha çok mutlu hissettim.
Dolmuşsa binip geç varmaktansa taksiye binip erken varmayı tercih ettip.

Adresi verip,arabanın hareket etmesiyle bilirsiniz
bir sohbet başlar..
Nereden?
Neden ordasın?
gibi sorular sorarlar taksici abilerim,kardeşlerim(ALLAH ONLARDAN RAZI OLSUN)

Taksi içinde güzel bir sohbetten sonra eve varınca şoför abimiz
hemen valizi almak için inmeye kalkışırken hemen durdurdum
kendi valizimi babam yaşında adama taşıtmam düşüncesiyle
yok abi sağolasın dedim ve valizi alıp ücreti ödedim.

Evin balkonuna baktım,uyanmışlarmı diye.
Yalan yok beyler babam bazen geç uyanırdı fakat
annem sabah namazını kılar güneş doğana kadar KURAN okur
sonra ve işlerine başlardı.

Apartman kapısını açıp sessizce ,merdivenlerden çıkarken
olabildiğince sessiz olmaya çalıştım.

Yatan veya hasta olan vardır diye.
Ardından evimizin kapısını dövdüm.

Kapının açılmasıyla,tam bir milyon duygunun bir anda
yaşanması bir oldu.

Annem sevinçten ağlıyordu ben ise ağlamamak için
kendime işkence ediyordum.

Ardından evin içerisine girdim girdim de
annem sürekli öpüyor ve sarılıyor.
Hatta az kalsın düşüyorduk bir ara.

Allah'tan tam kahvaltı vaktine de denk gelmiştim.
Keyfime diyecek yoktu.

Babam ise fırından ekmek almaya gitmişti.
Annem mutfağa gidip,yeni bir çay ve tabak koyarken
ben ise odama geçip valizimi koyuyordum.

https://www.youtube.com/watch?v=JvgThaKmkk8

Getirdiğim pastırma,mantı ve sucuğu anneme verdim
Mantıyı buzluğa attı sucuk ve pastırmayı ise buzdolabına
koydu.

Koymadan önce ise sucuk ve pastırmadan
parça aldı ki kahvaltı sofrası şenlensin diye.

Ben üstüme daha rahat bir şeyler giyinirken
kapı çaldı.Muhtemelen babamdı.

Ben annemden önce davranıp
kapıyı açtım.

Karşımda bizim peder bey vardı.
ikimizde erkek olunca fazla duygusal bir şey çıkmadı ortaya
fakat babam benden daha çok duygulanmış hatta konuşurken
sesinde ki titremeyi çok rahat anlıyordum.

Kahvaltı sofrasına geçtikten sonra çayın biraz daha
kaynamasını bekledik.Tabi o arada muhabbet ettik.

Babam ve annem fazla sormadı ŞIRNAK'ta kaldığım süre
zarfında ki olayları.

Kayseri nasıl? nasılsın? falan filan işte.
Anne ya illaha soracak "VAR MI GELiN ADAYI?" diye.

Sordu yine.Allah'tan babamın araya girip
"HANIM ÇOCUK DAHA YENi GELDi DUR HELE SOLUKLANSIN"
demesiyle annem "ZAMAN GEÇiYOR VAKTi GELDi NAPALIM SORMAYALIM MI?"
cevabıyl bana cevap hakkı doğdubende sonra konuşuruz anne dememle
konu ertelendi.

Kahvaltı yaparken annem ve babam anlattı ben dinledim.
işte şu komşunun eşi ölmüş,şu bilmem teyzen vardı ya taşındı
(burdaki teyze,annemizin arkadaşı olan ablamız)

Bilmem ne amcanın oğlu düğün yaptı haberin olsun,darısı başımıza
gibi klagib cümlelerle devam etti sohbet.

BUGÜN DE KISA OLDU PAŞALAR FAKAT YARIN
SAAT 21.00 DA BAŞLAYIP ELAZIĞ ANILARINI BiTiRiP TEKRAR
GÖREVE GELDiĞiM YERE KADAR ATMAYI PLANLIYORUM.

HAYIRLI GECELER PAŞALAR OLMUŞ,OLAN VE OLACAKLARA SELAM OLSUN.

16 NiSAN TARiHiNDE ŞEHADET ŞERBETiNi iÇEN YiĞiTLERiMiZ;

J.Er.Abdullah Demir 16.04.1992/Kulp-Diyarbakır
J.Uzm.Çvş. Berkant Şara 16.04.2009/Dicle-Diyarbakır
P.Er.Bülent Karakoçek 16.04.1996/Irak
J.Er.Faysal Ertuğrul 16.04.1992/Kulp-Diyarbakır
P.Onb. Muzaffer Gültekin 16.04.1991/Dargeçit-Mardin
P.Er.Osman Aydoğdu 16.04.1998/Nazimiye-Tunceli
P.Komd.Onb. Sezai Karabulut 16.04.2008/Şırnak
J.Er.Şakir Elkovan 16.04.1992/Kaynarpınar-Bingöl
J.Er.Şükrü gelir 16.04.1992/Kulp-Diyarbakır

ŞEHiT JANDARMA KOMANDO ER YALLÇIN GÜRBÜZ OPERASYONU ŞEHiTLERi
P.Komd.Onb. Mehmet 16.04.1999/Dinardere-Tunceli
P.Komd.Onb. Hayri Erdem 16.04.1999/Dinardere-Tunceli
P.Komd.Er. Hakan Aslantürk16.04.1999/Dinardere-Tunceli
P.Komd.Er. Ümit kılıç 16.04.1999/Dinardere-Tunceli
P.Komd.Er.Tarık Demircan 16.04.1999/Dinardere-Tunceli
P.Komd.Er. Tarık Aybey 16.04.1999/Dinardere-Tunceli

J.Ast.Çvş. Yasin Tekin 16.04.2016/Savur-Mardin
J.Uzm.Çvş. Erdal Çetin16.04.2016/Savur-Mardin
J.Uzm.Onb. Sinan Yaylı 16.04.2016/Savur-Mardin
J.Er.Mustafa Özen 16.04.2016/Savur-Mardin
Polis Özel Harekat Polisi Hıdır Gençaslan 16.04.2016/Şırnak
Polis Özel Harekat Polisi Kürşat inan 16.04.2016/Nusaybin-Mardin

Arkadaşlar normalde pazar günleri yokum biliyorsunuz, bugün olmayabilirim daha doğrusu eğer 21.30'a kadar bölüm atmazsam yokum beyler kusuruma bakmayın

Beyler bugün Elazığ'da ki ilk günden, görev yerimiz belli olduğu ilk güne kadar atmayı planlıyorum... Elazığ'da fazla bir şey atlatma ihtiyacı da duymuyorum...

Memlekete geleli 2-3 gün olmuş işte.
1996 yılının son aylarıydı herhalde...
2 ya da 3 ay sonra 97 yılına gireceğiz.
Çok net tarih veremem çünkü yanlış olabilir diye.

işte ilk gün kahvaltıdan sonra uyuduğumu ve
normal bir şekilde uyanıp akşamı geçirdiğimi hatırlıyorum.

Annem akrabalara ve komşulara haber vermemiş, oğlan
dinlensin yarın çağırırız diye.

Ertesi gün, sabah erken uyandımığı çok net hatırlarım.
Dediğim gibi annem benden daha erkenciydi, kadın geçmiş
mutfağa paşa sorfası hazırlıyor belli.

Ben de boş durmayayım zaten babam uyuyor ben varken
adam ekmeğe gitmesi uygun değil demi?

işte anneme 4-5 dk yardım ettim.
Saat 6 falan işte fırınların çoğunun açılma saatleri
bu sebeple 15-20 dk evde oyalandım işte.

Evin kapısını açtım fakat olabildiğince sessiz açtım
apartmanda uyanmayanlar var (:

Sonra merdivenleden indim ve apartman kapısını açtım.
Beyler varya dışarıya adım atar atmaz...

Kendimi çok mutlu hissettim...
Uzun zamandır yapmadığı ve yaşamadığım
bu anı tekrardan yaşamak beni benden etti.

Hele bir de sokaklarda yürürken aldığım
ve verdiğim havayı hiç bir şeye değişmem.

Etrafımda ki dükkanlara baktım, tanıdığım tanımadığım
herkese selam verdim.

Fırına yaklaştım ve kapıyı içeriye doğru ittirdim.
Ardından yüzüme vuran sıcaklıkla birlikte hamur kokusu...

Lan artık ölsem gam yemem diye düşündüm.

içeriye girdim,havada bulut yok ve güneşin keyfini çıkarıyorsun
fakat hava az çok serin.Bunu içeriye girerken değilde çıkarken anladım.

-Buyrun ne istemiştiniz?dedi fırında ki bir eleman
-4 tane pide alabilirmiyim dedim cevaben.
-Abi 10-15 dk sonra çıkacak,sana bir çay ısmarlayayım?
-Olur kardeşim dedim bende.

Şöyle fırında en fazla 3 kişiyi alacak bir masa var.
Oraya oturdum,bu arada fırında 4 tane eleman var
bir tanesi de o arada AH HELE ZALIM türküsünü söylüyor.
Sesi çok kötü değil fakat abarmakta istemiyorum.

TÜRKÜ BU;
https://www.youtube.com/watch?v=vIvrEYkor5g

Dediğim gibi adamın sesi bizi bizden almasada
dinlemeye değer.
Çayımı aldım ve yudumlarken bu elemanın
sesinden bir ELAZIĞ türküsü sabah sabah iyi geldi.

Gitmişleri düşündüm ilk önce,
ardından bu düşünceyle gelen
gidenleri..
Sonrada otomatik olarak gidecekleri düşündüm.

Daha kaç can yanacaktı?
Fazla da düşünmek istemedim işin doğrusu
gelmişim memleketime,kendimi sıkmanın ve strese girmenin
bir anlamı yoktu.

Üzülmem benim en büyük hakkımdı ve bunu engeleyemezdim
fakat sürekli düşünürsem kendi sağlıma zarar verebilirdim.

işte o ara bir abimiz daha girdi içeriye önce Selamün Aleyküm dedi,sonra
ekmek ne zaman çıkar dedi.

Abi 15 dk ya dedi bu eleman.
Beyler adam biraz yaşlı ve ayakta duramıyordu
daha doğrusu elleri titriyordu.
Geldi masaya oturdu.Ardından;
-Bana 1 tane pide ver oğlum dedi.

adam tamam amcam 15 dkya veriyorum dedi.
-Allah razı olsun dedi bu amcamız.

Masada beklerken ara sıra göz göze geldik bu amcayla.
Beyler ellerini görseniz varya böyle elleri çatlamış ve buruşuk.
Simsiyah boya var.

Beyler cidden acıdım,baktım ayakkabısı yemin ediyorum aynen şu şekil;
- http://www.imgim.com/ogul...nir-da-sensizlik-asla.jpg
(fotoğraf Soma Maden Faciasında ŞEHiT olan Tezcan Gökçe'nin mükemmel
babasına aittir.ALLAH RAHMET EYLESiN)

Beyler gerçekten içim acıdı,benim ekmek de dede girdikten tam
9 dk sonra falan çıktı.

Baktım dede ayağa kalktı,adam 10 dk sonra çıkar diyince
kendi ekmeğinin çıktığını anladı.Kalktı ... Tabi 4 tane pide
görünce oğlum ben bir tane istemiştim dedi.

Yemin ediyorum nedense içimde yardım etmek geldi
bende fırıncıya işaret yaparak hepsini ver parası benden demeye çalıştım.

ilk önce anlamadı sonra sessiz bir şekilde söyledim ki amcamızın
kulaklarda sağlam değildi büyük ihtimal.

Beyler bi 15 dk daha bekledim ama gerçekten dini açıdan
çok mutlu olmuştum.

Sonuçta hepimiz gidiciyiz bir iyiliğim dokunsun birisine dedim.
Hatta fırıncı,4 ekmeğin parasını almamaya çalıştı fakat çok ısrar edip
parayı masanın üzerine koyup çıkınca almak zorunda kaldı.

Eve gittiğimde saat 8 e yaklaşıyordu.
Annem nerede kaldın hayırdır falan dedi
bende biraz dolaştım dedim.

Gerçekten bunu samimi söylüyorum beyler ben öyle
yaptığım iyiliği anlatamam yani rahatsız olurum.
Küçük bir yalan söyledik ki inşallah yalan değildir *

Beyler kahvaltı sofrası hazır,peder bey bugün ekmeğe
gitmediği için mutlu galiba * sofrada oturmuş çay bardağının gelmesini
bekliyor.

Kahvaltıda tavada yumurta,reçel,pekmez,zeytin vs
var anam var bildiğiniz padişah sofrası.