Üsteğmenim bu gece dee ektin bizi sohbet ederiz diye bu gece arkadaşları ekmiştim gelmedin. Canın sağolsun

Reis dayanamadı evde sakladığı g3 aldı suan nusaybin yolunda bence beyler :D

Kusuruma bakmayın paşalar dün akşam 6 gibi arkadaşlarımla buluştum en fazla 2 saat durup kalkarım dedim fakat saat tam 23.00 da kalktık bu sebeple yazamadım. Kusuruma bakmayın sizi ektim bu sebeple hakkınızı helal edin.

rez aldım

Akşam saat 21.30'da başlıyorum paşalar

Abi ben elektrik elektronik mühendisliği okuyorum askerde kalmayı planlıyorum gözümde problem var 3 derece falan bi engel oluşurur mu ? bide kalabilirsem nereye kadar yükselebilirim

Yerimizi alalım yavaştan

Ön siralardan rez alalim 47

Paşalar herkese Cumartesi akşamından selamün aleykum.
Perşembe ve Cuma günü bölüm atamadım.Özellikle CUMA günü herkesi
bekletmişim tekrardan affınıza sığınıyorum.Son attığım bölümü tekrar gözden geçirin

Benden burada olmuş,olan ve olacak paşalarıma gelsin;

https://www.youtube.com/watch?v=KM_Qgro0_L4

Çatışmaya hazırlıklı olduğumuz için
fazla gerginlik yoktu.Fakat bu durum acemiler için
geçersizdi.Kafalarını mevziden dahi çıkartmadan öylece
g3'ü havaya kaldırıp sıkıyorlardı.

Mahmut yanıma gelmiş ve mevziyi iki kişi paylşaıyorduk.
Mahmut'a aydınlatma fişeğini atmasını söyledim.
Etraf karanlıktı ve namlu ucundan çıkan ışıkdan başka bir şey
gözükmüyordu.

Fakat bunu hemen yapmamasını benim işaretimle
yapmasını söyledim.Arada bir üzerimiden geçen merminin
sesi bizi geriyordu.

Çatışma devam ederken,telsizden sesler hiç eksilmedi.
"ORADA NE OLUYOR?","DURUMUNUZ NEDiR?","DAYANIN TAKViYE GELiYOR"
gibi bir çok çağrı atılıyordu.

Şarjörü değiştirirken 5 veya 10 metre uzaklıkta ki yerde patlama
oldu.Ardından bağırma sesleri ve feryat koptu.

Kimse patlamanın olduğu yere gidemiyor çünkü
giden anında vurulur.Ben Mahmut'a dönerek "fişeği at" dedim.

Çatışma gittikçe şiddetini azaltıyordu.
Benim düşündüğüm şey teröristler yavaştan kaçıyordu.

Hava işaret fişeğiyle kıpkırmızı oldu... Etraf rahat gözüküyordu.
3 tane teröristin bizim sol tarafımıza doğru sürünerek geldiğini gördüm.
Sürünerek geldiği yer tamamen açık alandı.Ne bir kaya nede bir sığınacak yer vardı.

Hemen o tarafa doğru ateş attırdım.Aydınlatma fişeği
bitene kadar etrafı iyice süzmeye çalıştım.

Abi aydinlatma fisegi dikkatleri uzerinize cekmedi mi

Abi barış Asteğmen durmadan uzmanım felan diyordu O uzman ne oluyordu bizim bildiğimiz şu Uzman rütbesindeki askerler mi

ŞEHiT ÜSTEĞMEN ÇAĞLAR CANBAZ RUHUN ŞAD,MAKAMIN ŞEHiT MEKANIN CENNET OLSUN;

https://www.youtube.com/watch?v=NyYaeWSYuQc

Hemen o tarafa doğru ateş attırdım.Aydınlatma fişeği
bitene kadar etrafı iyice süzmeye çalıştım.

Fakat çatışma devam ediyor ve sürekli
atış yiyorduk.Fakat çatışma ortamında
bir ses dikkatimi çekti.

"YARDIM EDiN"
"LÜTFEN"

Sesin geldiği yer az önce patlama olan
yerdi.Büyük ihtimal bir askerimiz yaralanmıştı.
Çatışma devam ediyor ve vakit ilerledikçe
bu ses daha ümitsiz bir biçimde çıkıyordu.

Aydınlatma fişeği bitmiş ve ortam tekrar
karanlığa gömülmüş sadece namlu ucundan şıkan ateş görünüyordu.
Ben bulunduğum mevziden çıkarak yan tarafta
bulunan kayalara geçmeyi ve orada mevzi almayı
planlıyordum.

Fakat vakit ilerledikçe ne takviye geliyor
ne de atış kesiliyordu.
Hatta vakit ilerledikçe teröristlerle aramızda
mesafe azalıyordu.

Sürekli;

"YARDIM EDiN"
"LÜTFEN"

Vakit daralıyor ve bu sesin kaynağı olan kişi
ümitsizleşiyor ve durumu ağırlaşıyordu.

Ben,mevzi değiştirmek için hareket yaptım ve
bulunduğum mevziden ayağa kalkarak hiç koşmadığım kadar
hızlı koştum ve kendimi diğer kayanın oraya fırlattım.

Yere çok kötü düştüm fakat vurulmaktan iyiydi.
Mahmut'a komut verdim ve kendiside koşarak
bulunduğum mevziye doğru koştu.
Rahat bir şekilde mevziye girdi.

Ardından yine benim timimde bulunan
ismini hatırladığım kadarıyla Yağız'a işaret
verdim.

Yağız işaretimle ayağı kalktı ve ardından yoğun bir
kalaşnikof sesi duydum ardından Yağız olduğu yere düştü

Birden az önce bulunduğumuz mevzi aşırı derece
yoğun atış aldı.15 tane kalaşnikof düşünün.Her biri
aynı noktaya atış yapıyor.Bir şarjör 30 mermi alıyor.
30 çarpı 15 eşittir 450... (Aklınızda canlansın diye yazıyorum yoksa 15 tane değil)

Düşünün farklı noktalardan toplam 450 mermi geliyor.
O mermilerin çıkardığı sesi az çok canlandırabiliyorsunuz.
Yağız'dan ses gelmiyordu.

Telsizimi aldım ve "TAKViYE YE iHTiYACIMIZ VAR"
Ardından cevap geldi "TAKViYE GELiYOR DAYANIN"

Lan en az 1 saatten fazla aralıksız çatışıyoruz ve
sürekli takviye geliyor dayanın diye cevap geliyor.

"YAĞIZ"...
"YAĞIZ DUYUYORMUSUN?"

Çatışma yavaştan gücünü kaybettiriyordu.
Teröristler ile aramızda mesafe azalıyor fakat
çatışma şiddeti azdı.

ikide bir mezviden Yağız'a sesleniyordum.
Sadece ben değil çatışma bölgesinde
bulunan diğer timde ki askerler de kendi arkadaşlarına
sesleniyordu.

Teröristlerin sesini az çok duyuyorduk.
Fakat tam olarak anlayamıyorduk.

Beyler yemin ediyorum tekrar o ses geldi;
"YARDIM EDiN"
"LÜTFEN"

Sanki hayallerinden kopmamak için direniyordu bu YiĞiT.
Fakaz zaman daraldıkça bu YiĞiDiN dayanma gücü düşüyordu..
Birden karşı tarafta bulunan bir kayanın ordan rpg atışında çıkan
ses geldi.10-15 saniye sonra bizim mevziden en az
20 metre ötede patlama meydana geldi.

RPG atılmıştı. Zaten atan itin olduğu yer
askerler tarafından ateş altına alındı...
Çatışmanın şiddeti tekrar arttı.

Beyler 1 saatten fazla zaman geçmiş hala takviye
gelmemişti. Aslında doğaldı gelememesi.
Yemin ediyorum siz bu Tanintanin Dağları'nı görseniz
öyle böyle değil.Her taraf dimdik ve engebe dolu.

Geçebilileceğiniz çok az yer var... Bizden arkada ve önde
olan timlerin doğal olarak gelmesi zaman alabilir...

Etraf azda olsa patlamayla aydınlandı ve hemen karanlığa gömüldü...

Beyler teröristler büyük ihtimal kaçmıştı...
Çünkü kalaşnikof sesleri azalmıştı.
Arkalarında, bizi oyalamak için ekip bırakmışlardı.

Beyler, dağı çembere aldığımız için
kaçmaları imkansızdı...

Çatışmanın bittiğinden emin olmak için
15-20 dk boyunca bekledik. Tabi öyle mevzide durmadık
kafalarımızı mevziden çıkarıp bakıyorduk.

Ardından 2-3 tane aydınlatma fişeği atıldı.
Etraf göründüğü kadar temizdi.
Ayriyetten telsiz ile haber geldi.

2 tane kobra bizim bulunduğumuz yere doğru
gelecekti.Biz kobraları beklemeyi düşündük çünkü
belki kayaların arkasında teröristler pusmuş bekliyorlardı..

Tabi beklerken güvenliği sağlıyor ve etrafı dinliyorduk.
Az önce ki sesten eser yoktu... Ben inşallah bayılmıştır ümidiyle
bekledim.O asker benim timimden değildi ama bu vatanın çocuğu ve
önce ALLAH'a sonra bize emanet edilen bir gençti.

Beyler 40 dk sonra helikopter sesleriyle rahatladık.
Gelmesi ile ateş etmesi bir oldu.
Havadan, bizden 20-45 metre ötede bir noktaya atış yapıyordu.

Bunu nereden biliyorsun diyorsanız, helikopterin mermisi
izlidir... Bunun sebebi ise yerde ki birimlere düşmanın yerini belli etmek içindir.

TAM 3 SAAT SONRA... (HiÇ UNUTMAM ÇATIŞMA SÜRELERiNi)

Etraf barut kokuyordu. Takviye timler
yeni yeni gelmeye başlamıştı.

Ben çatışmanın bittiğinden ve etrafın güvenli olduğundan emin olduktan
sonra hemen Yağız'ın bulunduğu mevziye gittim.

Gördüklerim beni çook etkilemişti.
Mevzi adeta GÖL'dü... Ama KAN GÖLÜydü.
Yağız yerde cansız bir şekilde yatıyordu.

Karanlıktan dolayı görememiştim yüzünü.
Hemen iki asker çağırttım ve bu yiğidin naaşını
oradan alıp diğer şehitlerimizin yanına aldırdım.

Hani sürekli;
""YARDIM EDiN"
"LÜTFEN"
diyen bir yiğit vardı ya.işte o da diğer şehitlerin yanında
yerini almış ve bu vatana canını veren yiğitlerde birlikte
bu fani dünyadan DAVA UĞRUNA, VATAN UĞRUNA
göçmüştü... Allah hepimize nasip etsin inşallah..

Tazeliyorum

https://www.youtube.com/w...71kayFg&nohtml5=False

Hava aydınlanıyordu yavaş yavaş.
Çatışma bitmiş olsa bile hala çatışma bölgesinde
havanın aydınlanmasını bekliyor ve o sıra da dinleniyorduk.

Hava yavaştan aydınlanmaya başlayınca
etrafı tekrar dolaşmak için hazırlandık.

Etrafta hala şehit naaşı olabilir veya yaralı olabilirdi.
Tabii teröristlerin olduğu yere gidip leş saymak vardı birde.
Beyler havanın aydınlanmasıyla birlikte hareket etmeye başladık.

Yavaş yavaş etrafta ilerliyor ve havanın aydınlanmasıyla
etrafı daha rahat görüyorduk.

Beyler iki kaya arasında bir ceset vardı.Sadece ayağı gözüküyordu.
Ayağında asker botu...
Bizden yaklaşık 12-17 metre arası uzaklıkta iki kayanın bulunduğu
noktada...

Hemen oraya doğru hızlı adımlarla gittik.
Bir ŞEHiT NAAŞI vardı... Yüzüstü yerde
cansız bir şekilde yatıyordu...

Hemen naaşı sırtüstü yatırdık...
Jandarma timi ŞAHiN 3'ün tim komutanı Üsteğmen...
Yemin ediyorum vücudunda tam 13 kurşun yarası vardı.

Zaten şehit olduğu yer mübarek kan ile dolmuştu.
Bu yiğit komutanımız teröristlerin bulunduğu noktaya
yaklaşmaya çalışırken 13 tane kahpe kurşun ile şehit olmuştu.

Biz komutanımızın naaşı ile geri döndük ve
teröristlerin tarafına başka bir tim gitti.
Beyler tam 9 tane ŞEHiT vardı.

Bir tanesi benim timimden olan YAĞIZ idi.
Hepsinin yüzlerine baktım...

Ne gördüm?

-Korku
-Endişe
-Üzüntü
-Özlem

Beyler hani sürekli yardım edin diyen yiğit vardı ya.

Düşünsenize onun son anına tanık oldum...
Korku dolu,hüzün dolu ve umut dolu sesiyle seslendi
son kez bize.Annesine değil,babasına değil bize...

https://www.youtube.com/w...CH4E3DA&nohtml5=False

Tam 24 tane LEŞŞ... Giden timin saydığı rakam...
Bizi pek ilgilendirmedi çünkü o gece 9 tane YiĞiT hayallerinden
hayatından,annesinden,babasından,kardeşinden,dostlarından ve yarinden
ayrılmıştı.

Çatışmaya giren timler geri dönüyordu..
hem dinlenmek hem de moral amacıyla.

Fakat geri dönüşümüzde biz tek olmayacaktık.
Şehitlerimizin naaşlarını taşıyacaktık.
Çünkü helikopterin o bölgeye inmesi imkansızdı.

Biz yaklaşık 2-4 saat yürüyecek ardından çok
düzdün olmasada helikopterin zar zor ineceği
yere varacaktık.

Şehitlerimizi ceset torbasına koyduk.
Durumu ağır olan yaralı yoktu Allah'a şükür.
Hafif yaralılar vardı zaten bu yaralılar sağolsun
biz yürürüz siz ŞEHiTLERi taşıyın yeter dediler.

Bu kadar şiddetli bir çatışmada yaralanan asker sayısı
azdı Allah'a şükür..

Ben duygularıma hakim olmak zorundaydım çünkü
timde ki askerlere güçlü görünmek zorundaydım.

Askerler arasında ağlayan vardı.Yağız^'ın badisi ağlıyordu.
Ağzından şunlar çıkıyordu
" BEN ŞiMDi BABANA NE DiYECEĞiM?"
"BEN ŞiMDi KiMLE DERTLEŞECEĞiM?"

Duymazdan gelmek zorunda kaldım çünkü
kelimeler boğazımda düğümleniyordu.
Tek bir kelime konuşursam ağlaya bilirdim.

Susmayı ve yürümeyi tecih ettim.
içimden bu gece ve geçmiş senelerde şehit olmuş
yiğitlere dua okudum.

Elimden başka bir şey gelmezdi.

https://www.youtube.com/w...9V85NOE&nohtml5=False

Şehitlerden 3 tanesinin naaşını bizim tim aldı.
Diğer 6 tanesi 3 tim arasında paylaşıldı.
Yavaştan bölgeden uzaklaşıyor ve ağır çatışma sonucunda
yaşadağımız pgibolojik rahatsızlıktan kendimizi kurtarmaya çalışıyorduk.

O zaman ilk defa Mahmut'un elinde titreme gördüm.
Sadece Mahmut değil bir kaç askerin ellerinde titreme vardı.

Yürüyorduk... Herkes suskundu... Buraya gelmeden önce ki
umudumuzu,neşemizi yitirmiş ve katılaşmış bir şekilde
geri dönüyorduk.

Sonradan öğrendim ki bizi ispitleyen
pkk yandaşı bir huur çocuğu çoban.

Geri kalan timler,operasyona devam edecek ve
kaçan huur çocuklarını bulmaya çalışacaklardı.

Biz iniş böglesine yürümeye başlamışdık.
Fakat işin garip tarafı,
Yağız üzerinden örnek veriyorum,

Çatışmadan hemen 1 saat önce bakın tam 1 saat önce
ayakta ve canlıydı... Gülüyordu olacaklardan habersiz.

O gün yine ölümü ço yakınımda hissettim.
Acı dinmez derler doğru derler.

Beyler kusura bakmayın biraz geç atıyorum fakat
gerçekten biraz duygulandım..

https://www.youtube.com/w...3XgDd2I&nohtml5=False

Havada helikopter sesi vardı... Kobralar tur atıyor ve huur çocugu
avlıyordu...

Benim askerlik ile ilgili hevesim kaybolmuştu.
Her zaman böyle mi olacaktı?
Devre arkadaşın,dostun,arkadaşın veya meslek taşlarının
parçalanmış veya vurulmuş cesetlerini görmek zorundamıydık

Lanet bir terör hergün bir kişiyi hayallerinden alıyor ve
baba ocağına ateş düşürüyordu.

Daha ne kadar gidecek bu bilmem ama ALLAH bizim yar ve yardımcımız olsun.
Konuyu fazla dağıtmadan;

Yürüyüş kısmını geçiyorum çünkü normal bir şekilde sadece
mola vermeden yürüdük.

iniş noktasına varmıştık ve beklemeye koyulduk.
3 tane giborsky gelmişti.

bir tanesine şehitlerin naaşını koyduk,diğer giborskye
yaralıları ve timden bir kaç kişi ardından diğer giborskye
ben ve diğer timdeki askerler bindi.

Helikopter havalandı... Sadece dağa baktım.
Uykum vardı fakat gözümü kapattıkça aklıma Yağız'ın
vurulduğu an geliyordu.

1 kere görmeye dayanamayn ben her seferinde görmeye
mecbur kalıyordum...