+4
okudum ve katılmıyorum
edit: öncelikle kitaptan bir alıntı yapayım,
"kimse devrimi korumak için diktatörlük kurmaz; diktatörlük kurmak için devrim yapar. zulmün amacı zulümdür. işkencenin amacı işkencedir. iktidarın amacı iktidardır."
türkiye böyle bir durumda değil. türkiye'de diktatörlük devrimle alakalı değil, tersine tekdüze bir toplumun temelini atmak için kurulmuştur. daha dün izmir'de söylenen ben sünniyim, diğerleri zaza ve alevi laflarından bunu anlayabiliriz. ayrıca toplumdaki zulmün, işkencenin ve iktidarın amacı kendileri değildir. sosyal yaşamdaki işkence ve zulüm pgibolojik bir baskı ile insanları az düşünmeye ve çok biat etmeye yönlendiren bir araçtır, bu aracı kullanan ise iktidardır, bunların genel amacı ise olabildiğince para ve rahat bir yaşamdır. bu doğrultuda din, siyaset, kültür-sanat, spor vb. her şeyi istedikleri şekilde kullanmaktan kaçınmazlar. türkiye'de son 12 yılın özeti bu.
ayrıca bu kitaba sadece sosyal değil, ekonomik açıdan da bakmak gerek. dünya'daki gerçek zenginliği arttırmadan, endüstri çarkını döndürmeyi hedefleyen bir düzen, sorunlarla karşılaşmaktadır. üretim sürmeli ancak üretilenler insanlara dağıtılmamalıydı ve bunun tek oluru sürekli bir savaş halinde olmaktı. böyle bir düzeni günümüz türkiye'sine indirgemek yanlış olur. çünkü bırakın dünyayı, biz kendi topraklarımızda zenginleşemiyoruz ki, endüstri çarkı dönsün; veya üretim dahilindeki araçların ve üretilenlerin millete dağıtılmaması gibi bir durum yok ki, savaşa ihtiyaç duyulsun..
birkaç konu daha var yazmak istediğim ancak şimdilik bu kadar yeter. belki sonra yine editlerim.
edit2: yazdıklarımı benimseyen kişilerin olduğunu varsayarak bir iki şey daha söylemek istiyorum.
arkadaşlar bu kitabın 1949 yılında yayımlandığını ve george orwell'in 1950 yılında öldüğünü de göze almalıyız, bu kitabı 2014 yılında yorumlarken. yani 1984, bir öngörü romanıdır. bir karşı ütopyadır, ancak belki bir toplumda yaşanması olası durumlara yer veren tek ütopyadır.
şimdi katılmadığım noktalara değindim ancak, başlığı açan kardeşimizin günümüz türkiye'si ile benzerlik kurmasını ele alarak belki şöyle bir yorum getirebilirim, kendisine katılmaya çalışarak.
bu kitapta, dünya üzerinde şimdiye kadar gelmiş geçmiş savaşların, çıkmazların ve sorunların ne kadar yüzeysel olduğu anlatılıyor, bu düzenin dünyanın sonuna dek böyle gideceği söyleniyor ve karşılığında bize hiçbir çözüm, hiçbir çıkar yolu verilmiyor. bu yüzden de kitabı okurken büyük bir umutsuzluğa düşüyoruz, elimiz kolumuz bağlanıyor ve ne yaparsak yapalım bu düzeni bozamayacağımızı hissediyoruz. işte belki bu noktada başlığı açan kardeşimizin haklı olduğu bir nokta olabilir.
çünkü cumhurbaşkanlığı seçimine tam bir hafta kalan bugün, tatil beldelerindeki insanlar, cb seçimi'nde oy kullanmak için ikamet ettikleri yere dönmeyeceklerini söylüyorlar. çünkü umutsuzluk içinde, oy versek de cb çoktan belli diye düşünüyorlar. bunun sebebine örnek olarak, ankara'daki yerel seçimde muhalefetin aldığı oyların iktidardan daha fazla olmasına rağmen, iktidar partisinden kişilerin gece yarısı seçim merkezini basarak sonuçları değiştirmesi gösterilebilir. oy versek de çalıyorlar gibi bir çaresizlik durumu, insanları boşvermişliğe ve mecbur kabullenişe itiyor.
bu yönden kitap ile günümüz türkiye'si arasında bir bağlantı kurulabilir.
sonra yine editleyebilirim.
Tümünü Göster
