rezervuared

Rez rez yaz sen

ReZzzz alındı

Reeezzz

Rezzzzzzz2

Rzrzezezezez

Tüm köylü ile köy evinde toplanıp köyü terketme kararı aldık. Bu bizim için çok zordu ama elimizden gelen sadece evimizi barkımızı bırakıp çekip gitmek ve başka bir köy yerleşim yerime yerleşmekti.

Çok üzücüydü bizim için bu olanlar. Ama kararımız şuan burada olmamızı sağlayan tek kurtuluşumuzdu.

Köyü terketmeden tam 3 gün önce köy de Kara Cemalin kızı Nesrinin düğünü vardı. Tüm olayların başladığı geceydi bu gece.

Hiçbirşeyden haberimiz yoktu, nasıl olabilirdi ki yaşanılan dehşet verici olaylara? Kan döküleceğinden ve bunu hayvan yada insanın değil bir cin kabilesinin dökeceğini nereden bilebilirdik!

Bir daha aramızda olamayanlar hatta üzerinden 60 sene geçtiği halde mezarları bulunmayan beraber büyüdüğümüz insanları 3 gün içinde yok olacağı hatta parçalara ayrılarak ölümleri..

(Büyük babam bir müddet sessizce bir noktaya odaklanmıştı yine.. Bu seferki daha uzun sürmüştü. Büyük babamın omzuna teselli niteliğinde elimi koyarak büyük baba bunların hepsi geride kaldı korkmana gerek yok allah yanımızda diye teselli vermeye çalışıyordum.)

Devam etti büyün babam korktuğunu belli eden sözcükleri ağzından çıkarmaya..

Rezleri alın beyler seri seri yazıyorum.

Sabahları herkez kahvaltıdan sonra tarlasına, hayvanlarını sulamaya kısaca köy işlerini yapmaya çekilirdi.

Köyün cami imamı vardı, hatırlarım halen adını Ahmetti. Kekeme Ahmet.

Normal konuşurken kekelerdi hep ama kuran okurken olsun, ezan okurken ve namaz kıldırırken bir kelime bile kekeleyerek çıkmazdı. Çok severdik Ahmeti. Vefat etti yavrucak genç yaşta. (29) Hastalıktan yada kazadan değil, jandarmanın açıklayamadığı ölüm şeklinden öldürüldü. Öldüren kişi bulunamadı çünkü tutulan kayıtlara göre Ahmeti insan ve hayvan bu şekilde öldüremezdi. imkansızdı bu..

(Büyük babamın tüylerinin diken diken olduğunu hissetmem benim korkmama ve kanımın donmasına neden oldu. Aslında anlatılırken korkmazdım ama büyük babamın o etkilenmiş şekilde anlatımı olayın ne kadar ciddi ve trajedik bir şey olduğunu sokmuştu aklıma..)

ya he amk heeeeeeee

o zamanlar ışık yoktudan sonrasını okumadım

Bilen bilir dostlar, çankırıda çok olaylar yaşanmıştır. Olay dediğim savaş, çatışma falan değil açıklanamayan olaylar ve yaşanmış hikayeler.

Geçen büyük babam ile sohbet ediyoruz bana der hep oku oğlum orman mühendisi ol çok para var. Ama bilmiyor ki şuan günümüzde ormancılara iş yok neyse.

Konu askerlik anılarına falan geldi derken köyde yaşanmış ama jandarmanın açıklayamadığı (yada inanmak istemediği!) olaylara geldi.

Anlatmaya başlamadan önce uzuncana bir nefesini çekti. Sanki ağzından çıkacak sözcükler boğazında düğümleniyor ve çıkmamasını istemiyordu. Ama büyük bir hırıltı ile ilk sözcüğü çıkarması diğerlerinin arkasınıda getirdi.

Olayın geçtiği yer ile ilgili de bilgiyi de vereyim.

Yer: Çankırı
Köy: Hacı Hasan Köyü

- O zamanlar tabi ışık yok oğlum herkez evinde ya gaz lambasıyla yada mum da işini gücünü yapar ve akşamlarını öyle geçirirdi. Geceleri dışarıda hiç ışık olmadığından sadece Ay\'ın ışığı aydınlatırdı köyü.

Köyümüz de bir adet vardı. Fakat farklı bir adetti bu.
Akşam ezanından sonra herkez evine girer ve kimse dışarıya çıkmazdı. Çıkamazdı..(bunu dediğinde hafiften bir noktaya daldığını görmüştüm, sanırım büyük babama bişeyler hatırlatmaya başlamıştı.) Dışarıda biri ölse dahi kimse camı açıp bakamazdı oğlum.

(sorular sorup büyük babamı meşgul etmek istemiyor değil daha çok lafının bölünmesini istemiyordum.)