19 yaşından küçükler okumasın

reserved

preserverdullah

bunlar bir film gibi gelebilir, evet eğer baskasından duysaydım öyle olabilirdi.
gerçek olamaz, bu kadar korkunç bir gerçeklik olamaz. beni boğar. yapamam.
bu bıcağı kullanamam, tehlikeler beni boğar!
burada bir silah var, bu çok işime yarayabilir.en azından beni bir süre idare edebilir. belki üzerime gelen biri olursa onu tehdit edebilirim...
3 mermisi var, havaya ateş edip onu korkutabilirim. kahretsin!
.bu küçük kulubeden çıkmam lazım, daha fazla kalırsam hava kararıcak, sığınacak baska biryer bulmam lazım.

telsiz seslenmeye devam ediyor "kaç.. kaç kendini kurtar.. dayı.. dayı her yerde..""

telsizi fırlatıyorum bir kenara. kaçacam ama nereye? sahildeyim. unutma, sahildeyim. arkam katarakt dolu. sıkıştım. korkuyorum. karşıdan bir sandal yaklaşıyor. seviçle el sallıyorum. biri kürekle çeke çeke geliyor. beni gördü sanırım. iyice zıplıyorum. sandal yaklaşıyor ben de iskeleye koşuyorum. el kol hareketleri, çığlıklar. sandal iskeleye yanaşıyor. koşarak sala atlıyorum.

"kurtuldun" diyor sandalcı.

beyaz slip donlu, atletli, bıyıklı ve göbekli dayı kürekleri çeke çeke beni sahilden açığa zütürüyor..

olaylar gelişecek, belli.

Reserved dönünce okurum

hızlan panpa meraktan çatlıcam .

telsiz var, nasıl kullanılıyor bu.
buldum..
oradan kimse var mı ?
lütfen yardım edin!
lanet olsun lütfen, yardıma ihtiyacım var!
...
-kaç, sadece kaç!

bu da ne? yine mi aynı şey ? neden kaçmamı istiyorsunuz, madem iyiliğimi düşünüyorsunuz. neden gerçeği anlatmıyorsunuz? neler oluyor ? hey ... lütfen...
döktüğüm gözyaşları beni elevericek... ağlamaktan kan çanağına döndü gözlerim dostum.kim ister böyle hayatı.

Biraz ilerle okuyucam beklemeyi sevmiyorum

kırmızı gözler. katarakt, tüm şehir katarakt olmuş. iyice görmeyen teyzeler, şişko amcalar, göbekli dayılar her yerdeler. yol soruyorlar, para uzattırıyorlar, dolmuş numarasına baktırıyorlar. tam bir kabus. bütün bunlar gerçek olamaz. olmamalı.

kan ter içerisindeyim. kalbim çarpıyor, deli gibi. sahile yaklaşıyorum. bir teyze de bana yaklaşıyor. "evladım şu adrese bir baksana gözerim bozuk göremiyorum" diyor. gözler kıpkırmızı. teknede balık ekmek yiyen insanlar var, martılar fırıl fırıl, tavuk döner + ayran olmuş 2 lira. "martı eti" diyorum.

teyze bir daha yaklaşıyor "evladım adres" diyor.

çığlıklar ata ata uyanıyorum. kabus! ter içindeyim.

"korktun mu" diyor boğuk bir ses. yanıma dönüyorum. slip donlu, atletli, bıyıklı ve göbekli bir dayı bana bakıyor.

olaylar gelişmiş.

okumadım çünkü ciksinci

ceset yığınlarında bir hareketlenme mi oldu bana mı öyle geldi ?
evet evet.bir hareket var.
kalkıyor bir tanesi, şuursuzca bana bakıyor. işte bunu beklemıyordum.
hayır bu bıcagı kullanamam, kaçmam lazım. buna dayanamam.ben böyle birisi değilim, bunları kaldırabilecek kadar cesur değilim. korkağın tekiyim.
nereden düştüm dünyaya?
tanrıya kaçıncı sövüşüm?
...
yaklaşık 100 metre kadar ileride, üzerime doğru geliyor şuursuzca. yavaşça.
kaçıyorum. başka yapacak birşeyim yok, ilk defa bu kadar hızlı koştuğumu fark ettim.
bu işime yarar evet.
bir zabıta kulübesi buldum, kapısı açık. burada bir süre kalabilirim...

lanet olsun, o pis toki evinde bile daha rahattım. kısıldığım yere bak.
keşke çıkmasaydım, şimdi herşey bomtak. keşke inmeseydim buraya.

devam devam up up up

Reserve

reserved

büyükçekmeceye indim..
sanırım evden çıkalı 3 saat kadar oldu. susamışım.musluktan doldurduğum klorlu istanbul suyumu yudumluyorum.şu pis şehirde düşündüğüm şeye bak...
belki istanbulun içinde, birşeyler vardır. kurtulanlar.normal insanlar. keşke oraya gidebilme ihtimalim olsa. lanet olsun istanbulun bir ucundayım.
sahil kısmına yaklaştım, inanılmaz derece pis bir koku gelıyor. ölü kokusu, eminim. kesinlikle.çok ağır...
inanamıyoum, dev bir ceset yığını, sahilin tam ortasında, kumsala kadar taşmış. sanki yukarıdan bırakılmış gibi duruyor, dev ceset yığınları.bu çok korkunç, bu gördüğüm en korkunç görüntü dostum.
neler dönüyor kafamda toplamalıyım.
önce duydugum çığlık sesleri, ardından anlamsız korkunç sesler.
ardından sessizlik, kırmızı gözlü beyaz gözlü, pgibolojisi bozulmuş insanlar.ve ceset yığınları. bunların hiçbir anlamı yok, nereye çıkıyor bu tünel ?

aklıma birşey geldi.
dün gece, yatarken. birisi bağırıyordu. hayııır ölüüüüm. diye.bunun bir ilgisi var mı acaba bu olanlarla.? bilmiyorum. belkide boş bir kuruntu. benım suan olan şeyle ilgilenmem gerekıyor, neden ve nasıl çıktığıyla değil.
büyükçekmeceye az kaldı. yollar sessiz, cadde temiz.kan yok. burası temiz. acaba aşşağısıda o kadar temiz mi?

üniversitede birşey yok, aslında bu kız büyük bir gelişmeydi. fakat benı daha fazla korkuttu, şuursuzca düşünmeme hatta düşünemememe sebep oldu.
şimdi ne yapacağımı bilmiyorum, sessizlikte yürüyorum.
belki de denize gitmeliyim, neler döndüğünü belki o zaman anlayabilirim.
fakat en yakınım şuan büyükçekmece. orası küçük bir yer, sahil şeridi olarak.
orada kapana kısılırsam ? göl tarafından mı gitmeliyim yoksa? hayır, aşşağı yardırmam lazım.
yürüyerek büyükçekmeceye ulaşmalıyım, babamın ehliyetini al uyarılarına kulak asmadığım için şuan yürümeye mahkumum. kahretsin.çekmeceye inmeliyim, evet.

reserved

işte, tamda filmlerdeki gibi. beklediğim şey.pis bir oyun bu demi ?
daha çok gerilmeme sebep oldun. denize kaç.bu anlamsız şey nereden çıktı şimdi, beykent'in tepesinde.
neden kaçayım ?
bu kızdan uzaklaşmalıyım, daha fazla konuşursam birşeyler olacak hissediyorum.
uyarısını dikkate almalımıyım bilmiyorum.
bunu yaşayacaklarım gösterecek.
evet elbette kaçmalıyım bu kanlı şehirde.
ama neden şimdi sessiz? henuz 2 saat once kyamet kopan şehir neden şimdi sessiz ? neyi beklıyor ?

Panpa uzun yazmışsın amk ya