19 yaşından küçükler okumasın

lanet olası koca kıçını arazimden çıkar evlat burası özel mülk
edit: özet geç bin 1!!

özet ?

22 yaşından küçükler yazmasın

yazabilirim hahaha

Camdan kafamı çıkarıp neler döndüğüne bakmam lazım, bu kadar korkak olma.
...
Yerlerde kanlar var, taze taze et kokuyor. fakat kimseyi göremiyorum, sesler sustu. Aşağı inmem gerekıyordu ve hazırlıklara başladım.Öncelikle keskin bir bıçak almalıyım. Bursa bıçağıyla idare edebilirim, karşıma ne çıkacağını bilmiyorum. Deri montumu giydim, kalın elbiselerimle çıkmaya hazırım.

http://inciswf.com/1305674001.swf

kısa kes oç

Bir dakika, yiyecek içecek almalıyım. Neler yaşayacağımı nelerle karşılaşacağımı bilmiyorum. lanet olsun, bir filmin içindeyim sanki. canım komşum Ayten teyzenin dün benim için yapıp getirdiği peynirli börekleri kaplara koydum.3 pet şişeye suyumu doldurdum ve çantamı hazırladım. Birkaç tanede alet edevat.
...
Apartman çok sessiz, 13katlık apartmanda , 26 aile yaşıyor, nereye gitmiş olabilirler, belki benım gibi saklanıyorda olabilirler.ama hiç ses seda yok, ve apartman tertemiz fakat karanlık.
Asansör çalışmıyor, yürüyerek inmeliyim.

ben, pis bir ateistin tekiyim fakat attığım her adımda besmele çekiyorum. Zorunlu din derslerimde öğrendiğim duaları sıralıyorum tek tek, sessizce.. Belki cin belki şeytanlar. kıyamet mi kopuyor yoksa. bilemiyorum onlemımı almalıyım ve musluman olmalıyım. şimdilik.

kapıyı kapatıp çıktım. ayakkaplarımı dışarda giydim. bina loş ve sessizdi. ışık da çalışmıyor napacağım şimdi. kendi kendime "aha macera" dedim. merdivenlerden inmeye başladım. 4. kata gelince bir dairenin kapısı açıldı. boğuk bir ses "genç bir bakar mısın" dedi. slip beyaz donlu, atletli, göbekli ve bıyıklı bir dayı bana bakıyordu kapıdan. "bakamam" dedim. "korkma bak" dedi.

olaylar gelişti.

RESERVED

sonunda giriş katındayım, sessizlik halen devam ediyor. Dış kapıyı açmam lazım fakat korkuyorum. birşey çıkarsa, hazırlıksızım. Hayatımda doğru dürüst kavga etmişliğim yoktur, en büyük kavgam 5c'ye bütün sınıf dalmak olmuştu.
neyse çıkıyorum.
...
Dışarısı sessiz ve heryer kan, ağlamak üzereyim. anlatamıyorum, çok korkunç.Bu imkansız, nasıl olur böyle birşey...

internetim kotalıydı okuyamadım

hala dış kapının eşiğindeyim. çıkmakla kalmak arasında tereddüt ediyorum. dışarısı sessiz, kimse yok. gece saat üç. "deli mi elledi beni napıyorum burada" diyorum kendi kendime. birden bir el beni elliyor. arkamı dönüyorum. bıyıklı, göbekli, beyaz slip donlu ve atletli dayı bana gülümsüyor. "hava soğuk, içeri gel" diyor. "gelemem" diyorum. "korkma gel" diyor.

olaylar gelişiyor.

beyler zombili hikaye değilse tüm sözlük alemi zütümü gibsin açık ve net .

rezerved

evet, beykent'e doğru ilerliyorum. beykent üniversitesinde arkadaşlarım okuyordu. şuan en yakınım onlar, onlara ulaşmalıyım. arabaların arkasından gidiyorum gizlice, önlemimi almalıyım.
yerde bir bebek cesedi gördüm, gözleri kıpkırmızı. Ağlayamıyorum çünkü gerçek olduğuna inanamıyorum.Bu kadar gerçeklik beni hasta yapar.Bu işin içinde kimin parmağı var. Tanrı ! senin mi yoksa. sana saygı duymuyorum pislik, başıma neler gelecekse gelsin artık.

19 yaşıma 1 saniye kala okudum panpa bişey olur mu ?

Slm, ben Adanadan Kenan, 24 yaşındayım. Yengemle ilgili bu anlatacağım hikaye 3 yıl önce başladı. Ben o zamanlar Çukurova Üniversitesinde Ziraat Mühendisliğini okuyordum. Hikayemin kahramanı başında da belirtiğim gibi yengem, yani amcamın karsı. Yengem 41 yaşında, oğulları hemen hemen bizimle yaşıt. Yengem yaşına rağmen cok güzeldir, hem de aşırı güzeldir. Her girdiği ortamda dikkat çekecek kadar güzeldir. Ayrıca kapalı. Yani sözde muhafazakar bir aileyiz.

O zamanlar ben abimle yengemi sürekli tartışırken görüyordum. (Abim benden sadece 2 yaş büyük). Ben bu tartışmalara bir anlam veremiyordum. Ama yengeme de güvenmiyordum. Sonuçta ben birkaç kez falsolu hareketini görmüştüm, hemde halamın kocası ile, baya bir samimi şekilde görmüştüm.

Neyse, birgün arkadaşımın arabasıyla komşu ilden eve geliyordum. Yol uzun diye, canım sıkılmasın diye, yengeme mesaj attım. Numaramı yeni değiştirdiğim için yengemin numaramdan haberi yoktu. Yengemle aram iyi sayılırdı, ben yengeme, “Aşkitom!” derdim hep, yani rahat konuşurdum. O gün de, “Aşkitom ne yapıyorsun?” diye yengeme mesaj attım. Gelen mesaj çok ilginçti, “Murat senmisin?” yazıyordu. (Murat benim abim!). Ben de şaşkınlıkla bozuntuya vermeden, “Evet benim!” yazdım. Olay orada koptu!

Murat abim de Üniversite okuyordu, Hatay’da. Yengem hemen bir mesaj daha attı, “Canım seni çok özledim!” diye. Ben baya bir şoka girmiştim. Ama bozuntuya vermedim, amacım uzun zamandır düşündüğüm şeyin gerçek olup olmadığını ispatlamaktı. Hemen, “Ben de seni özledim!” yazdım. Tabi yengem benim olduğumu bilmyordu, mesaj atanın abim Murat sanıyodu. Neyse mesajlar belden aşağıya gidince, artık ben dayanamadım ve hemen yengemi arayıp rezil ettim. Yengem ağlıyordu, hemen inkar etmeye kalktı. Ama baya bir korkmuştu, ses tonundan da anladım zaten. Ben o sinirle telefonu kapadım ve olayları aileme anlatıp anlatmamakta kararsız kaldım. Ama anlatsaydım ortalık kan gölüne dönerdi ve biz de zarar görürdük. Sonuçta olayın diğer kahramanı abimdi. Ben abimi sevdiğimden değil, aslında anneme olan düşkünlüğüm yüzünden ses etmedim.

Neyse yengem tekrar beni aradı, “Ben işteyim, birazdan çıkacam, ….. marketin oraya gel de konuşalım!” dedi. Neyse, dediği marketin önüne gittim. 5-6 dakika sonra yengem de geldi. Hemen ağlamaklı bir ifadeyle herşeyi inkar etmeye başladı. Ama ben yengemi fazla konuşturmadım, çünkü daha önceden de yengemin huurluğunu görmüştüm, o yüzden sustu ve suçunu da biliyordu. Hemen bana sus payı vermek istedi, “Kurban olurum kimseye anlatma, ne istersen yaparım!” gibisinden. Ama ben şerefli bir insanım, hiçbir şey istemedim, sadece, “Bak yenge, birdaha yaparsan seni kendi ellerimle öldürürüm!” dedim. Yengem, “Tamam!” dedi. Ordan ayrıldım…