Öncelikle herkese merhaba. 19 yaşındayım, sarı saçlı, mavi gözlü, 1.80 boylarında birisiyim ve elim kız eline değmedi. Kilom çok fazla, vücudumun şeklini bozacak kadar fazla. Bu yaşıma kadar belki bu yüzden hiç sevgilim olmadı. Hoşlandığım kızlar oldu ama hoşlandığımı söylemeye cesaretim olmadı. Zaten söyleseydim de muhtemelen reddeceklerdi. Diksiyonumda da bozukluk var. Konuşurken kekeliyorum ve bu kusurum çoğu zaman insanlara dalga konusu oldu. Bir topluluğa girdiğimde kekeleme korkusundan aklıma gelen esprileri yapmadım ve genelde sessiz kaldım. Sırf bu yüzden telefonla konuşmak, yoldan geçen birisine veya markete girip bir şey sormak hep korkum oldu benim. Çoğu zaman diksiyon ve kilom en büyük derdim olsun dedim ne dertli insanlar var dedim fakat bu iki kusur bende derin bir boşluk oluşturdu. Belki de sırf bu yüzden ne bir kız beni sevdi ne de sevgiyle baktığım her şeyden sakındığım bakmaya kıyamadığım hoşlandığım kızla sevgili olabildim. En büyük hayallerimdendi tiyatrocu olmak. Bu diksiyon bozukluğundan dolayı bunu söylediğim insanlar bir taraftarıyla güldüler. Belki de bu iki sorunum yüzünden o kadar dibe çöktüm ki hiçbir şeyden zevk almıyorum. Şu anda istemediğim bölümde okuyorum istemediğim şehirde yaşıyorum. Ama bunlar bana şu ana kadar sevgilimin olmaması kadar koymuyor. Sorunlarım çözümleri olan sorunlar fakat çözemiyorum. Bende o kadar derin yaralara yol açtılar ki onlarla uğraşmaktan bunları çözmek için uğraşmak gelmiyor içimden. O yaralar o kadar yordu ki beni uyanırken bile yorgun kalkıyorum. Yoldan çok güzel bir kız geçer ve bu kız nasıl olsa bana bakmaz diyip kızı kesmezsiniz ya işte ben gördüğüm bütün kızlarda aynısını düşünüyorum. Bunları niye anlattım açıkçası bilmiyorum ama benim dertlerimi okuyacak birisi olduğundan ve kendimi ifade edebildiğimden dolayı biraz daha rahatladım. Herkese hayırlı günler dilerim.