merhaba arkadaşlar beni bilen bilir hayatıma, yaşadıklarıma yalan diyen varsa ya hiç istanbulda 24 yıl yaşamamış yada bizim, inci dönemlerin de yaşamamıştır..

yıl 2010-2011 idi.

abazalığımın tam doruk noktaları henüz 8nci sınıf yaşlarındayım.
bilen bilir istanbulda orta ve fakir kesimler damacanaya para vermemek için çeşmelerde kendileri doldurur..

bir gün ailem su doldurmaya gideceklerdi, evde ki tüm damanacaları toplayıp gittiler..

ancak bir şeyi unuttular, benim milli olacağım damacanayı.. çünkü o bakir değil, patlaktı. su kaçırıyordu...

benim lokmam olan mavi 19 litre sırma damacana bidonumu gözüme kestirmiştim..

artık internet fayda etmiyordu... kız desen bize bakmıyordu, yüz komple sivilceli ve utangaçtım.

biraz ferre izledikten sonra gözüme kestirdiğim damacanayı alıp tuvalete gittim..

ilk önce damacanaya oral yaptırdım ama o kadar çok folloş olmuş ki malafatı hissetmeyen bir damacanaydı, lok diye giriyordu.

bu böyle olmaz deyip süngerle biraz ağzını küçülttüm.. işim bittikten sonra damacanayı kırıp soba da yaktım..