o ara öyle rahatım ki öz güven tavanda amk, okuduğum yer belli gideceğim yer belli altımda 0 opel araba, yıl 2008 ben günde 50 lira para harcıyorum. kendime göre durumum iyi yani. Vucutta güzel.

canım yaniyor ama o ara gençler. Lise 2 de aşık olmuştum yada aşık olduğumu sanmışım. ismine dilara diyelim. 165 boylarında esmer geniş yüzlü saçları omuzlarına dökülen vucudu düzgün hatta sexi denebilir gülüşü böyle insanın içini ısıtan bi kızdı dilara. bi tanıdığın kızıydı bize misafirliğe geldiğinde tanıştık. Gel zaman git zaman bağlandım ben buna değer verdim. Hatta öyle değer verdim ki, bir gün annesi babası ankaraya gittiler kardeşi okulla geziye gitti, eve çağırdı beni hafta sonu, gittim bende açtı kapıyı üzeirnde kısa şort bide pijama üstü var bu ikili kombine beni o yaşta dimdik yapabilecek bişeydi aslında ama ben o gözle bakamadım buna hiç. geçtik içeri konuşurken sarılırken başladık öpüşmeye, üstündeydim bunun bir süre sonra sürtünüyoduk işte. "kekşe biraz daha büyük olsaydık" dedi bana bende "yok ben seninle bütün saniyelerimi dolu dolu geçirmek istiyorum birden büyümek istemiyorum" dedim indim üstünden. Ulan dıbına kodumun salağı işte kız sana diyorki aslında "keşke büyük olsaydıkta gibişseydik" bunu duyunca çıkar liseli yannanını sok dıbına yannanında bayram etsin sende ama nerdeee zarar vermek istemiyodum kıza. ayrıca annemin evden çıkarken herzamanki meşhur "yanlış birşey yapmayın sakın oğlum" öğüdü her müstehcen sahnenin başlangıcında beynimde beliriyordu. Şimdiki aklım olsa varya zütünü bile dağıtırım onun. Canın niye yanıyodu amk derseniz; bu beni öyle bir bıraktı ki bir sene sonra tak gibi kalakaldım ortada hemde niye? Anası deden aşifte bunu memleketlerinde zengin bi adamla tanıştıracak diye. O an elimi dizime vurarak pişman oldum amk, "keşke gibseydim" diye. Ama bundan sonrada hiç birine acımadım gençler isteyen bütün kadınlarla yaptım istemeyene dokunmadım.

Neyse memleketteyiz işte canım yanıyor hiç bi kıza yanaşamıyorum bunun yüzünden. Tanışsam biriyle, iyi gitsede sonunda aklımda bu var diye yol veriyorum amk. arkadaşlarımın ailemin gösterdiği kızlara hep bir kulp buluyorum; yok zütü büyük, yok başı büyük, yok ayağı büyük, yok çilli, uzak duruyorum hepsinden amk duygu besleyemiyorum. sadece am dan ibaretler gibi yaklaşıyorum. Ta ki çoook uzaktan bi akrabımıza misafirliğe gitmek kararı alıp, teyzemle "onların kızları var çok güzel sende gelsene" ısrarlarından sonra ayarlarsın ayarlayamazsın iddasına tutuşana kadar.

Bu gibiş süresi normalde 50 küsür gün sürer bilen bilir. Ben 10 günü ya geçtim ya geçmedim gençler aileme ağlaya zırlaya aldırdım kendimi okuldan. parayı ödeyecek durumumuz vardı. bu 10 gün içerisinde öyle bir kilo vermişimki derim kemiğime yapımışmış. pantolanlarım kemerle dahi durmuyor üzerimde. Döndüm memlekete artık sivildim görünüş olarak sadece. ilk işim asiyeyle görüşmek oldu. Eve gel evde görüşelim dışarıya çıkmak istemiyorum dedim iskeletor gibiyim amk kafa üç numara olabildiğince zayıf bir adam olmuştum insan içine çıkmaya utanıyordum. illa dışarda görüşücez dedi. çıktık buluştuk. Bak dedim insan içine çıkacak halim yok kafam desen normal değil bana bir hafta 10 gün ver kendime geleyim yaşadıklarımı atlatayım vucudum kendini toplasın. Ama yok asiye başka bir dünyada. Hırçındı asiye ama hoştu hırçınlığı. iki eliyle yumruklar atıyordu göğsüme "niye bıraktın o şehri ben hep orayı yazdım yalnız kaldım şimdi orda, ayrılmak istiyosan onuda şimdi söyle" diye. "derdini gibeyim senin ben ne diyorum sen ne diyosun be dedim bırakcak olsam gelir gelmez görüşelim demezdim sana, yıllardır istmediğim bi yerden kurtuldum hayatımın dönüm noktalarından birindeyim şu an napcağımı bilmiyorum bir hafta sonra konuşalım" dedim gitti asiye. iki gün hiç haber yoktu ondan, bekledim aslında bi mesaj bekledim arar diye bekledim yoktu. iki gün sonra annesi geldi konuşmaya, konuşalım oğlum dedi.. Yatağa düşmüş asiye sürekli ağlıyomuş. "keşke böyle akraba gibi kuzen gibi kalsaydınız hiç böyle olmasaydı çok üzgün asiye" garip bişeyler hissettim ama bilmiyorum ne olduğunu. "teyze ben ona git demedim bitti demedim ben hala bu ilişkinin arkasındayım" dedim. Annesinden duyduklarından mıdır bilmiyorum ama asiye nerden bulduysa bu cesareti "kanka" ayağına takıldığı "eski sevgilisiyle" fotoğraflar paylaşmaya başladı. benim kulağımada bir şekilde onunla tekrar başlamış bilgisini ulaştırdı. Ama bana söyleyen arkadaşı bunun bir oyun olduğunu benim canımı yakmak istediğini söylemeyide ihmal etmedi. Bazen gözüm karadır aradım bunu direk bittiğini söyledim, oyun olduğundan haberim yokmuş gibi davrandım. Ama ben zaten kötü iken hala canımı yakmak isteyen bi karakterle işim olmazdı. Bitti dedim bitti, yine hiç bişey hissetmiyordum. üzülmedim lan resmen, üzülmek istiyordum rahatlardım belki ama sinirliydim sadece kaskatıydım...
ertesi gün msn de konuşmaya başladı. "bu bi oyundu desem çok pişmanım desem dönmez misin" bana yazdığını hatırlıyorum konuşmanın biyerinde. Şalterler attı amk. aradım telefonla ağzıma geleni saydım. Asiye mevzuu burda kapanmıştı benim için artık. Yada ben öyle sanıyordum...