18 yaşında bir gençtim ciğeri alkol kokan

çocukluğunu her türk çocuğu gibi aile baskısı ama bir o kadarda rahatlık içinde geçirirdim, babamın okumazsan... diye başlayan cümlelerinden bunalıp cahillikle marmarisin yolunu tuttum, 1 ay çalıştırıp para yok gibtir git diyen para babalarını görüp ezildim, sokaklarda kalıp ağladım cahilliğin bedelini, sokaklardaki yaşamı tattım.
engelli bir adamın gecenin 4 ünde soyulup dayak yemesini izledim dahası
kadın dayaklarına şahit oldum, geceler pistir dostlarım hele de mahallenizden uzakta
şehrinizden firar bi hayat sürüyorsanız daha bir tehlikelidir gözleri pusludur gecenin ilerisini göremez tahmin edemezsiniz, gün doğar mıydı bana? yada tünelin ucundaki o ışık bir gün göz kırparmıydı?
hepsini anlatacağım

senin kim olduğunu biliyorum lan rezerved.

edit: aha buda videosu ; http://www.youtube.com/watch?v=V1Axz81xhhU

liseli ve ergen bu kelimeler bazen hayatınızın en heyecanlı dönemlerini kapsar, bazende hayatınızı bomtak edecek bir geleceğin mimarisi olurlar.
asarım keserim laflarıyla kurduğum kargaşa, kendimi büyük görme hevesi her liselide olduğu gibi benimde başımı yakmıştı inanın bana
bunları yazarken bile sen kimdin huur çocuğudiyorum, gücü bilekte var sanan kalbini köreltmiş kendinden küçükleri ezerek etrafını güldürmeye çalışan bir huur çocuğuydun.
çocukları tarafından terk edilen kendi yaptığı el işlerini pazarda satan teyze mi güçlüydü yoksa ben mi?
babası anasından ayrılılan gibtir olup giden ve kardeşlerini yetiştirmek için mendil satan çocuklarmı güçlüydü yoksa
baba parasıyla, insanlara ahkam kesen ben, evet liseli dediğiniz o bin miydi güçlü olan?

bunları sorgulamak için çok vaktim oldu, sokaktı gerçek olan
sokaklardı hayatı yaşayan, binlerce nefesin binlerce derdin havayla karışımıydı gerçek.
o toz pembe okul sıraları değildi bahsettiğim.
hayatın ta içinden sokak kaldırımlarından...

ne diyordu ahmet kaya
duvarlar konuşmuyor anne, açık kalmıyor hiç bir kapı, hani benim gençliğim nerde?
sokaklarda anne, hayatının stajını yapıyordu oğlun, sokakları öğreniyordu.
sahil serindi, annemin ördüğü eldiven ve bereyle daha bir üşütüyordu beni.
yokluğu içimde hissediyordum, iliklerime kadar.
hani bıraksalar ayrılmayacaktım o pislik mabedi bardan. dönmek istemiyordum benzi soğuk kaldırımlara.
üşümekten değilde, öldürülmekten korkuyordum.
ellerim tutmuyordu ve her gün onar tane bardak kırar hale gelmiştim, patrondan yediğim azarlar bi yana dursun.
çekilmez bir hal alıyordu marmaris.
sokaklarda, neler görüyorsam gözümü yumuyordum, sağa dönsem sevişen gençler.
sola dönsem dayak yiyen masum bir yaşlı yada genç
önüme baksam tiner çeken 15 inde çocuk
arkamı dönsem adaletini gibtiğimin dünyası

uyu diyordum kendime uyu, uyursan geçer.

tek derdi, ekmeğe gitmemek olan bir çocuktum ben ve turizm lisesinde öğrenim görüyordum varla yok arasındaydım
hiç bir zaman sayılmadım, nerde bir güçsüz gördümse ezdim çünkü bana böyle öğrettiler, ezmeyi öğrettiler böyle yaşadım.
turizm lisesinin 3. yılıydı bir barda staj yapıyordum günler güzel geçiyordu alkollede ilk tanışmamdı üstelik, 19 20 yaşında özenti üniversite
genç kızları gelir 40 yıllık içiciymiş gibi kadeh sallar kusar giderdi.
berbattı, fakat gülüyorduk eğleniyorduk.
hoşuma gidiyordu içki, önce herşeyi unutturuyor beni benden uzaklaştırıyordu, ayrı bir havasıda vardı içki içiyorsun amk sen erkeksin damgasını yakıştırdılar önce, ayyaşlara kötü gözle bakıp, içkiyi yücelten insanlardı bunlar herşey güzeldi toz pembeydi dünya bile sarhoştu benim için, belkide bundan dönüyordu.

staj bitti, okula gitmek istemedim babamın baskısı gün be gün devam etti ben ise aklımda bar fikriyle, yarım kalan staj maaşımla atladım otobüse 1 gecede kayboldum hani büyüktüm ya ben hani bir tak olmuştum ya önümde kimse duramazdı ya, işte o liseli hayatı öğrenmek için up uzun bir yola çıkıyordu

seri eksi huur cocugu detected

rezerv.. şaka lan şaka bakmayacam bi daha başlığa gibtir git

her şey iyi güzelde, bir de dil bilgisi bilseniz ne iyi olur.

annemi düşünmemek için içiyordum pişman olmamak için içiyordum
unutmak için içiyordum, içimdeki pisliği toz pembe rüyalarla takas ettiğim ilk günler gibi
toz pembe hayaller görmek için içiyordum
uyanmak istemediğim hayata gözümü yummak için içiyordum...
okanın ne tak yediği belli değildi, bazen eve gelmez bazense gözleri kayık saçmalardı iterdi beni, sen zavallısın derdi.
hap attığını biliyordum, bozulmuyordum.
marmaristeki 13. günümde, evin önündeki polis arabalarını gördüm lisedeki çocuklara hap satarken yakalanmış okan,
içeri almışlar onu benide aldılar sorguladılar. bi an elim gitti telefona çaldıramadım evi, annemin sesi çınladı kulağımda
ilk kez o gece ağladım ben, güvendiğiniz tek dalın kırık çıkması ne kadar acıdır, ne büyük bir çaresizliktir.
işten çıkmıştım sabah göz kırpıyordu kaldırımlara, evin önüne geldim bir iki adım atmadan kahverengi deri montlu iki adam çevirdi beni.
- okan nerde lan? dediler.
+ o yok dedim. hapiste
- yeni yaltakcısı senmisin huur çocuğu dediler ittiler bıçak çıkardı biri, diğeri engel oldu
- bela bulmayalım gece gece dedi
20 30 dakika dövdüler yüzümü koruyordum dahası yok, uyandığımda evin camlarını inmiş vaziyette buluyordum kimlerdi ne istiyorlardı
bilmiyordum, ama belli ki bu adamlar rahat bırakmayacaktı.
sabah patrona durumu anlattım, gelemeyeceğimi söyledim.
+ daha geleli kaç gün oldu ne taklara batıyorsun dedi.
fazla üstelemedim, fakat bu evde duramayacağımın farkındaydım, küçük çantama alel acele aldığım evden kaçmak için
sabırsızlandığım annemin yeni yıkadığı ve hala çamaşır kokan o elbiseleri doldurdum.
terkettim evi, sokaklar daha bir ürkütücüydü artık.

seri eksi

rezerved adam içli anlatıyor dinemek lazım

anlatma anlatırsan ananı avradını giberim

balıkçılarla içme nöbetleri, sahil kenarında deniz serinliğinde uyumalar, bankları kiralama dönemleri başlıyordu benim için.
tinerciler daha bir yakın, köpekler daha bir kankamdı.
rahatlık battı dıbına koyduğum diyordum rahatlık battı.
nerde o ahkam kesen genç? nerde o güçsüz çocukları ezen genç? nerde o arkasına güvenen adam?
sokakta... hiç bilmediği şehrin bomtak sokaklarında.
işe girdiğimden bu yana bahşişler hariç gram para almamıştım, içkiyle karnım doyuyordu nefesim alkol kokuyordu her gün.
daha bir yaşlanmıştım.
sokaktaki ilk günüm balık tutan servet abiyle koyu bir muhabbete girdim
yazık evlat dedi. benimde bir zamanlar ufak bi lokantam vardı geçinir giderdik, doymadım evlat dedi. borç yaptım zora girdim fabrika açtım yinede doymadım diyordu servet abi. fabrikanın yanına birde ufak düğün salonu açtım diyordu herşey iyi gidiyordu, evlat çocuklarım ailem çok mutluydu ruhsat alamadım düğün salonunu kapattım henüz oraya yaptığım masrafı kapatamazken, 500 milyar borç yaptım
sesi titrek, pişmanlık kokuyordu.
sen, sen ol sakın fazlasını isteme dedi. benim gibi 30 yıllık evliliğini çocuklarını kaybedersin yapma evlat dedi yapma ...

işe başladığımının 1. ayıydı tamam dedim biraz para geçsin elime geçer her şey
en azından dedim otel odasında geçirirdim bir kaç gün geceyi
tam 1. ayıydı beni almadılar içeri.
patron istemiyor seni dediler param dedim umursamadılar
paramı verin lan dedim vurdular, dizlerimin üstüne çöküp kaldım
çaresiz, üstüme kara bulutların çöktüğünü hissettim sağır bir sessizlik çöktü üstüme
çığlıklar attım, annesizliği unuttum da içimde kayboldum hangi yaram kabuk bağlasın
hangi göze uyansın güneş ve gecenin yarım ayazlığı
ben yalnızdım hiç olmadık kadar, anasının dıbına kadar yalnız çaresiz parasız...

başlık takibe alındı bin devam et.

okurum gibi belli olmaz

reserved

@17 dil bilgine sokayım .türk tarih dil kurumunda sunummu yapıyoruy kezban

reserved

reservuar