Artık şişeler bitmiş, sigaralar azalmıştı. Bende bir bir sigaraları yakmaya devam ediyordum. Saat epey geç oluyordu. Ben anlatıyordum onlar dinliyordu. Normalde çoktan uyumuştum bunları düşünerek ama o gün farklılık olmuştu. Benimle sohbet açmışlardı.

Bende uzun yılların birikintisini onlara döküyordum. Hemde doğum günümde, güvenip anlatabileceğim birileri vardı artık. Bende anlatmak istiyordum, çözülmüştük bir kere. Anlatıyordum içimden geçen her şeyi, içimde kopan fırtınaları bir bir.

"Vay dıbına koyayım, hiç uyduruyor gibi bir halinde yok." dedi adam. Anadolulu kafasını salladı. "Eee gardaş sonra ne oldu?" diye sordu.

Geçmiş yine gözlerimin önünden geçti. Müdür beni çağırmazdı, hayra alamet olmadığını düşündüm. Acaba birisi şikayet filan mı etmişti? Kızla ilişkimi filan mı öğrenmişlerdi. Beynimi bunlarla kemirirken müdürün odasına girdim. Yüzü asıktı.

"Buyrun hocam, beni çağırmışsınız." dedim.

"Oğlum." diye cümleye başladı. "Seninle hastaneye gideceğiz. Annen küçük bir kaza geçirmiş. Panik yapmana gerek yok. Ben konuştum." dedi ve yerinden kalktı. Gözlerimin içinin karıncalandığını hissettim.

"Nasıl." diye sorabildim sadece. "Oğlum, küçük bir kaza, sakin ol." dedi. Birlikte arabaya bindik. Tırnaklarımı yiyordum. Titriyordum. Gözlerim kararıyordu. Yol boğuklaşıyordu. Kalbimin nasıl attığını çok rahat şekilde duyabiliyordum en sonunda hastaneye geldik.

Müdür beni babamın yanına bıraktı. Babamı ilk kez o halde gördüm. Dayım, teyzem, halam hepsi oradaydı. Babam "Sarp." dedi. Bakışlarından anlamıştım bazı şeyleri küçük kardeşimin gözlerini ovalayarak ağlaması, teyzemi teselli etmeye çalışan dayım. Hepsi bana ne olduğunu anlatıyordu.

Müdür aldı beni hemen içeri. Babamı aradı. Babam geldi bu sefer. Başka okul vs vs dediler. istemedim. Her şeyi bırakıp çıktım o okuldan, sevdiğim kızı, anılarımı. Berat ve Serkanda uzaklaştırma yedi. Babamla eve gittiğimizde bağırmaya başladı.

"Ulan senden adam olmaz! Bir okuldan atılmadığın kalmıştı!"

diye bir tokat attı. Üstümü giyindim çıktım evden. Bir şey söylemedi, döneceğimi düşündü herhalde. O günden sonra bir daha dönmedim hiç o eve. Dış kapısının önünden bile geçmedim.

Ara sıra sevdiğim kıza uzaktan uzaktan bakıyorum aldığım haberlere göre, ayrılmışlar serkanla da, en çok merak ettiğim şey bana ulaşmaya çalışıp çalışmadığı oldu. Çünkü soramadım. Neden? Diyemedim.

Kardeşimde büyüyor yavaş yavaş. Dayım sağolsun aslan gibi.

Bir sigara daha yakmıştım. Bankta oturan ikili bana pür dikkat bakıyordu. "Gardaş sende ne çekmişsin be, bende benimkine kötü derdim." dedi.

Gözlerimi ovaladım. Sigaranın dumanı gözlerime kaçıyordu. Gözlerim yanıyordu. Üst üste yanan sigaralar gözlerime zarar vermişti. Üstüne soğuk, içime işliyordu. Özellikle beni en çok yaralayan, bana en çok zarar veren geçmişti. Ne sigara dumanı, ne soğuk. Bunlarda geçerdi ama geçmiş, geçmezdi.

Okula yürümeye başladım. Sarhoş gibiydim sınıfa girdiğimde Serkanla yüz yüze geldim. Yüzünde çok fazla yara yoktu. Hatta çok az belli oluyordu. Bir şey demeden yerime geçtim. Sevdiğim kız arada sırada bana bakıyordu. Pişman mıydı acaba? Ben çok pişmandım.

Dersler geldi geçti. Çıkış çattı. Berat yanıma geldi. "Adam çağırmış, ben halledicem. Sen karışma." dedi. Çıktık birlikte, kimseden de korkmuyorum anasını satayım. Vurup öldürsünler havasındayım.

Kabalık, toplanmışlar. Berat gitti konuşmaya başladı büyük birisi vardı. Bizden büyüktü. Abi böyle böyle anlattı olayı. Atar gider olunca Serkan etrafındakilere güvenip vurmaya çalıştı bana. Beratta uyardı bunları bak şunu şunu tanıyorum hesabı liseli uyarışı. Serkan delirmiş gibi saldırmaya başladı bana. hırkasından tutup yere fırlattım çıktım üstüne vurmaya başladım tam okulun önünde kavga etmeye başladık. Beratta benden olduğu için girişti bunlara ama kalabalıklar. Beni tuttu 2 kişi kaldırdı çekiştiriyorlar o sırada serkan bir yumruk attı dengem bozuldu. Etraftan koştular. Hocalar filan dışarı çıktı Serkan bu sırada bana 3-4 yumruk daha attı ama hepsi kafama kulağıma geldiği için bir iz bırakmadı. Benim yerdeyken onun yüzüne attığım yumruklar yüzünü kan içinde bırakmıştı çok olmasada.

Bende kızla iyice işi ilerletmiştim. Sonra bu kendini kanıtlamaya çalışan tayfadan Berat adında ki çocuk bana laf attı. Aslında cevap vermez yerime otururdum ama o gün cevap veresim tuttu. Birazda özgüven patlaması yaşayıp artistçe bir cevap vermiştim.

Çıkışı beklemediler, direkt üstüme geldiler. 3 kişilerdi. Sanırım o gün birisi gelmemişti. Berat çenemden tuttu. Gülüyordu, kızın bizi izlediğini biliyordum. Elini tutup ittim. Bir yumruk attı. Tam kulağımın önüne gelmişti, kısacası boş bir yumruktu.

Düşünmeden vurmaya başladım. Berata iki tane yumruk atabilmiştim ama neresine geldi hala bilmiyorum. Diğer ikisi ise bana vurmaya başladı. Aslında delikanlılık bu değildi. Yere düştüğümü hatırlıyorum ama hırslanmıştım bir kere, ilk kez o kadar cesurdum. Kalkmaya çalıştım. Vurmaya çalıştım.

Ben denedikçe onlar daha sert vurdular, onlar vurdukça ben daha çok hırslandım. Düştükçe daha güçlü kalktım, onlar bana 2 vuruyordu ben 1 ama vurduğum zaman sanki kendimle gurur duyuyordum. O sırada bazıları Serkan dahil, bu üçlünün üstüne gelmeye başladı. Ayırdılar.

Ben kendimi sırama attım. Yüzüm yanıyordu. Tuvalete gitmek için kalktım, başım döndü. Ayakta duramadım. Serkan bir kolumu omuzuna atıp beni tuvalete zütürecekken hayatımın en güzel anını yaşadım. Gözlerimde kaybolduğum elini yüzüme attı. Gözleri dolmuştu.

O kadar kötü mü gözüküyorum diye düşündüm. Arkamdan küfür tehditler saydırıyorlardı umrumda değildi. O sırada öğretmenler içeri doluştu. Yüzümü gören öcü görmüş gibi bakıyordu.

Çok kötü olduğunu anlamıştım.

Paketten bir sigara aldım. Paketi geri vermek istedim. "Sende kalsın dedim gardaş." dedi adam. "Eyvallah." dedim tekrardan.

Sigaramı yakmaya çalıştım. Çakmağım eskiydi, biraz zorlamam gerekiyordu. Sigarayı yakıp içime çekince yeniden geçmişe döndüm. Kıza o gün onu sevdiğimi söyledim. Masumca sarılarak cevap verdi bana. O gün hayatımın en güzel günlerinden birisiydi.

Eve geldim, mutluydum. Yüzüm gülüyordu. Aile alışık değildi. Ben içime kapanık, gülmeyen derin düşünen birisiydim. Ne olmuştu da değişmiştim. Babamı hep sevmiştim. Dövmüşlüğü vardı. Yine de baba gibi babaydı. Annem, neşesiz anlarımın bile neşesi.

Günler günleri kovaladı. Böyle, Lise 3 geldi. Hayatım git gide değişiyordu. Pislikten çıktım diyordum, pislik bitti benim için. Hayatıma yön verebiliyorum artık. Sonra bir gün dersteyken müdür çağırdı beni.

Adımlarım sevdiğim kızın geçeceği sokaklara doğru gidiyordu. Beynim sanki ayaklarıma söz geçiremiyordu, o soktuğumun ayaklarını beyin değil kalbim yönetiyordu sanki. Tam bir parkın yanından geçerken durdum.

Parka şöyle bir bakınca tüm anılarım aklımdan geçti. Tam burada sarıldığım günler vardı sevdiğim kıza, birbirimize seni seviyorum dediğimiz günler vardı. Parkı görüp geçmişi anımsadıktan sonra geri döndüm.

Neden bilmiyorum ama istemedim bir an, nefret ettim sanki. Hızlı adımlarla uzaklaştım oradan. Hızlı adımlarla çekip gittim. Depoya döndüm. Adama selam verdim. "Nevzat ve Selim ne zaman gelir?" diye sordum. "Gelirler yakın zamanda sen, bir şeyler atıştır." dedi. Domates, peynir bir şeyler atıştırdım.

O sırada parka 2 kişi daha geldi. Ben banktaydım, göz ucuyla baktım. Geçip kuruldular, içeceklerdi belli. Sigaram bitmişti attım. Ellerimi birleştirip düşünmeye başladım. Hala gökyüzüne bakıyordum.

O günler değişmeye başlamıştım. Cesaret bulmaya, kendimi ezdirmemeye. Kızla da bakışmalarımız devam ediyordu. ilk dönemin sonuna kadar böyle gitti. ikinci dönem başladı 1 ay geçti.

Yine eve dönüyordum, kızla yine karşılaştık. Yine başımı eğdim ve geçtim.

"Sarp."

diye seslenmesini o kadar çok istiyordum ki. O soğukta anımsadıkça yeniden içim ısınmıştı. Yine istemsizce gülüyordum ve hayatta yaşadığım ender anlardan birisi oldu. Yine seslendi bana.

Heyecanla arkamı döndüm. Gözlerine ilk kez o kadar uzunca bakabildim. Sanki kaybolmuştum o gözlerin içinde. Her zaman gözlerimi, gözlerinden kaçırdığım kişinin gözlerine kilitlenmiştim.

Oda şaşırmış olacak ki "Bir şey mi oldu?" diye sordu. istemsizce gülümsedim. "Hayır." dedim kısa süreli bir sessizlik oldu. "Bana seslendin galiba?" dedim. "He evet yarın hangi dersler var?" diye sordu.

Çantamdan defterimi çıkartıp ;

-Dönemin ortasındayız, çok unutkansın sanırım. Sende kalabilir.

Diyip ders progrdıbının yazılı olduğu defteri verdim. Şaşırmıştı. "Teşekkür ederim." dedi. "Önemli değil." diyip eve yürüdüm. Hayatımda yaptığım en çılgınca şey buydu o güne kadar. Aslında kıza bana artık ders sorma der gibi bir hareket yapmıştım. Yine sonradan farketmiştim.

Nitekim tuvalete beni erkek öğretmenler zütürmüş, Serkan'ı da mendil alması için kantine yollamışlardı. Temiz çocuktum ben öğretmenler severdi beni. "Sarp, ne oldu oğlum sana? Sen böyle yapmazdın." diye sorular, soruyor sitem ediyorlardı.

Bense aptal gibi gülümsüyordum. Cesurdum ben. Cesur. Yüzümü temizledikten sonra ailemi okula çağırdılar. Babamın işi olduğu için annem geldi. Beni o halde görünce tabii korktu kadıncağız, annem benim.

Olayı anlatmadım bile, sadece tek söylediğim şey pişman değilim olmuştu. Dediğim gibi seviyorlardı beni, ceza almadık. Karşı tarafa sert bir uyarı geldi o kadar.

Günler günleri kovaladı. Bunlar Serkan'a uyguladıkları muameleyi bana yapmaya başlamışlardı. Ne de olsa rakipsin onlara, korkuyorlar muallakler. Kendilerine güvenleri 4 kişi olunca. Kaybetmekte istemiyorlar.

Bense o kavgadan sonra daha bir özgüvenli olmuş, korkularımı yenmiştim sanki. Kızla konuşma tarzım bile değişmişti.

Dedim dıbına koyim nasıl insanlarla oturup konuşuyorum, hayat ne hallere getirdi beni. Bir tanesinin babası annesini öldürmüş. Bir tanesi 18 de evlenmiş boynuz yemiş intikam almış. Benim geçmişim zaten normal değil.

"Şu ayakçılık işi nasıl? Para var mı?" diye sordum. "Var, olmaz mı?" dedi Nevzat. "Pay veriyorlar elbette."

"Başka ne yapıyorsunuz?" diye sordum. "Vermeyeni korkutuyoruz." diye cevap aldım. "Hangi yöntemlerle, emanet var mı?" diye sordum.

"Evet." cevabını aldım.

Bana göre değildi. "Polis işi?" dedim. "Bir şey olmuyor." dedi. "Bende para kazanmak istiyorum, alırlar mı beni?" dedim. "Adam lazım, sen güvenilir birisin. zütürelim seni yarın." dediler.

Girdik bilardo salonuna herkes kendi halinde, arka tarafa geçince duman altı bir oda gördüm. "Neresi burası?" dedim. "Burada önemli üyeler bulunur." diye cevap aldım. Duman altı oda ve önemli üyeler. ilginç gelmişti yine, takılmadım.

Bir kapıya geldik. Çaldı kapıyı girdi. Bir adam oturmuş telefonla konuşuyor. Taşaklı birisi belli. Eliyle durun işareti yaptık yannan gibi dikilmeye başladık kapıda. Telefon konuşması bitince içeri girdik. Nevzat konuşmaya başladı. "Abi yeni eleman getirdim sana. Sağlamdır." dedi. içimden dedim ne kadar tanıyorsa beni.

Yaşımı sordu söyledim, neden buradasın dedi. Dürüstçe paraya ihtiyacım var dedim. Güldü, bizde para bol. Sadık olursan paralı yaşarsın dedi. Kafamı salladım. Ama içimden kritiklerini yapıyorum. Neye karıştığımı düşünüyorum.

"Birader." dedi parkta ki adamlardan birisi. "Ne düşünüyorsun böyle kara kara, bu soğukta buralarda pek insan görünmez, içmiyorsunda oturmuş bir şey düşünüyorsun belli."

Bu tip muhabbetleri sevmezdim. "Geçmiş düşünüyorum." dedim kestirip attım. "Pek büyük göstermiyorsun. işin ne senin bu saatte burada, neden durmadan gökyüzüne bakıyorsun?"

"Özel." dedim sadece.

Bu adamın yanında ki adam "Sigara ister misin gardaş?" diye sordu. Halden anlayan adamdı belli. Bir şey söylemedim cebinden paketini çıkardı attı. Tuttum. "Al sende kalsın. Aynı yolun yolcusuyuz." dedi.

1-2 kez daha denk gelmiştim parklarda böyle tiplere ama sigara veren ilk oluyordu. Dertleştiğin konuştuğun, kavga ettiğin olurdu ama sigara veren ilk kez olmuştu. "Eyvallah." dedim.

ilk kez sohbete giren adam cebinden paketi çıkarıp bankın ortasına koydu. Onlar oradan otlanacaktı. Bende bana attıklarından.

Giyim kuşamları da yerindeydi bunların. Paraları olmasa bir sigaranın hesabını yaparlardı ama adam bana sigara paketi atmıştı. içi de dolu sayılırdı. Neden orada olduklarını çözemiyordum.

Bekliyordu. Sigara uzattı. Şaşırdım ama aldım. "Ne oldu?" diye sordum. Yüzü ekşidi. O zaman anladım kavga etmek değildi niyeti.

"Otur hele şöyle, bi sigaramızı içelim." dedi.

Oturdum sigaramı içiyordum ama ne diyecek diye içim içimi yiyordu. Sigaralar bittikten sonra bana baktı.

"Önce hakkını helal et." dedi. "O gün yarı yarıya haklıydın. Hakettim bazı şeyleri." dedi.

Kafamı salladım. "Helal olsun, sende helal et." dedim. Biraz içim rahatlamıştı. Herhalde acil bir şey olmadı dedim.

"Helal olsunda, sana bir şey söylemem lazım, herkes söylemek istiyor fakat cesaret edemiyor." dedi.

"Yaşını sormuştum." dedi adam "18." dedim. Güldü.

"18 yaş güzeldir be oğlum, ben 23 bu da 24."

dedi yanında ki adamı gösterek, adamda anadoluda yaşamış bir tip vardı. Kafamı salladım sadece. "Ailen yok mu?" diye sordu adam yeniden.

Kafam eğikti. istemsiz bir anda kaldırıp kafamı baktım adama. Adam şaşırdı. "Yanlış bir şey mi söyledim?" diye sordu.

Yanında ki adama baktı. "Oğlum yanlış bir şey demedim değil mi lan ayıp olmasın kafamız da hafif iyi." dedi. Yanında ki adam "Yok ama bir yarası var belli. Anlatmak ister misin gardaş. Biz bizeyiz. Yarın yüzünü bile görmeyiz." dedi.

Bir şey söylemedim kafamı kaldırdım ve yıldızlara baktım. Sonra kafamı eğdim yeniden. "Gerek yok." dedim. O güne kadar kimseye kendimi anlatamadığımı düşündüm, o saatten sonra da anlatamazdım sanmıyordum.

"Söyle ne oldu?" diye sordum sertçe bakarak Berat'a, "Sarp kardeş bi sakin ol." dedi. "Sakinim ne oldu söyle, sevmem ben böyle şeyleri." dedim. "Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum." dedi. Düşünüyordu belli. Bir sigara daha uzattı. "Al iç, sakinleş bir." dedi. Geri çevirdim. "Konuya gel." dedim.

"Sen gelmedin ya okula, uzaklaştırma filan."

Gözlerinin içine bakıyordum. Anladım bir şey olmuştu. "Kardeş o zaman işte Serkanla senin kız yakınlaşmış."

istemsizce güldüm. "Olum sen canına mı susadın? Daha yeni dövdüm seni lan dıbına koduğum." diye hışımla ayağa kalktım. "Tüm okul görmüş biliyor. Sadece sana söyleyemiyorlar. Nereye kadar böyle gidecek diye düşünüp ben söyledim." dedi.

Yumruğumu sıktım Berat'a vuracaktım kendimi frenledim. Telefonumu çıkardım. Kız arkadaşımı aradım meşgule attı.

Berata döndüm, "Serkan'ın numarası var mı sende?" diye sordum. "Yok ama buluruz." dedi. Düşündüm. "Nasıl olsa yarın görüşeceğiz." dedim.

Berata baktım bana üzülmüş gibiydi. "Eyvallah." dedim. Dişlerimi birbirine vura vura eve gittim.

ilginç geliyordu. Bir gece olan gibik bir konuşma yüzünden şimdi hayatımı tak yoluna doğru sürüklediğimi hissediyordum. Bakalım kader bizi nereye sürükleyecekti. "Şimdi gidemez miyiz?" dedim. "Saat geç oldu, bekle biraz." dedi. Şişeler bitti, sigaralar içildi.

Yeniden depoya döndük. Yattım uyudum. Sabah bir şeyler atıştırdıktan sonra yürümeye başladık. "Nereye gidiyoruz?" diye sordum. "Bilardo salonu." dediler. Dedim anasını satayım bilardo salonu ne alaka?

"Sadece bilardo salonu değil, çevrende gördüğün çoğu lüks yerin sahibi bu işlerin içindedir, sen bu işlerin nasıl döndüğünü zannediyorsun." dedi Nevzat.

Çok geçmeden Nevzatla Selim geldi. Depoda bekleyen adam yanımızdan ayrılınca bana baktılar. "Bugünde içeriz." dediler. "Param yok." dedim. "Dert etme." dediler. Neden bana yardım ediyorlardı bilmiyordum.

Geceye yakın yine dışarı çıkıp o parka gittik, yine kurulduk. Bir sigara yaktım. "Benim anlatacak bir şeyim kalmadı." dedim. "Siz anlatın."

Nevzat başladı anlatmaya. "Babam annemi gözlerimin önünde öldürdü. Sonra da deli raporu verdiler. Zaten kafadan kırıktı. Bende kaçtım buraya geldim. Bir şekilde paramı çıkardım." dedi.

Kafamı salladım. "Son zamanlarda iyi iş yapmıyorum ama Allah affetsin." dedi kafamı kaldırıp şöyle bir baktım. "Ne yapıyorsun ki?" diye sordum.

Bir yandan kendime diyorum ki, bittin sen oğlum, girdin bir kere bu işe. Bir yandan diyorum ki zaten kaybedecek kimin var ki amk? Tanımıyorlar etmiyorlar seni. Kaybedecek neyin var? Sokaklarda yatmaktan iyidir. Cebin para görüyor hiç olmazsa, kendimi avutuyorum.

Nevzat abiler çıktılar. "Kolay gelsin koçum." dedi güldü. Bende güldüm. Sigaram bitiyordu, yenisini yakıp düşünüyordum. Okulda olan olaylardan tutunda, o gün olan olaylara kadar her şeyi, hepsini düşünüyordum.

Baktılar bana son dalı yaktım ve içmeye başladım. "Böyle işte, ondan sonra o sokak senin bu sokak benim gezdim."

Anadolulu elini uzattı "Gardaş ben Nevzat." dedi. Diğeri elini uzattı. "Bende Selim birader." dedi. "Sarp." dedim kafamı salladım kafamız iyiydi. ismimi daha önce anlattıklarımdan duymuş olma ihtimalleri bile vardı ama diğer gün ismimi unutacaklardı.

Şişeleri filan topladılar. Bende sızacaktım da böyle leş gibi uyunulmaz burda, sabah çoluk çocuk gelir diye düşündüm. "Nereye gideceksiniz?" diye sordum.