Paketten bir sigara aldım. Paketi geri vermek istedim. "Sende kalsın dedim gardaş." dedi adam. "Eyvallah." dedim tekrardan.

Sigaramı yakmaya çalıştım. Çakmağım eskiydi, biraz zorlamam gerekiyordu. Sigarayı yakıp içime çekince yeniden geçmişe döndüm. Kıza o gün onu sevdiğimi söyledim. Masumca sarılarak cevap verdi bana. O gün hayatımın en güzel günlerinden birisiydi.

Eve geldim, mutluydum. Yüzüm gülüyordu. Aile alışık değildi. Ben içime kapanık, gülmeyen derin düşünen birisiydim. Ne olmuştu da değişmiştim. Babamı hep sevmiştim. Dövmüşlüğü vardı. Yine de baba gibi babaydı. Annem, neşesiz anlarımın bile neşesi.

Günler günleri kovaladı. Böyle, Lise 3 geldi. Hayatım git gide değişiyordu. Pislikten çıktım diyordum, pislik bitti benim için. Hayatıma yön verebiliyorum artık. Sonra bir gün dersteyken müdür çağırdı beni.

Rezzzzz

rezerved

ne guzel uzun uzun yazmis kim bilir neler anlatiyo

"Yaşını sormuştum." dedi adam "18." dedim. Güldü.

"18 yaş güzeldir be oğlum, ben 23 bu da 24."

dedi yanında ki adamı gösterek, adamda anadoluda yaşamış bir tip vardı. Kafamı salladım sadece. "Ailen yok mu?" diye sordu adam yeniden.

Kafam eğikti. istemsiz bir anda kaldırıp kafamı baktım adama. Adam şaşırdı. "Yanlış bir şey mi söyledim?" diye sordu.

Yanında ki adama baktı. "Oğlum yanlış bir şey demedim değil mi lan ayıp olmasın kafamız da hafif iyi." dedi. Yanında ki adam "Yok ama bir yarası var belli. Anlatmak ister misin gardaş. Biz bizeyiz. Yarın yüzünü bile görmeyiz." dedi.

Bir şey söylemedim kafamı kaldırdım ve yıldızlara baktım. Sonra kafamı eğdim yeniden. "Gerek yok." dedim. O güne kadar kimseye kendimi anlatamadığımı düşündüm, o saatten sonra da anlatamazdım sanmıyordum.

rezzzzzzzzzzzzz

Geçmiş yine gözlerimin önünden geçti. Müdür beni çağırmazdı, hayra alamet olmadığını düşündüm. Acaba birisi şikayet filan mı etmişti? Kızla ilişkimi filan mı öğrenmişlerdi. Beynimi bunlarla kemirirken müdürün odasına girdim. Yüzü asıktı.

"Buyrun hocam, beni çağırmışsınız." dedim.

"Oğlum." diye cümleye başladı. "Seninle hastaneye gideceğiz. Annen küçük bir kaza geçirmiş. Panik yapmana gerek yok. Ben konuştum." dedi ve yerinden kalktı. Gözlerimin içinin karıncalandığını hissettim.

"Nasıl." diye sorabildim sadece. "Oğlum, küçük bir kaza, sakin ol." dedi. Birlikte arabaya bindik. Tırnaklarımı yiyordum. Titriyordum. Gözlerim kararıyordu. Yol boğuklaşıyordu. Kalbimin nasıl attığını çok rahat şekilde duyabiliyordum en sonunda hastaneye geldik.

Müdür beni babamın yanına bıraktı. Babamı ilk kez o halde gördüm. Dayım, teyzem, halam hepsi oradaydı. Babam "Sarp." dedi. Bakışlarından anlamıştım bazı şeyleri küçük kardeşimin gözlerini ovalayarak ağlaması, teyzemi teselli etmeye çalışan dayım. Hepsi bana ne olduğunu anlatıyordu.

değerlenecek buralar rez rez

Rizorvd

"Anne." diye haykırdım sadece. Babam beni tutmaya çalışıyordu. "Sarp oğlum sakin ol, oğlum." diye sesi boğuk çıkıyordu. Sırtımı dayayabileceğim bir dağ olmak istiyordu ama oda yıkılacaktı. Oda zor tutuyordu kendisini haykırmamak için.

"iyi misin birader sen" dedi adam. Gözlerimden 1-2 yaş akmıştı. Farketmemiştim. Sildim. Kafamı kaldırdım. Anadolulu olduğunu düşündüğüm adam arkadaşının omuzuna elini atmıştı sus dercesine.

"Hiç, iyiyim." dedim. "Kusura bakma gardaş damarına bastık." dedi anadolulu adam. "Sorun yok, eyvallah." dedim. Hayatta en güçsüz olduğum anlardan birisiydi. Uzun zamandır öyle dağılmamıştım.

Tam kabulleniyordum, yine sorun çıkıyordu. Yine hatırlıyor, daha çok acı çekiyordum. "içer misin?" diye şişeyi uzattı diğer adam. Önce şişeye sonra adama baktım kafamı salladım. "Gerek yok." dedim.

Hayat dediğin böyle işte panpa... Devam et.

Üşenmeden hepsine bastım şukuyu. 1 verdim 3 gitti.

devam kardes burdayiz

Devam panpa

Annemin mezarında çok durdum. ilk gün yağmur yağmıştı şiddetli bir şekilde. o zaman gökyüzüne bakmıştım. O günden beri gökyüzüne bakınca annemi anımsıyordum.

Okulda bana bilenmişler bile yanımda olmaya çalıştılar. Bazıları sahteydi. Öğretmenlerim, müdür, müdür yardımcısı hepsi yanımda oldular. Yine de geçmiyordu. ilk günler arkamızda dağ gibi duran babam değişmişti kendisini alkole vermişti.

ilk günler bana ağır gelen şeyler ikiye katlanmıştı. Kardeşime anne, babama baba oluyordum. Bazen binaya giriyor merdivenleri çıkarken sızıyordu. Eve taşıyordum. Kardeşim uyuduktan sonra, babamda sızdıktan sonra kendi kendime hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Kız arkadaşım ile aram iyiydi, tek tesellim belki de oydu. Hep yanımda oluyordu. Dolduğum zaman onunla sakinleşiyordum. Okulda günler günleri kovalıyordu. Babam günden güne daha kötü oluyordu.

Devam et kardeşm

Beyler hikayeyi anlatan panpamız ya yeni birisi ya da eski inci yazarlarından...

Panpa zamanla geçer...

Okulda her şey normaldi. Taa ki bazı şeyler duyana kadar. Berat hakkımda konuşmuş "Annesinin üstünden acındırıyor kendisini, öğretmenlerde buna yardım ediyor. Oh anasını satayım" demiş, bunu bana getirende en yakın arkadaşıydı.

Aslında bir kez bile konusunu açmamıştım. Öğretmenler sadece bana nasıl olduğumu soruyorlardı. Her şey üst üste gelmişti. O gün ilk kez cinnet geçirdim. Berata saldırdım, her şey o kadar hızlı oldu ki, kısa süre içinde Berat'ın yüzü kan içindeydi. Beni çekmeye çalışanlara da vurmaya başladım. Berat'ı bırakmıyordum.

Sanki annemin ölümünün suçlusu Berattı, sanki babamın bu hale gelmesinin sebebi Berattı. Hayır, Berat sadece yanlış konuşmuştu ve bende kendime artık hakim olamıyordum. Benliğimden uzaklaşıyordum.

Öğretmenler gelmiş zor ayırmıştı. Berat yerde ölü gibi hareketsiz yatıyordu. Yüzü gözükmeyecek durumdaydı. Hala saldırmaya çalışıyordum. Öğretmenler beni zorda olsa zütürmüştü. Deli gibi ağlamaya başladım. Neden bilmiyorum ama ağlıyordum.

rezzz bekliyoruz

panpa çok iyi yazıyosun helal devam takipteyiz

Berat'ın ailesi okula geldi. Babama ulaşamadılar. Dayımı arattırdım. Dayım geldi sağolsun. Durumu filan anlattılar. Beratın ailesi dayıma çok tepki gösterdi. Normalde şikayetçi olacaklarmış benden acımışlar annemi yeni kaybettim diye. Vazgeçtiler fakat okuldan uzaklaştırıldım. Normal şartlarda atılmalıydım. Müdür sınırları zorlamıştı beni atmamak için.

O gün kız arkadaşımın, sevdiğim kızın bile bana korkarak baktığını gördüm, o gün ilk kez kendimden nefret ettim. O gün ilk kez aynaya baktığımda kendime tahammül edemedim. Dayıma ne var ne yok anlattım. Gitmedi, babamı bekledi.

Babam gelince yine ayakta duramıyordu. Kardeşimi alacağını, böyle büyüyemeyeceğini söyledi dayım. Babam tepki gösterse bile Dayım kardeşimi aldı. "Düzelene kadar çocuklar bende kalacak." dedi. Beni de alacaktı ama ben babamı bırakmak istemedim. "Ne zaman istersen gel oğlum, çekinme." dedi dayım ve kardeşimi aldı gitti. Babamı yatırdım.

Diğer gün uyandığımızda babam delirmiş gibiydi. Yakama yapıştı. "Ulan kardeşini nasıl verirsin?" diye sordu ve sertçe bir tokat attı. "Baba." dedim sadece "Ne babası, benim çocuğumu nasıl büyütecekler onlar." diye bir tokat daha attı ve bağırmaya başladım. "Ne çocuğu, ne çocuğu, çocuklarını mı düşünüyorsun sen? En ihtiyacımız olan zamanda kendini alkole vurup bitiriyorsun sadece kendini değil beni de kardeşimi de bitiriyorsun. Kaç gündür sana babalık kardeşime annelik yapıyorum. Ulan beni bir kere düşündü mü? Benimde annem öldü annem."

Sadece durdu ve bakmaya başladı bana. Bir şey söylemeden çıktı gitti evden.