Beyler dışardaki insanlara bakılıyorum çok mutlular aileleri var sevenlerini eşi dostu akrabaları var maddi imkanları var telefon rehberlerinde yüzlerce kişi var bide kendime bakıyorum hayatta annemden başka kimsem yok evimiz war çok şükür rahmetli babamdan kalan maaşda var bende çalışıyorum yetiyor. hiç arkadaşım dostum yok liseyi bitirmedim ilkokuldada doğru düzgün gitmedim okula sap gibiyim bi kızada aşık oldum napıcağımı nasıl konuşucağımı bilmiyorum o kadar asosyelimki içindi bulunduğum bu durumu bu sene başında fark ettim ne yaptıysam olmadı son 2-3 aydır intiharı düşünüyorum ama biliyorum ki annem benim öldüğümü duyunca çok acı çekicek oyüzden yapamıyorum böylede yaşanmaz diyorum ama bakalım nereye kadar gidecek inşallah ben annemden ölce ölmemde evlat acısı çekmez eğer annem benden önce ölürse sonra bende intihar ederim napayım başka yapıcak bişey kalmadı insanları bakıyorum onu öyle yaptım bunu böyle yaptım öyle astık böyle kesti felan diye başından geçen olayları anlar anlat bitiremiyorlar bu durumdan düzelemiyorum yeniden dünyaya gelmem lazım düzelmem için her günüm ağlamakla geçiyor son 3-4 senedir. Eskiden günde 9-10 saar uyurdum şimdi 2-3 saat belki uyuyorum bugün bi entry girdim bi göz atın yorum yapın bekliyorum http://www.incisozluk.com...nas%C4%B1l-tavlar%C4%B1m/

geçin dalganızı bi tekmede siz vurun ne güzel alay ediyorsunuz nasılda gülüyorsunuzdur şimdi mutluluğunuzun tarifi bile yoktur belki