31.05.2016 Salı
Ben bir çocuğa aşık oldum. Birbirimizi çok seviyoruz. Ama uyuşturucu bağımlısı olduğu için ailem onunla birlikte olmama karşı çıkıyor.
Sevgili Güzin Abla, ben 18 yaşında bir genç kızım. Herkesin isteyeceği bir aileye sahibim.
Hayatımda ilk defa birini sevdim, o da beni sevdi. Birbirimizi severken ayrılmak zorunda kaldık. Ailem onunla olmamı istemiyordu, çünkü uyuşturucu kullandığını öğrenmişlerdi. O da her fırsatta benimle kaçmak istediğini dile getiriyordu.
Bu yüzden hep ayrılıp barışıyorduk. Bir ara uzun süre ayrı kalmıştık. Kalbini çok kırmıştım. Uyuşturucu kullanıyor diye “Ailem seni istemiyorsa, ben hiç istemiyorum” demiştim.
O da bana acı çektirmek için bir kızla birlikte oldu. Sonra bana geldi, her şeyi bırakacağını ve çok pişman olduğunu söyledi. Affetsem de ayrılıp barışmalarımız devam etti.
Yine ayrıldık, bu defa ikimiz de gurur yaptık. Ailem de bu arada bana barışmamam için sürekli öğüt veriyordu. Ablam kötü bir evlilik yapmıştı. Benim de aynı şeyleri yaşamamı istemiyorlardı.
Annem ve babam çok fedakarlar, bizim için her şeyi yapıyorlar ama tek yapmadıkları sevdiğim erkekle devam etmeme müsaade etmemeleri.
Ayrı geçirdiğimiz süre içinde bir tanıdığımızın oğlu ile çıkmaya başladım. Onu da çok sevdim, çünkü yanında mutluydum. Ailem de seviyordu onu, karşı çıkmıyorlardı ama olmadı.
Birlikte olduğum genç değişmeye başladı. Bu esnada sevdiğim adamdan bir telefon ve bir sürü mesaj geldi. Çağırdı, gittim yanına. Saatlerce konuştuk. Benimle kaçmak istediğini söyledi. Her şeyden uzak duracağına söz verdi. Ama kabul etmedim, o gece trafik kazası geçirdi ve yoğum bakıma alındı.
Her an ölebilirdi ve ben onu ne kadar sevdiğimi anladım. Ailem o kötü dönemimde benim yanımda oldu. Onlar da hastaneye geldi.
Sonra tam iyileşmeye başladı, ailemin onunla ilgili fikirleri yeniden değişti. Şu an o iyileşti, hastaneye her gün gittim ama şoktaydı. Benimle sevgili olduğumuzu sanıyordu. Ben de aksini söylemedim. Sonra onu eve çıkardılar.
Kendine gelinceye kadar her gün aradı beni. Sonra aramayı kesti, hastaneden çıkalı 10 gün olmuştu, onu eve görmeye gitmedim, gidemezdim. Ailem istemiyordu.
Şu an onu kaybetmekten çok korkuyorum. O ailemin sandığı gibi serseri değil, işi gücü var, durumu iyi. Sadece kötü alışkanlıkları var. Ailemin karşı olması mı beni bu kadar itiyor ona, bilmiyorum. O 23 yaşında ve beni hâlâ seviyor.
Ablam yüzünden ailem çok yıprandı. Babamın kalbi yüzde 50’nin altında çalışıyor. Onu üzmek de istemiyorum, ne yapmam gerektiğini bilmiyordumki o sıralar mahallemize bi çocuk taşındı . BEYLER SiGARALARI YAKIN AĞIR DRAM GELiYO