17 yaşındayım intiharı düşünüyorum

evet, 17 yaşındayım ve ciddi ciddi intiharı düşünüyorum. o kadar çok sıkıntım var ki şu kodumun dünyasında, belki mutlu olabileceğim

yalan veya gerçek, başka bir dünya vardır benim için.

mesela, asosyal olmadığım bir dünya çok hoşuma giderdi.

asosyallik benim kaderim. bundan kurtulabileceğimi hep düşlüyorum ama, pek inanmıyorum kendime.

rahat rahat sokağa çıkamamak, otobüse titreyerek binmek, burger king tarzı mekanların yanından dahi geçememek, ne kadar zordur

bilir misiniz?

başka bir sıkıntım da ter kokmak. evet, engelleyemediğim bir hastalık bu. yaklaşık 1 yıldır asosyallikten çarşıya çıkıp da

kendime bir parfüm alamadım. 1 yıl boyunca leş gibi koktum, bunu farkettiğim an hemen bir deodorant aldırıp babama, bundan kurtulabileceğimi

zannettim. ama olmadı. ardından başka markalar, ardından başka çeşit deodorantlar, fayda etedi bana.

mesela, ağzına kadar dolu otobüste, tek boş koltuğun yanınızda olması nasul bir duygudur,

bilir misiniz?

saçlarım. bir diğer mevzu da saçlarım tabi. demiştim az evvel, asosyalim diye.

asosyallikten saçlarına şekil vermeye utanacak kadar asosyalim işte.

dalgalı saçlarım var. bu saçın şekil verilmediği zaman nasıl bi halta benzediğini az çok tahmin edersiniz.

mesela, insanların size iğrenerek bakması nasıl birşeydir,

bilir misiniz?

şimdiye kadar bütün sınıfları takdir belgesi alarak geçtim. şimdi ise, tüm bu sıkıntılarımdan dolayı ders çalışamıyorum.

ve 11 tane zayıf dersim var. ailemin bundan haberi dahi yok. daha da kötüsü, son sınavlar bu hafta başlıyor. düzeltme şansım varken

tüm bu sıkıntılardan ders çalışamadığımdan, bunları da düzeltemeyeceğim.

mesela, siz çaresizliği buram buram yaşamak nedir,

bilir misiniz ?

ailemin ve akrabalarımın, bu berbat huylarımdan dolayı en sevmediği kandaş ı olmak.

abinizin sizden daha ön planda olması.

herşeyin ona alınması, sizin üvey evlat muamelesi görmeniz.

mesela, sevdiğiniz kızın sizin için sizin evinize geldiğini sanarken, aslında abiniz için geldiğini anlamak nedir,

bilir misiniz ?

işte bunlar, hayatın acı gerçekleri. beni temiz bir intihardan başkası paklayamaz. son umudum burasıydı benim. çünkü arkadaşım yok ki.

hala da umutluyum. bu berbat hayata yenilmek intihardan daha kötüdür, biliyorum.