17 ağustosta yaşadıklarımı anlatıyorum gelin

sonra gene dispansere döndük, ordakilere anlattık bişeyler, yeni yeni haberler duyuyorduk, çenesuyunda ki buz pisti morg yapılmş falan, isteyen memurların hemen tayini çıkabilirmiş bişeyler söyleniyor hep. bizim telefonda yok adam gibi kimseye de ulaşamıyoruz. daha sonraki günlerde yardım kamyonları geldi, bunlar makarna, dondurulmuş patates falan dağıtıyordu genelde. ama en önemlisi suydu. baya su dağıtanlar vardı kızılay yada özel. bazı marketler mallarını dağıtıyordu. elektrik yok zaten bozulcak, bari sevap işliyim diye.

elin değmişken düzce den devam etsene olom

Anomali kardeş anlat daha lan güzeldi güzel anlatıyon Allah yardım etsin o günü geçirenlere ben okurkem korktum lan

herkes bi ayakkabı giydi incez, babam yukarı çıkmaya başladı, siz inin ben gelcem dedi, herneyse biz koşa koşa iniyoruz ulan normalde o minare gibi merdivenlerden ışık olsa koşa koşa inemezsin ama, o züt korkusuyla işte insan neler yapabiliyor. indik apartmanın önüne o an şok oldum zaten, her taraf toz, önünü zor görüyorsun, sirenler çalışıyor, insanlar etrafa anlamsız anlamsız bakıyor, koşanlar falan var, bi çift var iç çamaşırlarıyla duruyor kimisi, bornozla, kimisinde ayakkabı yok, nasıl bulurlarsa inmişler. yaşlı bi çift vardı onlar balkondan bakıyordu onu da hiç unutmam. yanımızdakilere soruyoruz ne oldu diye, biri kıyamet kopuyor diyor, biri körfeze göktaşı düşmüş diyor, biri hiç konuşmuyor öyle bakıyor sadece.

ayraç

arkadaş bu arada aklıma geldikçe yazdığım için bide gri ekran çıkarsa züte gelmemek için parça parça yazıyorum kusura bakmayın

hatta bazı göçüklerde bilekleri kegib kadınlar bulmuşlar, herhalde bileziklerini almak için kesmişler, baya yaygınlaşmıştı bunlar, hatta bi kaç çadırı bile soymaya çalışmıştılar. askerlere vur emri verilmişti, böyle yağmacı görürseniz vurun, haberlerde dinlemiştik gene, askerler enkaz temizleme çalışmasa yparken, 1 asker göçük altındaki kadının bileziğini almış, arkadaşıda vurmuştu falan. birde yobazlar devreye girmişt. gölcük donanmasın da askerler kur'an-ı kerim yakmış, dansöz oynatmış üstünde o gece deprem oldu falan diye, hatta gölcükteki insanların kafası domuz kafasına dönmüş falan, halbuki kıyı kesmini su aldığı için, suyun altındada ölüler şişiyordu ondan öyle bi görüntü oluyordu. şehitler çıktı camileri tuttu ben gördüm diyenler vardı...

o zamanlar milli olmamıştım evet

henüz "onunla" tanışmama 11 sene vardı

sonra bi de komplo teoriceleri vardı, abd donanmaya saldırdı, israil saldırdı, yer altından gizli bi silahları var falan. bizimde izmitten gitmeme sebebimiz babam eve girmek istiyordu, tamam diyordu artık bitti girelim , annem falan istemiyordu. babam artık oldu bitti diye inanıyordu. dışarda kalmak bile istemiyordu. madem böyle dışarda kalcaksanız izmitten gidelim o zaman dedi babam, afyona memlekete gitmeye karar verdik, o sırada fransız bi plaka durdu evin önünde baktık, dayım, tv de görmüş, bize ulaşamıyınca da atlamış arabaya gelmiş o kadar yol, taaa lyondan. sonra gittik afyona baya bi arda kaldık, sıkıntıdan ölüyordum o zaman zarfında. insanlar izmitten geldim diyince bi garip bakıyorlar, hemen soru yağmuru, normalden daha iyi daha nazik davranıyorlar. espri yapmaya beni eğlendirmeye falan çalışıyorlar.

adam gibi haberleri de yeni yeni görmeye başlamıştım. 17000 kişi ölmüş, 23000 kişi yaralanmış 16000 bina yıkılmış ve ağır hasarlı, 51 ülkeden yardım gelmiş falan, ben gerçi yabancı az görmüştüm, Japon falanda vardı gerçi, bana denk gelmemiştir çok. onları izliyoruz hergün insanın pgiboloji daha da gibiliyor. acaba şuna ne oldu, şu elemana ne oldu falan, telefonda yok şimdiki gibi.

radyodan hep göçük altından çıkanların haberlerini dinliyorduk.ama artık kalmamıştır, bu sıcakta göçük altında kimse yaşıyamaz 5 gün diyorlardı. arada bi gene dolaşırdım izmitte. çok dolaşmak istemiyordum, genelde oturmak istiyordum öyle boş boş, artık kimseyi kurtarmaya çalışmıyolardı, dozerler gelip daldırıyordu kepçeyi yıkıntılara, kepçeye insan parçaları geldiği oluyordu, öyle olunca hemen küçük çocukları ortamdan uzaklaştıyordu sarı kasklı adamlar. bide yağmacılık başlamıştı, izmite dışardan gelmişler doğudan otobüslerle, yardım etcek diye, evler zaten boş, girip girip soyuyolarmş, yada göçüklerden işe yarıyan sağlam kalan şeyleri alıyorlarmış.

haftalarca sadece haberler yayınlandı televizyonda ve sadece deprem haberleriyle doluydu bu haberler çok iyi hatırlıyorum. çocuk halimle akıl erdiremiyorum tabi köydeydik bi de o sıralar, televizyonda da çizgi film yok bi şey yok çok sıkılmıştım o yaz.

aklıma geldi üzüldüm bin

ben amaliyat olmuştum o sıra gece bi baktım haberler deprem olmuş diyo ama ölü sayısı az ama sabah uyandığımda çok üzülmüştüm ALLAH yaşatmasın böle felaket inş

insan olduğunu hatırlıyosun işte. duygulandım be devam devam

bu ilk günü anlatırken anlattığım yaşlı çift hala balkondaydı insanlar inin teyze allah aşkına inin diyorlardı. bunlar çoğu zaman seslenmiyordu, yada inmiycez dalan diyorlardı. zile basıyorlardı paso insinler diye, oğlum gelsin falan diyordu kadın, adam zaten hiç konuşmuyordu. itfaiye falan çağırdılar, kapıyı kırarız falan diyordu itfaiyeciler açın kapıyı gelip alalım sizi diyorlardı bunlar gene inat ediyordu. itfaiyeye akıl verenler vardı, kapıyı kırıp alalım yaaa olur mu böyle şey falan diye.

adam en sonunda kalktı ayağa, bu ev yıkılsa , sizde ölürsünüz zaten, çekilin kapının önünden diye bi kükredi, o zaman bende adama hak vermiştim aslında. bizim güvendiğimiz dispanserin etrafı hep uzun uzun binalarla çevriliydi biri bile üstümüze yıkılsa zaten olan olurdu. sonra 1-2 saat içinde siyah bi arabadan uzun saçlı bi adam indi, oğullarıymış, hemen koşa koşa yukarı çıktı, yanında 2-3 itfaiye eri, 15 dk sonra falan indiler. teyze yürüyemiyormuş, tekerlekli sandelyedeymiş, herhalde gurur yaptılar söylemediler bilemiyorum artık.

okuyanı gibsinler

4-5 gün geçmişti, banklarda uyuyorduk dispanserin bahçesinde, bazıları yeşillik alanlara , parklara çadır falan kurmuştu, insanlar genelde yardım kamyonlarından dağıtılanları yiyordu, başkada bişey yoktu zaten. ama her taraf çok iğrenç kokuyordu, çöp kamyonları gelmiyordu, her taraf çptü, evine bakmaya çıkanlar zaten, buzdolabında ne varsa bozuldu diye, sokaklara bırakmıştı, her taraf çürük yiycek kokuyordu.