17 ağustosdan bu yana yaşadıklarımı anlatacam

Gececiler 1 saat sonra burda olsunlar. anlatıcam. 17 ağustos gecesini, o korkunç hikayeyi. herşeyi panpalar herşeyi.

kimse bisiy yazmamis =(

@3 bir umut bekliyoruz, surukleyici bir hikaye olucak. herseyi anlaticam.

toplanın gencler.

Basliyorum, 11 agustos 1999 çarşamba günü olacak olan günes tutulmasini izlemek icin elazığa kadar gittik. o zaman 98 model bi şahinimiz vardı. salı günü annem babam ve benden 2 yaş küçük kardeşimle beraber yola çıkmıştık. çarşamba sabahı elazığa vardık. ve tutulmanın izleneceği alana gittik. tam hatırlamıyorum ama resmini görsem hatırlarım.

neyse, o saat geldi catti. tam tutulma gerceklesti. ben o zaman hicbirseyin farkinda degilim tabi hersey guleoynaya gidiyor. tutulma geldi gecti tabi. 1 günün sonunda hemen istanbula döndük.

depremden 2-3 gün önce pazar günü yani 15 agustos, depremde sular altinda kalacak o lunaparka zütürdü beni. belgeseli izleyenler görmüstür. hayatimin belkide ailemle gerceklesicek son eglencesiydi.

atli karincaya bindim, cocuklugumu yasamistim be o anlarda! neyse. eve geldik, yorucu bir günün ardindan yatagimda misil misil uyuyordum. bu arada istanbulun geceleri sicak olurdu.

@18 hayir panpa, istanbulda bi lunaparkdi hatirlamiyorum ama oda sular altinda kalmisti.

kaldi depreme 1 gün, 5 katli bir binada yasiyorduk ve 5.katta oturuyorduk. evimiz terasliydi yani cati falan yoktu. babamlar gölgeye otururlar dedemle sohbet ederlerdi.

evimizin kilerinde bir deligin etrafına karıncalar toplanmıslardı, ve ben onlarla oynuyordum. hic unutmam. onları kibrit cöpüyle tasidigim zamanlari.

pazartesi günüydü ve saat 5-6'ya dogru geliyordu. babam elimi tuttu ve çay ocagına gittik. babam bana balık kraker aldi. bilenler bilir bitane limonlu oralet de ismarladimi keyfime yok acikcasi.

pardon: gercekten günleri karistirmisim.

babam arkadaslariyla okey oynarken ben balik krakerleri mideye zütürüyor, oraletimi hüpletiyordum, hep kalmasini istedigim o günlerdi aslinda ama cocukluk sevincimin kursaginda kalmasina saatler kaldigini nerden bilebilirdim ki.

annem aksam yemegini hazirlamisti ve bizde yavas yavas evimize dogru gidiyorduk. babam esnaf arkadaslarina selam veriyor hal hatir soruyordu. babam bir dedigimi iki etmezdi, cocuklugumdan gelen birsey olsa gerek.

saat 7,7.30 gibi eve vardik. annem sarma yapmisdi. tadi hala damagimda. 1 tabagi bitirmistim. normalde 1 tabagi bitirme huyum yoktu o zamanlar.

@32 günes tutulmasini izledik, keske 1 hafta kalsaydik. aileme birsey olmayacaktı:(

neyse beyler, burayı uzun anlatacağım ve yatacağım içinizde kalmasın. yarın hastane yarım gün. geldiğim gibi devdıbını anlatıcam.

aksam bi film cikmisti ibrahim erkalin oynadigi canisi filmi. onu izledik. ben gec yatardim 10-11 gibi. neyse film bittikten sonra yattik. annem babam ve kardesim icerde uyudular. o zaman sulu klima vardı işimizi görüyordu. ben ise balkona yattım. kader midir bilemem. uyumam fazla uzun sürmedi ama gökyüzündeki yıldızlar yeryüzüne o kadar yakındı ki, abartıyormuyum bilmiyorum ama hiç hayra alamet olmayacaktı. o zaman bilmiyorum tabi ve uyudum. saat 3'e doğru geldiginde terlemisim uyandım biraz. yerden bir ugultu geliyordu. tırsmıştım tam içeri gidecektim ki. bina sallanmaya basladı. ben kendımı kaybetmısım o anda bina cökmüs. ben balkondayım tabi. kolum kırılmısdı. uyandıgımda açık alanda yaralıların arasında buldum kendimi. kolum sargılanmısdı. annemi ve babamı sordugumda ise gelecek dediler, oysaki gerçeğin farkında değildim. neyse arkadaşlar yarın devam edicem saglıcakla kalın.

@37 anama küfretme bana küfret.

sizi kırmıyorum panpalar. ve uzun uzun anlatıcam 30 dakika daha.

neyse gerçeğin farkında değilim ben dedem kurtulmus. dedem beni geldi aldı ve annem babam ve kardesimin öldügünü söylemedi. dedem 70 yaslarindaydi o zaman. bagkur emeklisi imanında namazında biriydi. dedemi aglarken gördüm bi ara. ben neden diye agliyorsun dedigimde bana cevap verememisti. neyse depremin üzerinden gectikce günler bizim mahallemizi bir koku sarmıstı. binamız kibrit kutusu gibi yana yıkılmıstı.

7 yasindayken yani depremden bir ay sonra olan 5 eylülde diyarbakira tasindik ve dedemin kiraladigi evde kalmaya basladik. herseyimizi orada biraktik, acilarimizi, evimizi, topragimizi neyimiz varsa. dedem oradaki arsalari güzel bir fiyata vererek diyarbakirda hayat kurmamizi sagladi. dedem beni 8 yasinda okula yazdirdi. günler su gibi geciyorken ben 15 yasimda ilkokulu tamamladim.