17 ağustos depremini yaşayanlar gelsin bakayım

sakarya merkez haffız en son giber atar cadde akar heee ayıktınmı

antalyadaydım.(adapazarlıyım)baboş bir otelin gece müdürlüğünü yapıyordum. elektrikler kesildi. orada elektrik kesilmesi hırsızlara fırsattır. hemen bahçeye çıktım. havuzlar taşıyordu. taşan sular ızgaralardan denge havuzuna akması gerekirken ızgaraları aşıp çevreye dağılıyordu.
özet:yer çekimine bir haller oldu.

bir balıkesir altınoluk akşamı;

saat 02:55 sularında sıçmaya kalkan kirosgs, deli gibi havlayan köpeklerin sesini duyup balkona yönelir. biraz köpekleri izledikten ve neden deli gibi sağa sola koşturup havladıklarına mana veremedikten sonra asıl uyanmasına sebep olan sıçma işlemi için tuvalete geçer. sıçmanın en rahatlatıcı anında sonra bizim saf kirosgs "vuuuuuooooouğğğğwwww" gibi acayip bir ses duyar. kıçını silmek için kağıdı eline aldığı zaman ise ileri geri sallanmaya başlar. bu durumu uyku sersemliğine veren salak derecesindeki saf kirosgs kıçını yıkar (parmaklar) ellerini yıkar ve tuvaletten çıkar.. o esnada dayısı ile karşılaşan kirosgs, dayısının "deprem oldu" lafından sonra "fazla sallanmadık, hadi yatalım" tepkisi verir ve ossura ossura uyuma eylemine geri döner...

sabah kalktığında ise felaket ile karşılşır...

1 sene çadırda eğitim gördük lan 1 hafta diyo

bursadaydım. camiilerde olan büyük avizeye benzer bi avize vardı evde allah belamı versin gondol gibi sallanıyordu koca avize. düşmanımın başına gelmesin böyle deprem

@107 ben olsam gibtiri çekerim öle anaya babaya..

@112 tüpraş patlamış panpa onun ışığı

büyük depremde çankırıdaydık hissetmedik. artçılarda istanbul fatih'teydim. oyuncak arabalarla oynuyordum, oyuncak arabalar bir anda odanın diğer tarafına uçtu amk.

olum o ısık olayı neyya bak sımdı adama din değiştirirlan o korku

istanbuldaydım, tek hatırladığım avizenin duvardan duvara çarpmasıydı amk. geceleyin boş bi arsaya gitmiştik kartalın bagajında uyumuştum bir de

Annem beni odamdan almaya geldi geceydi ama dısarıdan ışık geliyordu tıpkı güneş gibi sonra 2-3 saniye sonra ışıklar gitti dışarı çıktık tüm apartman bizim komşunun 302 otobüsü vardı orada uyuduk.
eskişehirdeydim

istanbuldaydım. beşik gibi sallanmıştık amk. yaş o zamanlar 9 tabi, deprem meprem görmemiş, yaşamamışız.ben önce ne olduğunu anlamadım amk, rüzgar falan sandım.ne bileyim öyle bir şey hiç yaşamamışım. sonra anladık mevzuyu. oturduğum yerde park falan vardı, millet parkta, evin bahçesinde falan yattı 1 hafta.biz de öyle. salonda vitrinde duran tabaklar falan kırılmış depremin şiddetinden amk

istannuldaydım panpa çok kötü bişi aklım başımdan gitmişti deprem 1 2 sn. durup tekrar başlıyodu camdan atlıcaktım annem son anda tutmuştu 1 hafta dışarıda kaldık

6 yasındaydım unutamadıgım gündür deprem oldugunda bizimkiler beni beşiğimde unutup evden kaçıyorlar ulan nasıl sallanıyor ev ama bağırıyorum anne babaa gelen yok yorganın altına girdim ağlaya ağlaya bitmesini bekledim sonra geldi biri cıkardı kim hatırlamıyorum öldüm korkudan amk soka girmistim yazarken bile tüylerim diken diken oldu ve yıldızlarıda hatırlıyorum panpalar kesinlikle gercek gökyüzünde bos yer yoktu nerdeyse bütün yıldızlar kocamandı vay amk..

yalovadaydım ./

""""""""""

o vakitler trabzondaydık. gece vakti telefon gelmişti zonguldaktaki akrabalardan burada deprem oldu her yer yıkıldı diye. hala düşünüyorum gece gece niye aradılar diye olan olmuş sabah zaten göreceğiz işte.

tabi şimdi istanbulda ailem. son depremde epey sarsıldı insanlar. inşallah aynı acılar yeniden yaşanmaz.

Sakarya - hendek bir gunlugune gelmistim bitirme belgesi icin bir hafta kaldim orda sonra :(:(:(

bursa-merkez deydim dışarı halı serip yattık

balıkesir bandırma. cin çukurunda oturuyordum adı üstünde yannan gibi altından dere akan bi mahalle. içine hava basılarak ayakta duran naylon ucubeler gibi sallanmıştı binalar..