17 ağustos depremini hatırlayanlar yazsın

deprem diye karı sütyensiz sokağa çıkmıştı ilk osbirimi 17 ağustos vesilesiyle çekmiştim nasıl unutabilirim

hatırlıyorum lan. o gece babamın cep telefonunun çalar saatini 02:00a kurmuştum binlik olsun diye. babam uyandı geldi beni bi güzel tekme tokat dövdü, kapat ulan şu çalar saati bin kurusu ddedi. bende kapattım zannediyordum ki erteleme yapmışım. 20 dk sonra bi daha çaldı bi posta daha dayak yedim derken en sonunda bataryayı çıkarıp eline verdim babamın iyi geceler baba dedim. 03:00da elektrikler kesildi dıbına koyayım. biz uzaktayız tabi hissetmedik. sonra öğrendik ki deprem olmuş. geceleri perihan ablayı izliyorduk abimle trtden o zamanlar. çok kızmıştım depremden dolayı yayından kaldırdılar diye.

x files falan izlemiştim galiba o gece tgrt'de hiç unutmam bol buzlu bir bardak içerisindeki şeftali suyumu yudumluyordum arkasından tv1000 adı isimli muhteşem kanalda hard core ferre izledikten sonra (ferre kanalı değil fakat tr saati ile 01.00 dan sonra ferre yayını vardı o zamanlar) yatağıma uzanmış uykuya dalmak ile dalmamak arasında gidip gelirken, bir residence'ın 9. katında epey sallandık.
ertesi gün tekirdağ'daki yazlığa gittim havuza girdim güneşlendim oradan bodruma geçtim.

sünnet olmuştum lan ben o gün

o sıralar kocaeli'de oturuyodum lan binamız 8 katlıydı biz 7. katındaydık.O zamanlar liseliydim çılgındım hunharca gibişiyordum. nerden bilebilirdim amıklar böyle bişey olacağını. beni uykuda yakaladı huur çocuğu. babamla annem uyumuyodu niye uyumadıklarını şimdi anlıyorum fakat o gün uyumamaları bi işe yaramıştı.

bir sallantı.bir tane daha. ve bir tane daha. dıbına koduğumun kuşu cıyak cıyak bağırıyodu evde herşey yerinden kalkmış adeta kolbastı yapıyordu. babam kardeşimi kucağına aldığı gibi aşağı inmeye başladı bense neye uğradığımı şaşırmıştım. annem beni arıyordu. elinde çakmak en sonunda ben ona doğru gittim ve dıbına koduğumun cıyaklayan kuşu alıp doğru aşağı indim. indiğimde gökyüzü kıpkırmızıydı binamız resmen pizza kulesinin kankasıydı. herkeste bir hüzün bir telaş vardı.o geceyi arabada geçirmiştim.

işte buda böyle bir anımdır.

özet : ilk defa bu kadar uzun bişey yazdım okuyun muallakler.

kapı yamulduydu acılmyodu amk balkondan cıktıydık evden 1. kattı.. Beyler bu baslıgı uplamayalım enkaz altında kalan vardır yakınını kaybeden vardır ben daha yazmicam buraya herkeze geçmiş olsn bidaha bu ölçekte olmaz umarım

seviye yükselmiş binler.am züt meme

allah o günleri bir daha yaşatmasın.

allah hepinize sabir versin beyler.. cok kötü bi durum gercekten dalgaya alinacak bisey degil..

can pazarıydı, etraf kan revan içinde.
ölüm kol gezdi sokaklarda ve bi an olsun düşünmeyi kimse istemiyodu.
korumamız gereken bi canımız vardı, çoğumuzun inandığı gibi sığındığımız allah'ımız bi de.
bi kısmımız öldü, kalanlarımız da ölmüşten beter oldu.
hatırlatmayın şu günleri aq.

bence gayet güzel günlerdi. içerenköy'deydik. sitedeki herkes bahçedeydi.en az 1000 kişi wardı. gayet samimi bi ortamdı aq.arabada fln yatmıştık. komşuluk ilişkilerimiz güçlenmişti :d. en iyisi de ewe hiçbi tak olmamıştı. keşke arada bi olsa böle şeyler

edit:sevdim bu başlığı lan. inciden beklenmeyecek kadar sağduyulu yaklaşılmış bi başlık.bi kere küfür yok. herkes başından geçen olayları ciddi ciddi yazıo. aferi(m)...
zamanın ötesinde edit:evet ekşici gibi takılıyorum çünkü ekşisözlüğü seviyorum.ama incinin yeri ayrı tabi ccc nobrain.dk ccc

antalya kaleiçi'nde barda içiyodum, kafam güzeldi, elektrikleri kesenin dıbına koyim diyodum.

veli göçer soyisim zaten ofsayt.

çok net hatırlıyorum, sarsılarak boşalmıştım

ne zaman ölcem diye bekledim lan hatırlatmayın hiç

@yalova

hatırlatmayın amk fobi sahibi oldum sayesinde

@171 çıktığın yere kendi ellerimle sokarım.

çok kötüydü aq kalktık gittik parklara sabaha kadr kaç kere daha oldu sabah kalktığımızda ne su ne elektrk ne telefon vardı bir daha olmaz inş

çeşmede yazlıktaydım vah vahh zengin günlerimiz

8. katta oturuyodum ve camdan görebildiğim tek şey iki binanın birbirine doğru gidip geldiğiydi, odamdaki tüm eşyalar deli gibi sallanıyodu ve korkudan içeri doğru koştum , ailecek bağırıp korkarak kirişlerin arasında değremin bitmesini beklemiştik , hayatımda ilk defa ailemi kaybedeceğimi ve ailecek öleceğimizi düşündüm , Allah kimsenin başına vermesin..