17 ağustos depremini hatırlayanlar yazsın

hatırlıyorum lan. o gece babamın cep telefonunun çalar saatini 02:00a kurmuştum binlik olsun diye. babam uyandı geldi beni bi güzel tekme tokat dövdü, kapat ulan şu çalar saati bin kurusu ddedi. bende kapattım zannediyordum ki erteleme yapmışım. 20 dk sonra bi daha çaldı bi posta daha dayak yedim derken en sonunda bataryayı çıkarıp eline verdim babamın iyi geceler baba dedim. 03:00da elektrikler kesildi dıbına koyayım. biz uzaktayız tabi hissetmedik. sonra öğrendik ki deprem olmuş. geceleri perihan ablayı izliyorduk abimle trtden o zamanlar. çok kızmıştım depremden dolayı yayından kaldırdılar diye.

o sıralar kocaeli'de oturuyodum lan binamız 8 katlıydı biz 7. katındaydık.O zamanlar liseliydim çılgındım hunharca gibişiyordum. nerden bilebilirdim amıklar böyle bişey olacağını. beni uykuda yakaladı huur çocuğu. babamla annem uyumuyodu niye uyumadıklarını şimdi anlıyorum fakat o gün uyumamaları bi işe yaramıştı.

bir sallantı.bir tane daha. ve bir tane daha. dıbına koduğumun kuşu cıyak cıyak bağırıyodu evde herşey yerinden kalkmış adeta kolbastı yapıyordu. babam kardeşimi kucağına aldığı gibi aşağı inmeye başladı bense neye uğradığımı şaşırmıştım. annem beni arıyordu. elinde çakmak en sonunda ben ona doğru gittim ve dıbına koduğumun cıyaklayan kuşu alıp doğru aşağı indim. indiğimde gökyüzü kıpkırmızıydı binamız resmen pizza kulesinin kankasıydı. herkeste bir hüzün bir telaş vardı.o geceyi arabada geçirmiştim.

işte buda böyle bir anımdır.

özet : ilk defa bu kadar uzun bişey yazdım okuyun muallakler.

allah o günleri bir daha yaşatmasın.

kapı yamulduydu acılmyodu amk balkondan cıktıydık evden 1. kattı.. Beyler bu baslıgı uplamayalım enkaz altında kalan vardır yakınını kaybeden vardır ben daha yazmicam buraya herkeze geçmiş olsn bidaha bu ölçekte olmaz umarım

veli göçer soyisim zaten ofsayt.

can pazarıydı, etraf kan revan içinde.
ölüm kol gezdi sokaklarda ve bi an olsun düşünmeyi kimse istemiyodu.
korumamız gereken bi canımız vardı, çoğumuzun inandığı gibi sığındığımız allah'ımız bi de.
bi kısmımız öldü, kalanlarımız da ölmüşten beter oldu.
hatırlatmayın şu günleri aq.

enkaz altında kalmıstım binler uzun yazmak istiyorum ama yazamıyorum elim gitmiyor.

@18 lise 2 de beyler

ben istanbuldaydım. uyandığımda sokağın ortasında yatıyordum amk. komşu kızları da bakıyordu oha falan olmuştum lan.

çok kötüydü aq kalktık gittik parklara sabaha kadr kaç kere daha oldu sabah kalktığımızda ne su ne elektrk ne telefon vardı bir daha olmaz inş

dıbına koyım ben izmitteydim (hala ordayım) gece beni korkutuyolar sandım, beni o aralar çok korkuturlardı, karabasandır-cindir falan... her neyse, ben öyle sanıyorum birazdan geçicek diye gözümü kapadım bekliyorum, evdekiler bağırıyor falan kolumdan çekiyor, ben hala öyle sanıyorum. en son anladık olayı kalktık indik falan, bütün ev indik, babam yukarda kaldı takım elbisesini giydi indi, millet babamı belediye başkanı falan yetkili biri sandı a.k öyle de değişik bi anım vardır. her neyse, dışarı çıktı her taraf toz, sis, sirenler çalıyor ben dedim herhalde savaş çıktı bomba falan attılar, biri ordan kıyamet kopuyor falan diyor, biri körfeze gök taşı düştü diyor.. bi çift vardı iç çamaşırlarıyla çıkmış koşuyorlar, enteresan bi manzaraydı. çok acaip bi duygu yaa anlatılmaz yani.

sünnet olmuştum lan ben o gün

8. katta oturuyodum ve camdan görebildiğim tek şey iki binanın birbirine doğru gidip geldiğiydi, odamdaki tüm eşyalar deli gibi sallanıyodu ve korkudan içeri doğru koştum , ailecek bağırıp korkarak kirişlerin arasında değremin bitmesini beklemiştik , hayatımda ilk defa ailemi kaybedeceğimi ve ailecek öleceğimizi düşündüm , Allah kimsenin başına vermesin..

başlık zütünüze minumum değerli yerlerinize girsin.

al bin ; 17 ağustos 03:00 adapazarı, 5 katlı binanın 3.katındayım. yaz olduğu için salonda yatıyorum. hayattaki tek kardeşim olan kardeşimde kendi odamda gece cine 5 izlemek için salonu seçmiştim. sonra uykuya dalmıştım sonra sallanmaya başladık. ne olduğunu anlayamadım amk bir yere yattım o an hiç birşey düşünmüyordum annee babaa demekten başka çare yok sonra kolumu, vücud uzuvlarımı hissedemedim ve nasıl oldu anlamadım ben çıktım yani çıkarıldım oksijen tüpü ve birkaç doktor hemşire sonra kendime geldim koşa koşa eve gittim bina yok annem babam yok kardeşim yok. o an ki ruh halini anlatmama gerekte yok amk 8 saat sonra annem ve babam çıktı allah bağışladı ama kardeşim yok. kendi ellerimle kazdım biliyormusun huur çocuğu kendi ellerimle kazdım kendi ellerimizle bulduk bin kurusu şimdi sadece gidip dua ediyorum.

bu başlığı açan bine mutlumusun amın oğlu..

biz küçüğüz diye babam arabanın arkasında yatırmıştı kuzenimle beni. herkes sokaktaydı lan.. elektrikler falan yoktu çok kötüydü. Allah bi daha göstermesin.

hatırlamaktayım.8 yaşındamı neydim. babamın yanında yatıyordum uykuya dalmıştım sarsıntıyı bilmiyorum annem uyandı orasını hatırlıyorum hep beraber merdivenlerden indik baktım asansör ışığı falan hep sönmüş herkeste bir panik havası, apartman merdivenlerinde bir daha sallandı herkes çığlık atmaya başladı ben ağlıyodum falan...

allah kimseye nasip etmesin. tüm ölenlerimize rahmet eylesin, yakınlarına başsağlığı.

ne zaman ölcem diye bekledim lan hatırlatmayın hiç

@yalova

bizim okulda bi kız vardı ayrıca tesadüf başka şehirdeki teyzemin komuşusu falan. kız da 5 gün sonra çıkartılmış. babası ve kardeşi vefat etmişti. acı bi durum allah kimsenin başına vermesin

arkadaşın birisi o gece çok fazla yıldız kaydı demiş.

veteknoloji de 13 ağustos da son 50 yılda en fazla yıldız kayan gece yaşanacakmış ? euzubillah

ben kastamonudaydım. depremden 2 hafta sonra kastamonudan dönerken tüm deprem bölgesinden geçtim ve hayatıma böyle bi felaket görmedim. Allah bize bidaha böyle bi felaket yaşatmasın