17 ağustos depremi hakkında bilgilendirin

beni arkadaşlar ya. bende ablalarımı kaybettim hani şu zamana kadar okumak yada depremin resimlerini görmek istemedim şimdide resimleri görmek istemiyorum bana şöyle öz bir şekilde bilgiler yapar mısınız?

15 yaşındaydım o zaman.. daha yeni pc almıştık, bende sabaha kadar fifa 98 oynardım. depremden 30 saniye önce 4-5 kere şimşek çaktı hemde bariz bir şekilde gördüm. ama gökgürültüsü yoktu. bizim ev terastaydı o zaman.

neyse şimşek çakınca ben hemen balkona çıktım, çok ilerden köpek sesleri yankı yapıyordu. ondan sonra birden deprem başladı, öyle sallıyor ki bina yatak gibi gıcırdıyordu camdan dışarı baktığımda bütüm evlerin sallandığını görebiliyordum o an çok kortum. çünkü depremde binalar ileri geri gider sanıyordum ama binalar resmen olduğu yerde dönüyordu amk.

hemen yatak odasına doğru yöneldim. yürürken birden hızım kesildi, adım atamıyordum kendimi kaldırmaya gücüm yetmiyordu çünkü bina gittiğim yönün tersine yatmaya başlamıştı. 2-3 saniye içinde çok şiddetli bi toslama sesi duydum. yan binamızdaki arkadaşımın sesi sanki bizim odadan geliyor gibiydi. bizim bina onların binasına yan yatmıştı çünkü..

neyse ki heçbirimizin burnu bile kanamadı. tek üzüldüğümüz şey evi daha alalı 3-4 ay olmuştu..

istanbul avcılarda oturuyorduk.

https://www.youtube.com/watch?v=ov6PqtK9d_E

Kardeşim anlatılabilecek birşey değil hiç girme. Gerçekten bırak o insanların enkaz altındaki çığlıklar haykırışları. Yakınını bulmaya çalışanların halleri. Korku panik felaket. Çok kötüydü çok. Kaçmaya çalışırken ölenler uykuda yakalananlar. Kaçmaya fırsat bile bulamayanlar. Denizde ölen balıkçılar. Günlerce susuz aç kalan insanlar. Sonuçları çok ağırdı. insanlar seferber olmuştu cesetler taşınıyordu. Heryeri ezilen ölmüş insanlar. Ağlayan bebekler. Korkunç bir gündü. Allah o günleri tekrar göstermesin. Çok kötüydü çok.

kardeşim ben yalovadaydım 17 ağustos depreminde. şöyle bişey var ki ne kadar anlatsan boş. Yanından geçen ölüleri etraftaki yıkık binaları falan burdan yazarak anlatmak çok zor

bu millet inşallah bir daha öyle bir felaket yaşamaz panpa

(bkz: 17 agustos gölcük depremi gerçeği)

@63 offf ya.

aynen o gece gökyüzü kıpkırmızıydı biz yalovadaydık hala da yalovadayız tabi 7 mi ne yaşım babam dışarı çıkardı bizi donla yatıyordum hava çok sıcak diye üst komşudan battaniye aldım babam o sıralar sitelerde çalışıyordu arkadaşına bakmak için oraya gittik bütün siteler çökmüş binlerce ceset vardır etrafta eğer ben hasta olmasaydım babamda ölecek o geceki nöbet onunmuş ama hasta olduğum için gitmemiş

ayrıca onun yerine bakan arkadaşıda ölmüş

kaç bin kişi öldü depremde

@61 bakamıyom duygulanıyorum diyom anlamıyon mu ablamı kaybettim ben o depremde

anlatılmaz, yaşanmak da istenmez

@25 yav he he... gibtiğimin hurafelerine hala inanılıyo mu

açıkcası yalan söylüyor gibi ben de yaşadım.. duymak konusmak insanların bu olay hakkında konusmasını istemek çok zor.. inanmadım

ya huur çocuğu neden elalemin en taktan anılarını hatırlatıyorsun da google'dan araştırmıyorsun gecenin bir yarısı insanların keyfini kaçırıyorsun? Lüzumsuz, yersiz huur çocuğu.

@58 nasıl keşfettin kedileri? açıklasana başgan

deprem gecesi gölcüğün tam karşı tarafında yer alan 60 evler diye geçen askeri sitede oturuyorduk.

19 yaşındaydım o zamanları iyi hatırlarım.

bahsi geçen yeri ve denizi evimizin balkonundan net olarak görüyordum.

ne bi sallantı ne bir ateş topu yükseldiğini gördüm

ama allah şahittir ki hala bunu yazarken tüylerim diken diken oluyor gözlerim doluyor.

bir ses duydum içimi söndüren tüm hafızamı donduran bir ses.

tarifi mümkün değil bir benzerini 10 sene sonra tom cruse oynadığı dünyalar savaşı adlı filmdeki robotların ateş ederken çıkardıkları sese benzetmiştim.

o sesten bir kaç saniye sonrada şehir sallanmaya başladı.

salondaki 8 kişilik yemek masası yan dönmüş duvara yaslanmıştı düşün eğimin ne kadar olduğunu.

hiç kimse yıkımın bu denli büyük olduğunu tahmin etmemişti.

ilk başta sadece deprem diyebildik kimsenin bildigi bir şey yoktu

ama depremdi bu.

en üst kattaydık ve aşağı inene kadar bir deprem daha olmuştu.

insanlar topluca iman ediyorlardı.

kocaelinde yaşayan bilir halkın yüzde 85inin temellendirebilecek bir inancı yoktur.

ama niyeyse ölüm gelmiş yapışmıştı

11 katlı bir binanın çatısına çıkabiliyordum o gece

sabah olayın içi dışına gelmiş biz şehri enkazıyla terk etmiştik.

12 gibi.

ne gördüm neler yaşadım bana kalsın.

ama şu var ki ölümün en acı modeli sıkışarak çığlık çığlıga ölmektir.

neyse konuyu uzatmıcam kardeşim.

merakta etme

bu arada o meşur alev topunu sonraki depremde bende gördüm.

ayrıca kedilerin ölümü yada azraili görebildiklerini keşfetmiştim. aynı olayda .

kim ölecekse ondan uzaklaşıyorlar ihtimal yok kediyi yaklaştıramıyorsun

ben erzurumluyum ve deprem sırasında da erzurumdaydım, 5 yaşıma yeni girmiştim.

gecenin bi vakti, babam şehirdışındaydı, elektrikler kegibti, telefon çalmasına abim, annem ve ben uyanmıştık.

bir adam panikle "alo lütfen bize yardım edin istanbul'da çok kötü bi deprem yaşadık insanlar enkazların altında kimseye ulaşamıyoruz ne olur yardım edin bize gibisinden" karanlıkta kafamı kapının bi yerine çarptığımı hatırlıyorum.

o gece istanbul ne kadar aydınlıktı bilemiyorum ama erzurum da bir o kadar zifiri-simsiyahtı.

halen daha -şuanda olduğu gibi- depremle, 17 ağustos depremiyle ilgili herhangi bir şey okuduğumda gözlerimden istemsiz olarak yaşlar süzülür. tüylerim diken diken olur.

Allah'ım bizi korusun...

@47 o ışığı eskişehirde bizimkiler de görmüş. babam bursada çalışıyor o da görmüş deprem esnasında.

ben izmirdeydim baya sarsıldık ama ölmedik be

dün gibi hatırlıyorum adeta. ben öyle bi felaket görmemiştim. evimiz yerle bir oldu karşı komşumuz vefat etti ama Allah tan ki bize bişey olmadı

@50 deprem izmirde de hissedildi mi?