17 ağustos depremi efsaneleri

bursalıyım.tam kaç yaşındaydım hatırlamıyorum ama 2. sınıfa falan gidiyodum sanırım. hala dün gibi hatırlıyorum o anı. yere döşek atmıştık annem babam ben uyuyorduk ve karşımızda vitrin vardı. vitrinin içi cam tabi bardaklarla dolu ortasındada televizyon var. gözümü bir açtım ki vitrin okadar çok sallanıyorki ama yıkılmıyor. normalde vitrinin yıkılmaması imkansız. babam beni ve ablamı kucağına alıp 3. kattan aşağı indirdi. annem falan. çok korkmuştuk ve 1 hafta okulun bahçesinde yatmıştık. allah birdaha kimseye öyle birşey yaşatmasın inşallah.

bizim evin az bi ilersin de cami vardı. deprem sırasın da kacmıstık evden peder uyanıktı gec gelmişti ulan cıkar cıkmaz ilk cami carptı gözüme moruk yeminle koca minare bi sağ bi sol sallanıyodu amk. aha dedim yıkılcak ama yıkılmadı fena sallanmıştı minare

edit: bi de kapı acılmadı amk peder zorladı baya bi adamın suratına carpmıstı kapı

biz derincede oturuyorduk(bilmeyenler için anlatayım gölcük'ün karşısında yer alır yani depremden en çok etkilenen yerlerden) ama yaz olduğu için evde babam ve dedem vardı annemle şehirdışındaydık. telefonlar falan çalışmıyordu kimseye ulaşılamıyordu hatırladığım bunlar bende 2.sınıfa geçmiştim hatta 1.sınıftan bazı arkadaşlarım, komşularım falan depremde vefat etmişti

unicef in dağıttığı bisküvileri de unutamıyorum haftada kişi başı 15-20 paket olurdu çocuktuk doğal olarak daha çok bunu hatırlıyorum zaten okullar geç açılmıştı bende 1 hafta sonra başlamıştım beni görünce millet aa falan demişti sonuçta aramızdan ayrılanlarda olmuştu zor durum o yaşta amk
bir de 2.sınıftayken sınıfımızda 86 kişi vardı depremden dolayı okul hasarlıydı vs vs

bir de baya bir süre prefabrikte kalmıştık

ikinci sınıftaydım.
hatırlatmasaydın keşke..