17 ağustos depremi efsaneleri

oclari 7 ye gidiyordum o yildizler neydi oyle amk ya.

hergun bakarim omrumde bitek gun o kadar yildizi bi arada gormedim aq

upupuppupup

vay amk 6 yasindaydim. istanbuldaydim tek hatirladigim odada yatarken dolap kapaginin kendiliginden acilip kapanmasi ve 5 6 sn . sonra babamin gelip beni ve kardesimi disari cikarmasi. ha bide disari ciktigimda ilk binanin kapicisini boxerla karisinida yataga orttukleri nevresime sarili gordum.

yalovadaydım yaş 17 18.yalova eskiden yazlıkçı mekanıydı.tam emekli şehri olması zamanlarına denk gelir tansu ablamız 77 verince. yandaki binalar yarı göçtü bazıları tost oldu. büyük gürültü vardı sanırsın ki bomba atıyorlar.2 de gelmiştim eve 3 gibi yattım deprem olmaya başladığında daha dalmamıştım. kalkmasam yatağın tam üstündeki sivri uçlu avize karnıma saplanmıştı. kapının pervazına geçip ev ahalisini uyansınlar diye küfürler eşliğinde bağırmaya başladım kafama silahta dayandı daha sonra ama okadar zütümün attığını hatırlamam tamam dedim sona geldik.45 sn geçmedi amk gürültü patırtı. sahilde oturuyorduk bilenler bilir eminoğlu apartmanları falan tarafları çiftliğe yakın resmen panayır yeri gibiydi.1 saat geçti üstüne 6 küsür artçı yıkılmayanlar ozaman yıkıldı zaten. hava aydınlandığında gerçekten ortalık can pazarıydı. işin tuhafı deprem gerçeğinden ziyade insanların ve esnafın ne kadar huur evladı olduğunu anlayabileceğiniz ender zamanlardı. tüpraşında patlaması üstüne tuz biber olunca izmire dönmek için kaç benzinci gezim sayamadım. hikayenin devamı zaten daha da taktan ama anlatmaya takat yok.