17 ağustos ağıt yakıyoruz

huur çocukları kendi doğum günümde ağıt yaktırdınız bana.

gidenler rahat uyusun
en zor şeydir gidenin arkasından konuşmak
hele böyle pisi pisine, birkaç kişinin cebine 3-5 lira daha fazla koyabilmek için yaptıkları hatalar ile gidenler için daha da zor
cennet cehennem var mı bilmem ama eğer varsa o birkaç huur çocuğu için ateşe kor atan çok olacak

cok zordu cok 8 9 yaslarındaydm etraf ölü insan kokuyordu resmen

panpalar benim kuzenim 17 ağustos 1998 de doğdu.

17 ağustos 1999 da babası gölcükte öldü.

eniştem askerdi. devletin lojmanında öldü.

emoş babasını hiç tanımadı.

tamam lan yok bir şey. ağlamıyorum. gözüme toz kaçtı.

beyler:(

@46 başın sağolsun kardeşim

bende anlatiyim bari beyler 8 yaşındaydım amk uyuyordum birden bir gürültüyle gözlerimi açtım babamın sesini duydum oğlanı al diye bağırıyordu anneme sonra ben kalktım anlayamamıştım ne olduğunu annem kolumdan tuttu bir anda sokakta buldum kendimi deprem durunca ne olup ne bittiğni anlamak için tekrar eve çıktık ve haberleri açtık haberler depremden bahsetmeye başlamıştı o sırada artçılar olmaya devam etti bizde tekrar dışarı çıktık benim okulum o zamanlar evin karşısındaydı ve bütün site 3-4 gün o okulun bahçesinde yatmıştık çok şükür hiç bir yakını kaybetmedim ama çok zor günlerdi yakınlarını kaybeden panpalarımın başı sağolsun

unutmayacağız, unutturmayacağız !

http://alturl.com/sjgng

O depremi yaşayanlardan birisi olarak ve bir çok tanıdığını kaybetmiş birisi olarak depremde hayatını kaybeden insanlarımızı saygıyla anıyorum ve hepsine Cenab-ı Allah'tan rahmet diliyorum .. Hayatında ceset görmemiş 8 yaşında bir çocuktum o sabah yıkılan apartmanların arasında et parçalarını görmek benim yaşımda bir çocuk için çok kötü bir olaydı. Hatırlarım sadece bizim orada yıkılan apartmanlarda 65 ceset çıkarmışlardı.. Allah bir daha hiç bir şehrimizin başına böyle felaket vermesin ama bu depremlerin olmasıda kaçınılmaz gerekli tedbirleri alıp can kaybını en aza indirmeliyiz...

(bkz: google 17 ağustos gibertmesi)

allah sabır versin.

unutmayalım amk unutmayalım yüregi yananlar zaten unutmaz ama esını dostunu kaybetmeyenler depremden etkılenmeyenler lafta kalmasın beyler lütfen lütfen amk..:(

edit hay amk depremle ılgılı vıdeo verecektım lınk kırık

17 ağustos 7.4 . sade hayatını yitirenleri değil buna sebep olanları da unutmayın.
deprem için toplanan yardımla yapılan soygunu da unutmayın

17 ağustos depreminin üzerinden 12 yıl geçti 12 yıldır etkili hiçbir önlem alınmadı rantı parayı insan hayatından değerli gören ölümleri kader diye geçiştiren zihniyet bugün de tıpkı 12 yıl öncesinde olduğu gibi kentsel düzenlemeyi yeni rant kapıları açmaktan ibaret görmeye devam ediyor depreme karşı önlem almak bir yana piyasa eliyle sigortacılığa dayalı deprem rantı yaratılıyor.

antalyadayım. hiç deprem yaşamadım. ama nerde bi inşaat görsem küfrederim bu huur çocuğu müteahhitlere. 18bin insan ne demek ulan? 18bin hayat bu kadar mı kolay riske atılır aq. hiç ders alınmıyo ya ona yanarım

adapazarı - taraklı. bilen bilir.

o zamanlar 12 yaşındaydım, ağustos ayında erdekten gelmiştik. dönerken tatilin bitmesine az bi süre kaldığı için biraz babannemlerle yazlıkta vakit geçirelim dedik. 17 ağustos sabah 7 gibi vardık. kahvaltımızı falan yaptık. o gün içimde kötü bir his vardı. ellerim, ayaklarım titriyordu.(şu anda ellerim kasıldı) bütün gün boyunca annem neyin var oğlum, hastalandınmı gibisinden konuşmalar yaptı. bişeyim yok dedim geçiştirdim. akşam oldu. yemeğimizi yedik. hacı dedemle birlikte televizyon izliyorduk. korkudan ellerim titriyordu hala. dedem bi okudu üfledi ama ne çare. kim dindirebilir. resmen köpek gibi hissediyordum depremi. birden dedimki bu gece kötü şeyler olacak. dikkatli olun. tabi haliyle kimse giblemedi beni. en son yatma vakti geldi. yatmam, uyumam, olmaz dememe rağmen gibe gibe uyudum. çok korkuyordum. ellerim titremeye devam ediyordu. ve birden ellerimin titremesi kesildi. ve 15 saniye sonra annemin sesini duydum.

herkes bir yere çömelsin, deprem oluyor !

o korkuyla hemen gardolabı yatağın ayak ucu kısmına yatırdım, hayat üçgeni oluşturudum. ilkyardım ve deprem eğitimi konusunda çok uzmanımdır beyler. hemen üçgene çağırdım herkesi. 5 kişi o küçük gardolabın altına nasıl sığdık hala anlamam. en son deprem geçti. dışarı çıktık. çıkar çıkmaz dışarıdaki cesetleri görmemle bayılmam bir oldu. bi 2-3 saat baygın kalmışım. uyandığımda her yer kan, ceset kokuyordu. az bişey köy yaşdıbını bilenler bilir. her köyde bi ark vardır. su akar genelde. o gün ordan şarıl şarıl kanlar akıyordu. birden dedeme baktım, kalbini tutuyordu. kesin kalp krizi geçirdiğini anladım (heyecana hiç dayanamaz) hemen yatırdım. kalp masajı yapmaya başladım. hayata geri döndürdüm dedemi. şu anda üniversite 3. sınıftayım, bütün masraflarımı dedem karşılar. o ceset kokusunu hayatta unutamam. bu gece uyuyacağımı da zannetmiyorum.

allah rahmet eylesin ölenlere.

@34 o zamanki yönetimimiz salaktı, bari simdikiler tekrar acsa davaları. :/

depremde kaybedilen bütün canların ruhu şad olsun allah rahmet eylesin

daha önce bı baslıga daha yazdım tekrar yazmak reklam gıbı gelebılır o entrymı gorenlere.ama beyler anmak ıstıyorum arkadaslarımı.bu amk sözlügü dısında baska sosyal hayatım iletisim kurdugum konstugum ınsan yok amk yok

o sabah her sabah cıkıp top oynadıgım arkadaslarımın enkaz altından cıkarılıslarını ızledım elimde oynadıgımız topla birlikte. hatırlamayanlar ıcın soyluyorum beyler öyle bır gündü ki etraf ölü insan kokuyordu yerdkılere bakamıyordunuz belkı bı tanıdıgımdır dıye. korkuyordu ınsan amk.o zamanlar bende cok buyuk degıldm 8 9 yaslarındaydm ama arkadaslarımı o halde gördügüm an bi ömür cıkmaz aklımdan

ömer merve soner

ruhlarınız şaad olsun kardeslerım

tam deprem saatınde tekrar paylasacam bu entryi

izmitteyim bende
beyler :(