17 ağustos ağıt yakıyoruz

@17 vay be. duygulandım amk. Allahtan onlar vefat ettiğinde sen daha 17 18 yaşlarında falan değildin herşeyin bilincindeyken o olay yaşandımı insan daha kötü oluyor. Allah arkadaşlarının ailelerine sabır versin kardeşim.

@17 diyecek söz bırakmadın.
@19 gözlerim doldu birader ne yalan söyleyeyim.

marmara'dayım beyler, ilk biz gideceğiz. selamlar.

@14 valla verilmiş sadakanız varmış kardeşim gelmiş geçmiş olsun.

maramaralı

@3 öyle kardeşim öyle ona yapacak bişeyimiz yok. sadece bir kulede toplanırlar yarın gene herkes aynı yerinde aynı keyfinde o konuda haklısın.

huur çocukları kendi doğum günümde ağıt yaktırdınız bana.

daha önce bı baslıga daha yazdım tekrar yazmak reklam gıbı gelebılır o entrymı gorenlere.ama beyler anmak ıstıyorum arkadaslarımı.bu amk sözlügü dısında baska sosyal hayatım iletisim kurdugum konstugum ınsan yok amk yok

o sabah her sabah cıkıp top oynadıgım arkadaslarımın enkaz altından cıkarılıslarını ızledım elimde oynadıgımız topla birlikte. hatırlamayanlar ıcın soyluyorum beyler öyle bır gündü ki etraf ölü insan kokuyordu yerdkılere bakamıyordunuz belkı bı tanıdıgımdır dıye. korkuyordu ınsan amk.o zamanlar bende cok buyuk degıldm 8 9 yaslarındaydm ama arkadaslarımı o halde gördügüm an bi ömür cıkmaz aklımdan

ömer merve soner

ruhlarınız şaad olsun kardeslerım

edit : deprem saatınde tekrar gırecemm bu entryı

@89 buraya yazmayı düşünmek yeter kardeşim.

ağladım lan :(

@78 gözüm sulandı yemin ediyorum

beyler ben yazıp yazıp siliyorum.ne yazacağımı şaşırdım bu kardeşlerimin yazdıklarını okuduktan sonra.

edit: bu arada ablamın doğum günü.o gün bu gün gözlerimiz buğulanır 17 ağustosta. öyle geçiştiririz günü. ablam yaşıyor. allah uzun ömür versin.

la ne ağıtı doğumgünümla benim

9-10 yaşlarındaydım, uyandım etrafımda dolabmdan dökülen kitaplar doğruldum yatağımın başında babam,

bian yatağıma bşey düştüğünü hissettim döndüğümde yastığımın üzerne tamda kafamı koyduğum yere

3-4 kiloluk alçı kartal heykelim düşmüştü ucuz atlatmıştım, babama sordum baba noluyo? neden sallanıyo

karasuda bir yazlığımız vardı hemen yolun kenarında babam hep derdi bi gün bi kamyon girecek bu eve

gibecek belamızı derdi,o gecede uyku sersemi kendini orda kurduğu senaryonn içinde zannetmiş

bana dediki dur oğlum elbet duracak bu kamyon, baba ne kamyonu adapazarndayız ne işi var kamyonun evde

o anda irkildi babam ve anladı deprem olduğunu, kalktık deprem bitmişti ama artçılar oluyordu

odamın kapısına çalışma dolabım düşmüş kapı açılmıyodu kaldırdık açtık kapıyı kardesm ve annem salonda

şoka girmiş gibi bizi bekliyolardı, ilginçtirki dış kapıya giden antreye mutfak raflarındaki bardaklar düşmüş

elektrikler kegib ama biz heryeri görebiliyoduk aydınlıktı nedense, ayaklarımız kesilmeden geçtik ve aşağıya indik,

sokağa çıktığımızda gördük küçük cehennemi, yıkılan binalar koşturan çığlık atan insanlar,

komşumuz ve uzaktan akrabamz olan bi amcanın evinin önünde oturduk tek katlıydı evi,

hemen karşımızda 5 katlı bir bina vardı sanki binaya hiçbişey olmamış gibiydi ama say say hep 4 çıkıyodu katlar

hava aydınlandığında gördükki binanın üst tarafı hiç hasar olmadan tamamen zemin katın üzerine oturmuş,

biraz ilerleyip bosna caddesine çıktık, gözlerimize inanamıyoduk çünkü asfalt değil 4-5 katlı binaların enkazları

yolun üzerini kapatmıştı dumanlar ceset kokuları sirenler çığlıklar koşturup akrabalarını sevdiklerini arayanlar,

bi kaç gün geçti üzerinden, ekipler heryeri kireçlemeye başladı cesetler yüzünden hastalıklar mikroplar oluşmasın diye

ama ne kadar kireç dökselerde o ceset kokuları gitmezdi burnumuzdan, kamyonetlerle gelen erzak yardımları

tankerlerin arkasında oluşan su kuyrukları.. Allah kimseye böyle bi korku böyle bir acı yaşatmasın beyler, ölenlern yaknlarına sabır

ölenlere rahmet eylesin..

not: braz uzun oldu ama bilmeyenler için depremi braz anlatabildim sanırm..

@78 ağlıcam şimdi amk

biz halıderedeydik. merkezüstü gölcüğün hemen yanıdır halıdere bilen bilir. nese büyük bi gürültü duydum o zaman 9 yaşındaydım kardşeim daha ufaktı o annemlerle birlikte uyuyordu.ben oturma odasında tek başıma yatıyordum. gürültüye uyandım pencereden gökyüzünün kıpkırmızı oldugunu gordum sonra yerdeki televizyon dikkattimi çekti.ne olduguna anlam veremeden birden deli gibi sallanmaya başladık. ödüm koptu anne diye bağırmaya basladım fakat sesim korkudan kısılmıştı bağırmaya çalısıyorum bağıramıyorum ayağa kalkamıyorum bacaklarımı korkudan oynatamadıgım için kalkıp yanlarınada gidemedim. artık son bir çabayla anne diye çığlık attım. annem kardeşimi almış babamla birlikte koridorda duvarlara çarpa çarpa yanıma geldiler. banyonun duvarı yıkılmıştı dehşet bi görüntüydü.
hemen kapının yanında gardrop vardı o da kapının önüne yıkılmıştı o yüzden dışarı çıkamadık hepimiz benim yattıgım koltugun üstünde oturup ölümü beklemeye başlamıştık. birden kapıdan sesler gelmeye başladı üst komşumuz babama bagırıyordu iyimisiniz diye. deprem durmustu fakat bina yana yatmıştı her an çökebilirdi. komşu yüklendi biz yüklendik gardobu kaldırdık ve yıkık dökük merdivenlerden aşağa indir. korkudan dilim tutulmuştu 3 gün konuşamadım. dışarı çıktıgımda herkes feryad figan sağa sola koşturuyordu deniz bizim evin önüne kadar gelmişti.her yer yıkılmıştı insanların iniltileri ceset kokusu korkunçtu.1 hafta sokakta yaşadık dağa çıktık su yoktu dağda bi çeşme oldugunu söylemişlerdi orayı bulduk. babam tüpraşta çalıştıgı için o burda kaldı.biz ise annemle ankaraya gittik 1 sene babamı göremedim 3.sınıfı ankarada okudum ve depremzede oldugum için o okulda çok ezildim. oyun oynardık hep beni ebe yaparlardı binler. çok dışlandımama rağmen akıl sağlıgımı korumayı başardım çok şükür .bu da depremin benim hayatıma etkisi.

@78 ağladım amk

o geceki havanın sıkıntılığını ve kıpkırmızı dolunayı ve ayrıca kırmızı renkte bi çizgi geçen şeyi hiç unutmayacağım be panpalar

başınız sağ olsun beyler :(

@19 ağladım :(