17 ağustos ağıt yakıyoruz

adapazarında oturuyoruz ;

saat gece 03 civarı idi. ben daha o zamanlar 10 yaşlarında falanım , babannemin oğlum kalkk kıyamet kopuyor kalk dışarıya çıkalım kalk olm diyor deyişiyle hafif bi sersemlikle kalkar gibi oldum ama -benim uykumda öyle bi ağırdır daha cocukluktan beri dıbınakoyim - ben kalkamıyorum neyseki babannem aldı kucagına cıktık yolun ortasına babannemin kucagındayım noluyor babanne niye kaldırdın beni diyorum sus olm uyumaya devam et sen diyor bana ben anlamıyorum hala tabi.

içerde de babam kalmıştı birde onu da unuttuk ne yaptı acaba diye telaşlanıyordu babannem oğluuum çııık diye haykırıyor ama ne yapsın yapacak bişey yok içeriye de giremiyordu. ev 4 katlıydı bide aq bizde 1.katta yatıp kalkıyorduk hala sallanıyordu ben bi ara yerin açıldığını gördüm ve o direklerin sağdan sola savrulduğunu gördüm aq öyle sarsıntımı olur lan. babam o sarsıntıda annemleri aramış tabi sakın gelmeyin -abim ve annem yurt dışındaydılar o ara- - o gece otobüs biletlerini almışlardı ve yola çıkacaklardı ki babam o esnada nasıl düşündüyse onu aq adam daki cesarete bak.- neyseki aramış öyle sakın gelmeyin yerle bir oldu burası diye pat telefon kitleniyor ve kapanıyor. televizyon gardolap ütü falan hespi düşmüş babamın üstüne neyseki çıktı dışarıya da içimiz rahatlamıştı

3. katta da bizim teyzemler oturuyordu birde onları merak ediyoruz onlarda sağ sağlim dışarıya çıkmayı başardılar neyseki
sonra hep birlikte çıktık dışarıya evin karşısında büyük bi alanımız vardı sabaha karşı oraya bi çadır kurduk oralarda sabahladık tuvalete gidemedik 1 hafta eve girmeye korkuyorduk vay dıbınakoyim ya ne günlermiş

gece 4 5 de yardım kamyonları gelirdi onlar için uyumazdık ağzımıza bi iki lokma atalım aç kalmayalım. yokluğu orda anladım lan ben. millet aç su yok elektirk yok hiç bişey takip edemiyoruz nerde ne olmuş anca sağda solda radyo varsa ordan duyuyorduk

su makinaları gelirdi pet şişe toplardık çöpten su dolduralım da aç kalmayalım susuz kalmayalım diye

adapazarına indiğimizdeki manzarayı sizlere nasıl anlatayım be dostlar ? o ölüleri - o kokuları - o evlerin nasıl yan yattığını :( içim sızlıyor lan hala.
elinde cocuguyla enkaz altında duranlar mı kepçelerin enkazları nası kaldırdıgınımı ağlamaklı gözlerle aileden 1 kişinin bile yaşamasına dua edenleri mi :'(

hey gidi günler. bu da böyle bi anım panpalar.

özet : okuyun binler . evimiz yıkılmadı allaha şükür ama o korku yeter de artar bile be panpalar.