17 ağustos 1999u unutmadik unutturmayacagiz

ertesi sabah istanbula manitanın yanına gidecektim. gece 1 gibi yattım. sonra hafif bi titreşim. duvarı tuttum neden titriyor acaba mı derken kafama çarpan bi şeyler. gürültü çatırtı patırtı çığlıklar der bazıları imkanı yok duyamazlar o gürültüde. ayağa kalkmaya çalıştım kafamda patladı duvardan kopup fırlayan koca bi parça. tabi onun kocaman olduğunu daha sonra görünce anladım yoksa elektrikler kegib odanın sışarı penceresi yok hertaraf zifiri karanlık. kapıda babamın omzunu gördüm arkasında annem kardeşim şokta sadece bağırıyorlar. bu arada hala sallantı devam ediyor tabi. kapı sıkışmış bi karış boşluk var çıkamıyorum. siz çıkın diye bağırıyorum o anda şoktan eser yok. babam kapıya omuz atıyor olmuyor bir dhaa olmuyor en sonunda kapıyerinden söküldü üzerime bir de o düştü. kaldırıp dışarı çıkmamız lazım. hala sallanıyoz ayakta bir o duvara bir bu duvara vura vura kapıyo bulduk ezberden kapıyı açtım o anda nası bi ruh halindeysem paranoya mı desem manyaklık mı dikkat diye bağırıyorum anneme babama kardeşime merdivenler yıkılmış olabilir diye. ayakla yoklama baktım tamam hemen topuk. artçılar devam ediyor o anda hala tabi esas sallantı bitti. aşağı koşarken yerde apartmanın parçalarına basıyoruz çıplak ayakla o 1 kat merdiven sanki yüz yıl sürdü. hayatımda ölümü hiç bu kadar yakın hissetmemiştim. yıkılcak mı kaçacaz mı derken çıktık . bir sürü insan dışarda. çıplak ağlayanlar. her taraf toz duman. bizim araba kalmış yan binanın altında. çığlıkları ancak o zaman duydum. altta boxer kafa patlak omuz kırık kol yarılmış kanıyo haberimiz yok henüz. hala olayın ciddiyetini anlamadık tabi. şimdi migros olan o zamanki ordu pazarının bahçesine gittik açık alan. etrafta çok bina yoktu yıkılmış oh dedik bi şey yok ama babam konuşmuyor. dedi gibi tuttuk. aynen böyle dedi. aha dedim büyümüşüz artık peder küfürlü konuşuyo. gittim bi sigara istedim birinden samsunmuş o da . içtim. ondan sonra ağrılar başladı. baktım kafadan kan akıyo koldan kan akıyo. mahşer varsa gerçekten o gece oradaki gibi olur sanırım. yüzlerce insan şokta bir arada herkes can derdinde. sabahın ilk ışıklarıyla dedik arkadaşlar dostlar nerdeler acaba sahile doğru yürüdük. yürümez olaydık. her taraf yıkılmış. bir arkadaşı gördüm. annesi enkazda. babasını biz çıkarttık 5. kattalardı çatıyı deldik bi tane balyozla. annesi yok. öldüğünü herkes biliyo ama konuşan yok. acı acı acı çaresizlik başka bir şey yok. bu şekilde 3 kişi daha çıkarttık. aç susuz. yardımlar geldi ya hesapta. 3 gün ancak geldi yardımlar. o arada suya 1 milyon isteyen huur çocuğunu öyle bir dövdük ki 25 kişi falan adam ölmüş olabilir. başka birini gördük 3. gün enkazdan bi kadının elindeki bilezikleri almış kaçmaya çalışıyo. adamı yakaladık. jandarma geldi dedik karışmayın yoksa size de dalarız. gitti jandarma. adam yaşıyosa sakat kalmıştır muhtemelen. pişman mıyım zerre diilim. huur çocuklarına az bile. şimdi diyolar nasıldı. nasıl olsun. önceki gece nişan vardı orduevinde. masada 18 kişiydik gençler masası. 14 tanesi yok o günden beri. ölümü kanıksamak. tepki verememek. hala düşününce gözlerinden yaş gelmesi her şeyin anldıbını yitirmesi. amaçsızlık anlamsızlık. ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabililir ki ?