17 ağustos 1999 tarihinde nerede ne yapıyordunuz

henuz daha dogmamistim.

istanbul zeytinburnundaydım lan. terasın üzerini kapatmıştık on numara mekan olmuştu. deprem olduğunda validenin çığlıklarıyla uyandım. uykulu halde denize baktığımda;

denizden alev fışkırdığını gördüm. üşenmedim arattırdım bunu gören benim gibi onlarca insan varmış nette dolaşıyor. denizden alev fışkırması ise israilin deprem yaratıcı bomba denemeleri diyolar ne kadar doğru bilemem

izmit te körfez ilçesinde evimdeydim. orta 3 bitmiş lise 1 e geçecem. o zamanlar anadolu lisesi 7 yıl. tam deprem olduğu an bilgisayarda quake 2 oynuyordum. vücudumda ki tüm kan zütümden pompalanacak kadar korktum. peder beni ve iki kız kardeşimi dışarı çıkardı. benle peder dışarı çıktığımızda bütün mahalleye bizim eve şimşek çaktı diye bağırıyoruz. çünkü o herkesin bahsettiği kırmızı ışığı harbi harbi gördüm. karşı komşu veysel abi vardı şlak diye yaz olması nedeniyle 0 numaraya vurduğum kelleme vurdu. gibtir lan dedi baksana eve. o an hemen 2 sokak altta ( önümüz çayırdı o zamanlar) yıkılmış ve yan yatmış iki ayrı apartmanı gecenin karanlığında (aslında arkasından tüpraş yangınından dolayı baya bir korkutucu görünüyordu)görünce şoke oldum. resmen minas trith ten mordor a bakan gandalf triplerine girdim. sabah oldu körfez belediyesinden anons yapıldı ( o zamanlar ding dang dong diye her sokak başında megafonlu bir anons sistemi mevcuttu bilen bilir). anonsta yavşak bir kadın hemen 15 dakika içinde şehri boşaltmamız gerektiğini, tüpraşın patlayacağını duyuruyorlardı. tabi bizim peder arabayı almış amcamla yıkılan evlerimizi görmeye gitmişti ve arabasızdık. peder gelene bütün aile ağlaya ağlaya zaten ölmüş sayılırdık. neyse peder geldi ve dağa kaçtık.. buda böyle bir anımdır.

televizyonda tutti furutti vardı ona bakıyodum sonra bi baktım babam don kundura çorap üçlüsüyle çıplak bir şekilde kimseyi almadan dışarı kaçıyor, lan be adam insan çoluğuna çocuğuna karısına falan bakar, yok amk direk kendi kaçtı

ben çankayada evımdeydm aq saat 5 de uyandık indik aşagı ev dagın tepesınde olunca böyle oluyor

Marmaris/ uyuyordum

http://www.blogtv.com/people/loubatu123 şu malları gibertin beyler

gece saat 1 gibi eve geldik. dışarıda yemekteydik. gökyüzü kırmızıydı, enteresan yıldızlar vardı. aşırı sıcaktan dolayı balkonda serinlemek için takıldık biraz, sonra hepimiz yattık. tekrar uyandığımda cenin pozisyonunda hareket edemez haldeydim. babam içerde oluşan basınçtan kıramadığı kapının cdıbını kafasıyla kırmaya çalışıyordu. annemin dur yapma boynun kesilecek diye bağırışından sonra yerden taş alıp kırdı. ayağımın üstünden babamın kaldırdığı duvar parçasını, 3 gün sonra dayım, babam, kuzenim, ben yerinden oynatamadık. karanlıktı, çok toz vardı. ağlayan çoktu, çürümüş yemek ve insan bedeni kokusunu nerde olsa tanırım.

derince merkezdeydim. deprem olana kadar osura osura uyuyordum. depremden sonra dışarı çıktık, apartmanın su deposu çatıda yerinden savrulmuş patlamış duvarı falan yıkmış yerlerde kum taş su falan vardı çıktığımızda. tam girişin yanında yatıyordum o zamanlar. kapının karşısındaki ayakkabılık devrilmiş, kapı açılmıyordu, kapının yanındaki pencereden dışarı çıktık. (yattığım yerin yanındaydı pencere) deprem anı çok fenaydı, kalktığımda hiç sallantı yoktu ama hemen başladı sallanmaya. o uykuyla nasıl atmıştım kendimi yataktan hala şaşarım. dışarıya koşmak yerine kardeşimin odaya koştum, annem çoktan gitmiş zaten yanımda yatıyormuş halbuki. annem bina yıkılacak diye üzerimize kapaklandı ve bizi korumaya çalıştı. babam yatak odasında kapıyı açmaya çalışıyomuş, kapının arkasındaki halılar devrilip kapının önünü kapatmış. neyse herkes kurtuldu ve çıktık dışarı. bizim transporter vardı kapının önünde, doluştuk içine. sabah radyosunu açtık arabanın neler olduğunu öğrendik. derince gölcük'ün tam karşısında olduğu için gölcük'ten sonra en çok sallanan yerdir herhalde. ancak merkez tarafında çok az yıkılan bina vardı. sahil taraf olan 60 evler ile gölcük arasında pek fark yokmuş zaten. bize en yakın yıkılan bina merkezdeki ziraat bankası binasıydı. o binanın da cadde tarafındaki kirişleri kesmişler önü açılsın diye, olduğu gibi yola yıkılmış bina. arka sokağa bakan üst kat girişi ve alt kattaki kasaların olduğu kat sapasağlam duruyordu. öyle böyle köy yerinde 1 aydan fazla kaldık. kilo almıştım az az o zamanlara kadar ama orada iyi semirmiştim, her şey vardı elimizin altında. tam da izmit'e hakim bi konumda olduğu için ilk günleri hiç unutmam, sürekli siren sesleri, yan yoldan günlerce çıkan arabaların konvoyu çok acayip günlerdi.

ankaradaydım lan. uyuyodum depremin farkına bile varmadım

adanadaydım ilkokul 1. sınıf bitmişti. internet cafeye gitmeye başlamıştım abilerimle half life akıyordum:d

acılarımızı hatırlatmakla kötü, hayatın ne kadar değerli olduğunu hatırlatmakla iyi yaptın huur çocuğu!

neyse anlatıyorum;

çocuktum o zamanlar. babamla niğde'ye gitmiştim. babaannemim yanında kaldım 1 ay kadar. babam ne yaptı ne etti bilmiyorum.
annemin anlattığına göre ise; babam, sırf annem onu boşamasın diye beni kaçırmış, annem depremden sonra kafayı yemiş; çocuğum nerdedir şimdi, yaşıyor mu öldü mü diye.
ayrıca, depremin olduğu gün dedem ağır hastaymış. bizimkiler o zaman bodrum katta oturuyormuş. dedem bizimkilere siz çıkın demiş ama bizimkiler onu bırakmamış. ölürsek de beraber ölürüz diye.
salondaki parkeler resmen yarılmış ama bina, bugün bile ayakta.

babaannem deprem olayını duyunca bizimkilere ulaşmış. anacığım hemen gelip beni aldı ordan...

ben wc'deydim amk sıçtığım takun üstüne düşdüm
beyler :(

ananla banyo ediodum sende uyuyordun horul horul

10 yaşındaydım gebzede yaşıyorduk, erkek kardesım dogalı 6 gün olmuştu,pek çok bina yıkıldı çevremizde. çadırlarda kaldık üzüntü verici bir durumdu

balıkesirdeydim apartman çanakkale izmir yolunda kamyonlar tırlar geçer geceleri ve sallanırdık hep alışmıştık artık ama o gün yataktan fırladım muhabbet kuşum aşırı derecede ötüyordu sonra baban geldi televizyonu açtı sabaha kadar uyumadık haberlerden öğrendik babam ertesi gün yardım için gitti.

doğum günümdü panpa

99da ben 15 yaşındaydım.
ağvada tatildedeydim.. (kocaeline 90km uzaklıkta)
ağva sahilde arkadaşlarla (kızlı mızlı) (paranteziçindeki durum çok mühim) liseli muhabbeti yapardık gece geç saatlere kadar. yine o gece gökyüzünün çok yoğun bi şekilde yıldızlarla dolu olduğunu ve 5 sn arayla yıldız kaydığını farkettik.. klagib liseli muhabbetlerinden sonra 2buçuk gibi eve geldim.. üstüm başımla yatağa girdim... hmm çıkmam lazım

burda reserved..
kaldığpım yerden devam ederim

reserved

@7 baban huur çocuğuymuş

istanbul evde tekim tv izlerken tv sallanmaya basladı amk lan acaba uykum geldi de hayal mi goruyorum dedim

koltuklar gitti geldi uyuya kalmışım

sabah kalknca duvarn hafiften catladgnı gordum tvyi acnca anladm olan biteni