17 ağustos 1999 tarihinde nerede ne yapıyordunuz

evdeydim deprem olmadan yaklaşık 10 dakika önce uyandım, köpeklerin havlaması kuşların çıkardığı sesler vs ardından gelişen deprem, sokakta donla gezen insanlar vay amk

acıbademde kuzenlerle sigara ve bira özentiliğimizi gideriyorduk.

reserved gece okurum

izmitte, sortumu tisortumu hatta coraplarimi dahi giymis bir bicimde uyuyordum, 9 yasindaydim. annem deli misin bu sicakta niye boyle uyuyorsun dediginde "deprem meprem olur atlet don bulmasinlar beni" dedim. hayatimda yasadigim ibretlik olay vallahi. ben bile saskinim.

ankara'da evimdeydim. 16 yaşındaydım. ev boştu. kız arkadaşımla sabaha kadar pompalamasyon yapmıştık. öğlen gibi kalktık müzik açtık falan sonuna kadar haberimiz yoktu hiç bir şeyden. sonra komşu geldi ülke yıkıldı siz burada eğleniyosunuz diye azarladı amk. televizyonu açtık orada öğrendik ne olduğunu, sonrası malum, üzüntü keder.

evde uyuyodum panpa

kocaelideyim 93lüyüm yani 6 yaşındaydım, deprem nedir bilmezdim. gece babam uyandırdı böyle merdivenin tutacak demirleri birbirine çarpıyordu şimdi olsa korkudan ölürdüm de o zaman korkmamıştık. evin karşısındaki stadda çadırda kalmıştık 1 hafta amk ne günlerdi.

o gün sünnetim vardı lan

ben ankaradaydım uyuyodum amk falza hissetmedim.

95 liyim o yüzden 2002 öncesi pek bişey hatırlamam deprem sırası hariç tabi depremde bursadaydım uyuyodum çok sıcak olduğunu hatırlar gibiyim annem yada babam ın uyandırmasıyla kalkmştım bizim ev 3 kaltı çift daireli 4 ev var yani uyandık hemen merdivenlerden aşağı sokağa indik bizim ev,n karşısı arsa orda durmuştuk bir iki hafta dükkanlarda yatmıştık hiç unutmam amk

12 yaşında kumla/ gemlikteyim. bilen bilir oraları zatende bilmeyenler için yazlığımız marmara denizi'nin tam kıyısında.

uykudaydım ve dolabın kapağının ayağıma düşmesiyle uyandım. gözümü açmamla babamın yerde sürünerek bana doğru gelmeye çalışmasını gördüm, evde hiç bişey yerinde durmuyordu. beyler 5. kattayız ve tam deniz kıyısında, size anlatamam o sallantıyı. bina eskiydi ve nası göçmüş olmadığına hala şaşıyorum amk, tabi baya hasar aldı orası ayrıda göçmedi allahtan.

depremden sonrası daha kötüydü.. yaklaşık 1-2 hafta dışardaydık, elektrik yok, telefon yok, radyodan sürekli orası yıkıldı burası yıkıldı, şurası berbat diye dinliyoruz , 12 yaşındayım ve pgibolojim göçtü amk..

hele ozamanın mottosu olmuş olan 'sesimi duyan var mı?' repliği.. amk aklıma geldikçe hala tüylerim diken diken oluyor.

12.5 falandım panpalar (ciddiyim) uyuyodum ve ben boludaydım çok yakındık her taraf yıkıldı amk o gece dışardaydık gene uyumuşum

evde uyuyodum lan ben.

kıbrıstaydım ben o sene

doğduğum gün

izmir de uyuyodum yatağımda sabah bi uyandım deprem olmuş tv lerde hep enkaz. babam kuzenini kaybetmişti. eşiyle birlikte birbirlerine sarılmış şekilde bulunmuştu cesetleri. umarım tekrar yaşayamayız böyle bir acı. tarifi yok.

@1 bende eskişehirdeydim panpa. uyuyorumdur büyük ihtimal.

balıkesirdeydim. sarsıntıyı hissetmiştim ama uyku o kadar tatlı gelmişti ki annem bağırdıkça yaa anne şimdi biter o diyordum. fakat sonra hafiften tırsmaya başladım çunku uzun sürmüştü. kalkıp kapının oraya gittim. geçtiğinde ise dışarı çıkıp orada sabahlamıştık. sabah hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı. bir kaç ay sonra istanbula gitmiştim. yolavadan geçerken duyduğum o ceset kokusunu asla unutmayacağım. allah ölenlere rahmet eylesin.

kocaelideydim depremle ilgili salak saçma yorum yapanların anasını gibeyim.

gebzedeydik ne arıyosak orda dıbına koyım gece huzurlu huzurlu uyuken bi baktım lan duvar bi yaklaşıyo bi uzaklaşıyo mutfaktan güm diye ses geldi buzdolabı devrilmiş falan duvar am gibi yarılmış dışarıyı görüyorum bir hafta dışarda yatmıştık tak gibi günlerdi