17 ağustos 1999 sabahı

ozamanlar 8 yaşındaydım 91 liyim panpalarım.Gece 3 4 gibi annem uyandırdı.Babam seyahatteydi deprem oldugu gibi yola cıkıp izmire geldi, sabah 5 gibi izmirdeydi.Evet deprem oldugunda izmirdeydim .aSlen gölcüklüyüm panpalarım tüm akrabalarım orda en yakınıda en uzagıda. depremin etkisini atlattıgımızda eve girip haberleri izliyodum ne olmuş diye , 17 agustos 1999..

hErhalde o günden beri haberlerde bu kadar odaklanarak izleyecegim bişey olmamıştır.Bi yandan aklım kuzenlerimde dedemlerde ne yapıyolar diye düşünüyorum.Kimseye ulaşamıyoruz öldülermi kaldılarmı belli değil tüm gölcük yıkılmış görünüyo haberlerde..

sabah 9 10 gibi gölcükteydik babam gelir gelmez yola cıkmıştık tüm yol kimseye ulaşamadıgımız için babam gözyaşı döktü. Ailemde sıkıntılı bi bekleyiŞ yol uzadıda uzadı adeta..eN SOnunda vardık evin oraya gittiğimizde herkes aglayarak yaşadıgına şükrettiklerini söyleyerek karşıladı bizi.

Çarşıya ilk giriş anımızı hatırlıyorum , bina kalmamıştı. Her tarafta arama kurtarma calısmaları askerler ceset torbaları..Evet,konulucak yer bulamayıp yola taşan,üst üste konan ceset torbaları..işte ozaman ögrendim ceset kokusunu.Hatırlayanlar bilir belki ozamanlar gölcük sokakları cesetten başka bişey kokmazdı..Ordaki insanların halini gördüm ,depremi yaşamasamda o sefilliği depremin getirdiği kötü şartları insanların herşeylerini kaybetmelerine ragmen yaşadıkları için duyduklarını acı sevinci yaşadım panpalarım. Herkes aciz yemek yok su yok dagıtılan ekmekle suları 100 kişinin arasına o cocuk halimle dalık kamyonların arkasından alıyoduk.Donanma mahallesindeydi evimiz tüpraş yangınını canlı canlı izliyoduk. ne günlerdi..
Bi gece hiç unutmuyorum arama kurtarma calısmalarının oraya gitmiştim, gözümün önünde bir annenin oglum feryatlarının arasından bi çocugun önce kollarını sonrada bedenini cıkarttılar enkazın altından.işte o an depremden korkmamın en büyük nedenidir.Böyle mi ölücem korkusu varya..
Deprem kötü bişey panpalarım özeti bu hepimizin etrafında deprem olsada tatil olsa korksak diyen insanlar vardır. öyle insanlardan bir tak olmaz ben söyliyeyim. Öyle tipleri görünce saldırasım gelir hep. Yaşamamış etmemiş o korkunun nasıl oldugunu bilmemiş insanlar konusmak için artislik yapmak için bu insanların acı duyduğu korku duyduğu şeylerden bahsederler.Pirim vermeyin bunlara. Yakın akrabalarım (dede amca kuzen vs) ölmesede bi kaç arkadasımı ve birçok akraba dediğim bayramlarda elini öptüğüm insanları kaybettim ben. Dedem dediğim sert,suratsız,duygusuz bildiğim insan gözlerimin önünde diz çöküp aglayışını gördüm. Sokaklarda çıglık sesleri duydum,her yerde yıkıntılar askerler..umutsuzca bi umut bekleyen insanların çaresiz suratları hala gözümün önünden gitmez.
Şimdi deprem oldumu bunlar gelir aklıma ..Unutmadım unutmucamda.

Ölen tüm insanlarımıza tekrar tekrar allahtan rahmet diliyorum
saygılar panpalarım

Bazı resimler buldum malum ozamanlar telefon yada dijital kamera yok şimdi onları alıp telefonla cektim kötülüğünden dolayı affedin panpalar buyrun

http://imgim.com/118171489.jpg

http://imgim.com/118171500.jpg

http://imgim.com/118171507.jpg (tüpraş yangını )

http://imgim.com/118171519.jpg (bu resim bizim arka sokaktan herkes o yeşillikte yatıyodu)